Van Velden naar Epen

Dag 2

Zoals al aangeven hadden we wat opties met de route. Ons idee was om via Duitsland naar de Vennbahn te rijden. Maar de afstand tot de eerste camping langs die route was 130 km en dat vonden we wat ver.
Dus we verzonnen een slim alternatief. Fietsen van Velden naar Epen, waar Hans en Renee een leuke camping wisten. En vandaar dan de volgende dag doorsteken naar de Vennbahn

Zo gezegd gedaan, dus wij inpakken, ontbijten met de uitgebreide belegcups die Ad had meegenomen, en op weg. Tenminste, net voor vertrek werden we door de campingeigenaresse teruggeroepen: we hadden de broodjes nog niet betaald... Misverstandje natuurlijk en na dit geregeld te hebben op weg. Schitterend weer, zonnetje, windje mee, en via de LF 3 naar het zuiden.
Brug over de Maas en vervolgens met de pont bij Kessel weer terug. Daar kwamen we een belgische meidenfietsclub tegen, die we daarna regelmatig tegen zouden komen.
Ze bleken de verjaardag van een van hen te vieren met een tweedaags tochtje. Dat hoorden we even later toen we ze weer tegen kwamen op een terras. Toen ze hoorden dat wij op weg waren naar Barcelona was er een dame die direct wilde aansluiten. Hans en Ad vonden dat wel een goed idee, de meiden minder. Was in ieder geval een leuk intermezzo.

Ad had uitgerekend op de planner dat het een km of 80 zou zijn. Maar natuurlijk niet via onze toeristische route langs LF3 en knooppunten. Dus toe we een km of 70 onderweg waren en Renee informeerde hoever het nog was, was het een beetje schrikken. We zaten inmiddels ruim in Duitsland en moesten nog naar zuid limburg. De Garmin van Ad gaf uitkomst. En die volgde we dus verder. Tenminste dat probeerden we, en hoewel we allen veel vertrouwen hadden in Ads navigatiekwaliteiten was het toch zorgelijk dat we steeds verder kwamen maar niet in de buurt van Gulpen. Hoewel Ad dat wel bleef volhouden. Daar hadden we ons terras gepland. Uiteindelijk kwamen we daar om 6 Uur aan, na 105 km, met de laatste uren toch wel veel klimmetjes. Dus als een patatje op het terras, de bieren vlogen naar binnen, en we knoopten er maar een hapje eten aan vast.
Dus de laatste 8 km naar de camping (bovenop de oosterberg) was niet echt eenvoudig. En vervolgens in het halfdonker de tent opzetten.
Gelukkig was de kantine nog open, lekker warm, en om een uur of half twaalf als een patatje naar bed.