Wanneer verlaten we de BeNeLux

Donderdag is onze laatste dag in Gulpen en het is redelijk weer. Hoog tijd dus om nog even een rondje te fietsen, want we zijn niet voor niets naar het Walhalla van de Nederlandse klimmetjes gefietst, aldus onze occasioneel gewaardeerde reisleider. Het blijkt na de moorddadige klim bij Slenaken best een mooi rondje fietsen, dat ons voert langs één van de vele terrassen aan de Diepstraat in Eijsden, waar we goede herinneringen aan eerdere vakanties hebben liggen. De tocht gaat vervolgens via het pontje naar het Belgische Lanaye en door naar Maastricht op zoek naar Bever Outdoor om een paar deugdelijke regenjassen te kopen, want de windjacks van Ad en Marianne blijken weinig weerstand te bieden tegen regen.Hans weet precies waar de winkel zit en loodst ons met gezwinde spoed door het centrum van Maastricht. Op de bewuste plek treffen we inderdaad de voormalige winkel. Een terecht “ik zei het toch” momentje van Renée, die tweemaal had geadviseerd om het adres even bij google te checken, maar volgens Hans gaat een grote winkel niet zomaar verhuizen, dus wel. Voordeel is wel dat we vlakbij deze plek een Gall & Gall winkel treffen, dus kunnen we een kleintje whisky kopen om ons ‘s avonds een warm gevoel in de maag te bezorgen als we het koud hebben.

Vrijdag is de grote dag. We zijn al een paar keer even kort de grens met België en Duitsland overgestoken, maar nu gaan we dwars door België. De Corona-maatregelen in België stellen dat je zonder quarantaine 48 uur in het land mag verblijven. Met twee tochten van 75 km kunnen wij Luxemburg bereiken, waar de regels veel soepeler zijn. Als overnachtingsplek heeft Hans hotel Cyrano in Waimes bedacht, waar hij met Renée al eens geweest is. Het stuk van Gulpen door Noord België is gelijk aan onze reis naar de Middellandse Zee van 5 jaar geleden, maar halverwege het traject buigen we af om via een ander tracé de zwaardere variant te nemen. Lees het blog van dit stuk van De Groene Weg nog maar eens terug, dan snap je dat wij halverwege toch kiezen voor de watjes route over de Vennbahn en heerlijk gelijkmatig over deze voormalige spoorbaan met 2% de hoogtemeters wegfietsen. Als we bij Raeren de Vennbahn bereiken blijkt de hoofdstraat van Raeren alweer of nog steeds in onderhoud. We lopen een stuk langs de wegwerkzaamheden en een stukje verder moet een enkeling alweer van de fiets, want 140 kg tegen 15% omhoog fietsen blijkt iets teveel van het goede. Aan al die heerlijke kwellingen komt een eind als we bij Cyrano aankomen, maar de geneugte van een welverdiend biertje op het terras zit er niet in. Om reden van lokale belangenbehartiging is het terras voor iedereen gesloten. We kunnen wel een biertje meenemen naar onze kamer en dat is een aanvaardbaar alternatief. We moeten ook op onze kamer het diner gebruiken en dat is alleszins een straf, gezellig met ons vieren een heerlijke maaltijd verorberen. We bestellen er zowaar een tweede fles witte wijn bij.

Zaterdag moeten we gelijk door naar Camping Kohnenhof in Luxemburg, waar we 3 nachten geboekt hebben in een luxe mobil home. Voordat we daar aankomen hebben we een mooie maar pittige tocht voor de boeg. Na de koffie in St. Vith, fietsen we voor een lange klim Duitsland in. Daarna fietsen we over mooie fietspaden door bosrijk gebied naar onze eindbestemming. Hans doet boodschappen op de ebike, wat een goed idee blijkt want de eerste supermarkt 5 km bergop blijkt gesloten, zodat hij nog 5 km verder moet fietsen. De twee volgende dagen wordt er niet gefietst en gebeurt er schrikbarend weinig vermeldenswaardig. Er wordt een wasje gedraaid, geluierd, een boek gelezen, een wandeling gemaakt, uitgebreid gezocht naar meerdere variaties voor zowel het schema als de route van onze reis, minutieus de Corona-maatregelen van Duitsland en Frankrijk gecheckt, MijnRIVM bekeken waar de vermelding onder de naam Roubos nog steeds ontbreekt en eindelijk wordt het eerste reisblog geschreven.