Van Epen naar Monschau

Dag 3

We hoeven niet perse vroeg op, maar half negen wakker worden was eigenlijk niet de bedoeling, maar wel lekker na de pittige tocht van gisteren. We nemen het er evenwel rustig van, douchen, ontbijten, inpakken en tegen elf uur op de fiets richting de Vennbahn, waar het heerlijk fietsen is met maximaal 2% stijging. Olala, even vergeten dat we voordat we op de Vennbahn zijn nog een kleine 30 kilometer Limburgse (en Duitse) heuveltjes over moesten waardoor de accu's van de meiden en de boys behoorlijk aangesproken werden. Waarom zit er vóór de eerste versnelling niet een min-één versnelling. Collega Harold heeft Ad bij herhaling gewaarschuwd dat hij spijt zou krijgen om niet met een e-bike dit avontuur aan te gaan. En verdraaid, na weer zo'n klimmetje moet je daar wel even aan terug denken. Ik hoor Hans niet klagen en ik waag het niet om te mopperen, want Hans & the Electric Lady's wachten geduldig op iedere heuveltop op deze zestiger met overspannen ambities.
Daar is ie dan, onze oprit naar de Vennbahn met een aangename verrassing: een Citroën-busje waar heerlijke koffie geserveerd wordt en vers water bijgevuld kan worden. Hans verorberd een halve liter milch-kaffee, de anderen blijven bescheiden. Wat een genot, fietsen over superglad asfalt, lichte stijging, prachtige entourage en toenemend vertrouwen van de dames in de planning-kwaliteiten van de boys. Helaas zal dat later op de dag weer volledig teniet gedaan worden, maar voorlopig genieten we van de harmonie in ons viertal. Na 40 heerlijke kilometers toeren, volgt dan de ontgoocheling: de gedachte camping blijkt gesloten. Dus de keus om 20 km verder te fietsen of 10 km terug. Het wordt terugfietsen, wat een afgang, maar niemand moppert, en nadat we dwars door Monschau zijn gestuiterd (klinkertjes) vinden we op camping Perlenau een mooi plekje in de zon en in de aanwezige taverne een heerlijke schnitzel met voldoende alcohol om te spoelen. Vermeldenswaard is nog dat de remmen van Marian ( door de fietsenmaker nog nagekeken ) moord en brand schreeuwen als ze een heuvel af rijdt. In Monschau praten ze daar nog steeds over na. Er stonden 20 man bij de bus te wachten toen de afdaling van Marianne zich al van verre aankondigd. Alsof er een ambulance kwam aancheuren...

Alweer een fantastische dag, want achteraf blijkt het altijd weer mee te vallen. Nog wel even het blog van de afgelopen twee dagen bijweken, want anders haken onze trouwe volgers af en we putten veel kracht uit de aanmoedigingen, commentaren en overdreven waarderingen op ons fietstochtje. Morgen een nieuwe dag, we nemen ons voor op tijd te vertrekken, want het gaat weer een heerlijke zonnige dag worden, dus we willen op tijd aankomen.