Naar Villeneuve-les-Beziers

Maandag 4 juni 2018

Lang zal ze leven, hieperdepiep hoera. Renée is jarig en wordt hartstochtelijk toegezongen door de hele club. Het was een kort nachtje, maar met drie weken vakantie voor de boeg kan ons dat niet deren. We hebben een gezellig ontbijt met z’n zevenen. Ondanks het feit dat Lourens, Jan Willem en Bernard vandaag terug naar Apeldoorn gaan om te werken, is dat aan hun stemming niet te merken. Wij willen de werklui niet onnodig voor de voeten lopen en vertrekken om een uur of negen richting Beziers. De mannen zwaaien ons vrolijk uit en wij zwaaien vrolijk terug, zonder enig medelijden te etaleren. In opperbeste stemming en de zon op het dak rijden wij de prachtige route langs Clermont-Ferrand richting Montpellier. Ah, daar is de payage al. Fijn, dat schiet altijd lekker op, we moeten nog zo’n 350 km. Hè verdraaid, waar zijn Hans en Renée nou gebleven? Even het gas erop. Wat is dat nou weer? De TomTom wijst plots naar het noorden, Parijs 333 km? Shit, verkeerde afslag genomen en daar scheurt Ad ongewild terug richting Nederland. De eerstvolgende afslag is 35 km verderop. Marianne probeert tegen beter weten in de chagrijnige stemming van Ad wat te verlichten, uiteraard tevergeefs. Drie kwartier later en 10 euro armer zijn we terug bij de juiste afslag terwijl Hans en Renée 70 km verder op de Aire de la Fayette zitten te wachten op de sukkels om gezamenlijk koffie te drinken. Dom, ze hadden natuurlijk alvast een bakkie moeten nemen. Ad probeert nog te grappen dat hij door een onzichtbare kracht richting romantisch Parijs werd gedreven, maar Marianne maakt daar korte metten mee: “pffft, zal wel”.

Na de koffie met gebak gaat de reis in polonaise verder richting Beziers. Het is werkelijk een mooi traject door het vulkanisch landschap van de Auvergne, langs de Puy de Dome, over het viaduct bij Millau en door het gebied van de Hérault, waar we twee jaar geleden de laatste etappes van onze route naar de Middellandse Zee hebben gefietst. Om drie uur rijden we de camping op in Viilleneuve-les-Beziers, waar we twee jaar geleden geëindigd zijn en vier dagen heerlijk bij het zwembad geluierd hebben. Helaas, het zwembad is nu nog leeg, maar de ontvangst is hartelijk. De mevrouw van de receptie herkent ons van de vorige keer en vindt het uitstekend dat onze auto’s drie weken op de camping blijven staan. Wij hopen dat ze inderdaad veilig staan achter de slagboom. We moeten wel de autosleutels achterlaten voor het geval dat..... Volgens Hans is dat om het transport naar Polen makkelijker te maken, we zullen zien. Voorlopig hebben we het uitstekend naar ons zin met overal donkere wolkenluchten om ons heen, maar een zonnetje recht boven ons en een heerlijk koude Chouffe van de tap en een zak chips op het terras langs het Canal du Midi.

We eten eendenborst en tongbiefstuk bij ons favoriete lokale restaurant, drinken er een mooie wijn bij en sluiten Renée’s verjaardag af met een ijscoupe en koffie. Zonder een meter gefietst te hebben kruipen we moe maar tevreden om half elf ons tentje in. Ofwel om nog wat muziek te luisteren (Hans), ofwel om te gaan slapen (Marianne en Renée), ofwel om de achterblijvers even bij te praten op ons blog (Ad). Om de trouwe reageerders te belonen wordt het blog dit jaar deels interactief. Jullie kunnen je voorkeur kenbaar maken voor: a) meer cultuur; b) meer natuur; c) meer human interest; d) minder van alles. Let op, jullie reacties zijn zichtbaar voor alle meelezers, dus een beleefd verzoek om geen intieme details over ons te plaatsen. Dat is aan ons voorbehouden. Ik kan jullie gelijk een eerste proeve kado doen: het lijkt er op dat Hans sinds vandaag weer helemaal dolverliefd is op Renée. Hij viel altijd al op oudere vrouwen; ben benieuwd of het na 9 juli weer over is. Graag tot morgen vanuit een nog zuidelijker stukje Frankrijk.