Dank jullie wel, trouwe lezers van ons blog

Wij schreven dit blog “in den beginne” vooral voor onszelf, toen we acht jaar geleden voor het eerst met ons vieren een lange fietstocht gingen maken, vanuit huis naar de Middellandse Zee via “de groene route” van europafietsers.nl. Er gebeurt zoveel op een fietsvakantie, dat je als 60-plussers aantekeningen moet hebben om later herinneringen op te halen. Zelfs de jongeren onder ons kennen het verschijnsel dat bij het zien van een foto een oja-ervaring optreedt, da’s waar ook, helemaal vergeten. Maar doordat jullie regelmatig reacties hebben achtergelaten bij ons blog, zijn we steeds meer ook voor jullie gaan schrijven. Hoe leuk is het om aanmoediging en steun te krijgen voor je inspanningen, dus bij deze van ons allen aan jullie: DANKJEWEL!!

Als een soort van toegift onderstaand het treinverslag van Hans en Renée.

Is fietsen meenemen in de trein een fietsverhaal? Wellicht niet, maar toch nog even een verslag van onze reis van Livorno naar Passau. Zoals gisteren al in de blog geschreven, gaan Renée en Hans naar huis, om nog tijdje de kleinkinderen te zien voor hun volgende vakantie. Dus nemen we afscheid in Livorno van waar we met een behoorlijk aantal treinen de reis die we in bijna vijf weken hebben gefietst, in omgekeerde richting in 2 dagen af te leggen. Tenminste, als het plan van Hans werkt zoals bedacht……. Dat reizen met de fiets in de trein spannend is, snapt iedereen die dit wel eens heeft gedaan. Dat het in Italië nog spannender is, is dan ook geen verrassing.  Op basis van ervaring uit eerdere fietsreizen heeft Hans een aantal apps (Trenitalia, OBB Scotty (Oostenrijk) en DB Navigator (Deutsche BundesBahn) klaar op de mobiel. Dat helpt al vast, zeker als ze alle drie dezelfde reisadviezen geven. Maar het is even opletten als je een rit plant, want soms komt er in de rit een busverbinding voor (en dan wordt het ingewikkeld met volgeladen vakantiefietsen) en op bepaalde treinen zijn fietsen helemaal niet toegestaan. Of wel toegestaan, maar alleen als er nog plaats is. Wat je natuurlijk pas ziet als je wilt instappen en alle fietsplaatsen bezet blijken te zijn. Reserveren van fietsplaatsen online is ons in Italië niet gelukt. Dus gaan we voor regionale treinen, bij voorkeur vanaf het station waar de trein de route start, zodat we extra tijd hebben om de fietsen in de trein te krijgen.
We zijn 3 kwartier voor vertrek van onze eerste trein aanwezig op station Livorno, en Hans bestelt kaartjes voor het doel van die dag, Brennero, bovenop de Brennerpas. De dame aan het loket geeft keurig aan welke treinen we dan nodig hebben… maar wacht, zegt ze, dan moeten we wel via Prato naar Bologna. En Hans had juist gezien dat die lijn alleen met bussen wordt gereden. Oh, ja, inderdaad, mompelt de vrouw, en Hans laat haar zijn verzonnen schema zien. Daarop knikt ze vriendelijk en print 12 treinkaartjes uit, 1 voor elke trein en voor de fietsen. Aldus gewapend op naar het perron, dat gelukkig met de lift te bereiken is. Er staat een goednieuwe trein al klaar te wachten op passagiers. Die heeft voldoende fietsplaatsen, lage instap, airco, dus dat begint al goed. Aleen jammer dat we hier maar 1,5 uur in zitten. Bij het overstappen in La Spezia blijkt dat onze tweede trein, die al klaarstaat, ook al een mooie is met in dit geval haken om de fietsen op te hangen. Dus de volgende 1,5 uur gaat ook soepel, en dan komen we al aan in Parma. Daar moeten we overstappen, en we hebben ook wat minder tijd beschikbaar, en het is al erg druk, dus de trein uitkomen met twee fietsen en 12 tassen terwijl de nieuwe reizigers zo snel mogelijk naar binnen willen is wel even een uitdaging. We