Alweer kamperen, maar dan anders

Vandaag fietsen we onze laatste etappe langs de westkust van Corsica. Net als gisteren is de route gelardeerd met fenomenale uitzichten over de verschillende baaien, en omdat we flink de hoogte ingaan, zijn de uitzichten zo mogelijk nog spectaculairder. De route is niet heel lang vandaag, wat gezien de hoge middagtemperatuur goed uitkomt. Dus vroeg starten om nog een beetje koelte en schaduw te hebben. Dat lukt prima, om 7 uur gaan de stoppen uit de matjes met een kenmerkend pffff, om kwart over 8 rijden we de camping af. Gisteravond hebben we al een restaurantje gespot na zo’n 3 km, en gelukkig blijkt ie al open te zijn, en regelt de eigenaar heerlijke koffie met croissant. De 3 watjes van ons gezelschap nemen zoals gewoonlijk een melkbak, oftewel een ‘grand crème’ zoals dat hier heet, en onze bikkel Renée gaat aan de ‘allongé’. Renée blijft er maar op hameren dat we met die melkbakken door de locals echt worden gezien als suffertjes, dus gelukkig kan Renée het blazoen van ons reisgezelschap nog een beetje oppoetsen.

Na de koffie starten we gelijk met de beklimming van de Col de Palmarella, over een lengte van 11 km omhoog, gelukkig niet al te steil en het fietst prima over de mooie weg. En eenmaal op de col aangekomen kunnen we genieten van een prachtig uitzicht over de Golfo de Girolato. Dus wat fotootjes en even van de fiets, om daarna met een heerlijke afdaling te beginnen. Op de motoren en de supercars die ons regelmatig inhalen na, is het een topper. In ons boekje stond al dat Porto de duurste stad van Corsica is en aan de auto’s die langskomen te zien lijkt het volgens Reneé een beetje op Monaco. Bij een uitzichtspunt voegen zich twee Nederlanders bij ons, die een rondtocht maken over Corsica met huurauto en hotelletjes, en ze zijn diep onder de indruk dat wij dat doen op de fiets en op campings. Toch weer leuk even zo’n kletspraatje in den vreemde.

Wat later naderen we Porto al weer, en een paar kilometer ervoor zien we het bord van de camping die Marianne voor vandaag heeft uitgezocht. Het is niet helemaal toevallig dat er deze camping tal van onderkomens te huur zijn, van bungalows tot glamping tenten, dus als het even meezit hoeven we vandaag de tent niet zelf op te zetten. Het bord dat naar de camping verwijst brengt ons naar een achteringang met Receptie 2, na een supersteile klim. Als we bij de aardige jongedame informeren naar te huren onderkomens verwijst ze ons naar Receptie 1, onderaan de camping, dus we moeten de gewonnen hoogte wederom afdalen, nu supersteil over de camping. Gelukkig komt de wens van de meiden uit: we kunnen hier een glamping tent huren EN de bar is open. Dus we besluiten ter plekke om er nog een extra dag bij aan te knopen om overmorgen uitgerust aan onze laatste etappes te beginnen. We krijgen een plattegrond mee van de receptie maar hebben de grootste moeite onze tent te vinden: uiteindelijk proberen we maar de sleutels op de verschillende tenten en dat werkt. We hebben een mooie tent, twee slaapkamers, na enig zoeken ook een douche en toilet. En uitzicht over de baai. Schitterend.

En een mooie plek om morgen even zeer rustig aan te doen. Na morgen liggen er twee of drie etappes dwars over het eiland door het hooggebergte in ‘t verschiet, waarbij we de eerste dag starten met de beklimming van de Col de Vergio, van 1480 meter, de hoogste geasfalteerde pas van Corsica. De meiden durven er voorlopig niet aan te denken. Maar goed, dat is van later zorg en vooralsnog kunnen we ons verheugen op een rustdag, en zelf kokkerellen in onze glampingtent. Bij de ingang van de camping is een wel zeer gesorteerde Spar en gewoontegetrouw gaan Ad en Hans boodschappen doen. Dat terwijl de meiden de tent inrichten en een wasje doen. Ad en Hans komen vervolgens met een overweldigende hoeveelheid eten en drinken terug, maar de ervaring op deze vakantie is dat het heus allemaal op zal gaan. Nou, deze keer lukt dat niet echt dus de restanten moeten er morgen aan geloven.