We zijn op weg, de eerste etappe

We hebben redelijk geslapen, ondanks dat we fysiek nog niks hebben gepresteerd. Hans werd halverwege de nacht wakker van de kou, maar dan moet ie ook maar in de slaapzak kruipen in plaats van er onder gaan liggen. De tenten zijn kletsnat van buiten, maar gelukkig is binnen alles droog gebleven. Het opbreken is toch weer even wennen de eerste keer, maar we hebben geen haast. We beginnen met een korte etappe van 55 km. De nieuwe tent van Hans en Renée staat er superstrak bij, maar is binnenin natuurlijk een complete chaos. Toch lukt het Hans binnen een half uur alles keurig geordend ingepakt en op de fiets te hebben. De douches zijn kouder dan lauw, dus niet echt fijn. We gaan ons maar vlug warm trappen, op weg naar het begin van de bewegwijzerde route in Gerona. Het is nog even puzzelen hoe we moeten rijden om niet een stuk over de snelweg te hoeven fietsen, maar dat lukt wonderwel met slechts een paar kilometer omrijden. In Gerona drinken we koffie in het fietserscafé (https://www.lafabricagirona.com/) waar we vorig jaar met z’n vieren zaten. De koffie en natte cake is nog steeds uitmuntend.

De kop is er af, de eerste 25 km zitten er op. We pikken onze geplande route op die het eerste stuk gelijk is aan de Pirinexus (https://www.oppad.nl/?bestemming=fietsen-over-de-pirinexus-spanje). Dat betekent een vlak of heel licht stijgend tracé van max 1 à 2 % tot aan Anglès. We rijden Gerona uit langs honderden volkstuintjes, waarbij de typische kruidengeur herkenning oproept. Volgens Ad is het peterselie, volgens Marianne is het salie. Hans zegt neusverkouden te zijn, maar volgens mij weet ie het gewoon niet. Google lijkt Marianne gelijk te geven, maar kun je Google nog wel vertrouwen met al die Russische trollen die inbreken op het netwerk. Onderweg krijgen we al een paar mooie vergezichten, maar we zitten nog veel te laag om iets spectaculairs te mogen verwachten. We zien bloeiende brem en een veld vol klaprozen. De hele dag door zien we miljoenen pluisjes die van een boom waaien, soms rijden we door wolken van plantaardige sneeuw. We hebben geen idee wat die pluisjes zijn. De eerste salamanders worden gespot en een groot aantal roofvogels die we niet thuis kunnen brengen. Vogelaar worden vereist nog een flinke studie.

Het is maar anderhalf uur fietsen naar Anglès, maar we zijn wel weer toe aan een kopje koffie. We vinden een eenvoudige tent, prima koffie, geen lekkers. De laatste kilometers van vandaag zijn de zwaarste. We fietsen naar ruim 300 meter hoogte, maar met gemiddeld 3% is dat best te doen. Af en toe hebben we een kort stukje van 5, 6 of 7% en kunnen Hans en Ad hun speciaal aangepaste kleine verzet uitproberen: met 6 km/u en een cadans van 70 omw/min heel relaxed omhoog. Dat gaat uitstekend. Hans gelooft het verder wel en gooit de turbo er op om Marianne af te troeven, maar bergop tegen een e-bike racen is bij voorbaat een verloren strijd. Als Ad zich 10 minuten later weer bij het reisgezelschap voegt in Osor gaan we op zoek naar de camping. Die is gauw gevonden en de uiterst vriendelijke hulp van de campingbaas wijst ons het tentenveldje, het keurige toiletgebouw en de plaatselijke kroeg. Omdat het een beetje dreigend donker wordt in de lucht besluiten we eerst de tent op te zetten, voordat we een biertje gaan scoren. In no time staan de tentjes weer superstrak, maar als Hans de rits dichttrekt knalt er een tentstok in tweeën. Hij was er al mee teruggegaan naar de winkel omdat de middenstok wel heel erg strak zat, maar dat zou nog wel oprekken volgens de verkoper. Als het reserve stokdeel is aangebracht is het leed weer geleden. We komen om 5 over 5 bij de kroeg die om 5 uur sluit, maar we mogen in alle rust nog een biertje drinken. We halen bij de kruidenier chips, bier en stokbrood met Franse smeerkaas en vermaken ons opperbest bij de tent. De twee restaurants in Osor zijn gesloten, dus we moeten zelf kokkerellen. Dat wordt een simpele maar smakelijke macaroni met tomatensaus en rauwe ham. En een vruchtenkwarkje toe.

Na het eten buigen we ons over de route voor de komende dagen. De etappes worden door de overnachtingsmogelijkheden bepaald. Campings zijn in dit deel van het Spaanse binnenland erg dun gezaaid en hotels vindt je in de kleine plaatsjes waarlangs de route gaat ook al niet. Gelukkig hebben we in Hans een zeer ervaren reisleider die zich serieus afvraagt of dit wellicht een nieuwe roeping voor hem is. Misschien moeten we hem iets minder complimenten geven? Het einddoel van de etappe wordt bepaald, de weersverwachting bekeken, het committment van de medereizigers gepeild en een noodplan bedacht. Ondertussen zeurt Marianne namens de blogvolgers Ad aan zijn hoofd om met bloggen te beginnen. Nou, vooruit dan maar, belofte maakt schuld. Als het lukt worden er vandaag 2 blogs gepubliceerd.