besluiten niet te wachten op de lift en tillen de hele handel de trap af en de volgende trap op, en hebben zowaar nog 5 minuten over voordat de volgende trein het station binnenrolt. Hans gebruikt zijn volgende truc, even aanpappen met de beambte die staat te wachten op de trein. En ja hoor, aardige man, gezellig praatje, en als de trein binnenkomt begeleidt hij ons naar een rustig deel waar we de fietsen en tassen prima kwijt kunnen. Zo blijken alle alternatieven die Hans had uitgewerkt voor het geval er een kink in de kabel zou komen, ineens overbodig. De beambte geeft ook aan dat de volgende trein, van Bologna naar Brennero, een aparte wagon heeft voor fietsen waar er heel veel in kunnen dus dat is hoopgevend. En inderdaad, in Bologna kunnen we daar prima gebruik van maken, en kunnen we vandaar in 1 keer door naar Brennero, op de Oostenrijke grens. Daar komen we dan om een uur of zeven aan, dus we besluiten om een hotelletje te boeken halverwege Brennero en Innsbruck, waar we met de fiets makkelijk naar toe kunnen afdalen. Dus toch nog een stukje fietsen op deze eerste reisdag.
Het hotel is prima, het ontbijt de volgende ochtend uitgebreid, en het weer prachtig, dus we besluiten verder te fietsen tot aan Innsbruck om daar de volgende trein te pakken, en als het goed is met 1x overstappen in Passau terecht te komen. Het gaat nog bijna mis als Hans een naar het idee van Renée een al te toeristische route heeft uitgezet, maar dat blijkt gelukkig een misverstand en we fietsen ruim op tijd Innsbruck binnen. Daar is het even schrikken, want de meneer van het kaartjesloket kijkt heel moeilijk als Hans kaartjes met fiets bestelt naar Passau. En zegt vervolgens dat dat niet gaat lukken vandaag. Hans laat op de app nog even een alternatieve route zien, maar die gaat blijkbaar bij de concurrerende spoormaatschappij en daarvoor moet hij dus ergens anders zijn. Gelukkig is die dame meedenkender. Ze kan wel de kaartjes verkopen en als we nu al naar het perron gaan dan moeten we bij de treinmanager maar even checken of er nog ongereserveerde fietsplekken zijn. Dus naar het perron en daar is het nog even spannend, want elk rijtuig heeft precies twee fietsplekken maar veel daarvan zijn gereserveerd. Gelukkig niet allemaal en we kunnen dus toch mee. En wat een geweldige trein is dit. Schoon, stil, met koffie en frisautomaat aan boord, en Renée is helemaal lyrisch van de toiletten aan boord, gescheiden voor mannen en vrouwen, subliem toch! Hierna nog 1 overstap te gaan, en wel in Wels. Daar staat de trein helaas niet klaar, maar in de app staat de treinsamenstelling en die geeft aan dat er in elke wagon fietsplekken zijn. Maar als de trein binnenrolt is er geen aanduiding en Hans loopt naar het eind van de trein…. Totdat aan de andere kant de conducteur gebaart dat we daar moeten zijn. Dus fietsend het hele perron over en gelukkig wachtte de trein geduldig tot we hier ook binnen waren. En een uurtje later zijn we in Passau. Dus ondanks de eerdere stresservaringen dit keer een redelijk soepele treinreis, en als we vanuit Passau aankomen op de parkeerplaats bij het hotel, waar we de auto’s 5 weken geleden hebben gestald, staan die er nog gewoon. Ondanks het feit dat we twee weken na vertrek een mailtje kregen dat het helaas niet mogelijk was om onze auto’s daar te stallen. Het kan verkeren.
Hiermee is ons fietsavontuur van dit jaar ten einde. Ad en Marianne gaan nog een paar weken verder, en die zijn verder te volgen op de polarsteps. Bedankt voor jullie meeleven en aanmoedigingen. Misschien tot volgend jaar? We houden ons aanbevolen voor tips over mooie fietsreizen, dan blijven wij fietsverhalen schrijven. Arrivederci, Caio, Tschüss.