The plan comes together

Het plan was om bijtijds te vertrekken uit Montebelluna en vlot door te fietsen naar camping Venezia in Mestre, zodat de kans het grootst is om nog een plekje te krijgen op deze camping die ideaal ligt voor een dagje Venetië. Stap 1: Om 08.00 uur aan het ontbijt zitten is gelukt. Warning: Het ontbijt is verleidelijk lekker en uitgebreid, gevaar voor tijdverlies. We weten al dat lekkers binnen een half uur naar binnen te werken, chapeau! Dan worden 24 tassen en wat losse spulletjes zoals bidons, gps-en en los verpakte regenjassen, klaar voor het grijpen en tot gisteren totaal overbodig, naar de garage gesleept waar onze fietsen gestald zijn, op advies van de hotelier helemaal kaal gestript. Stap 2: Om 09.00 uur op de fiets is ook gelukt, hulde! We fietsen op een rustige eindeloos lange rechte weg met een licht windje in de rug en gaan als een speer. We krijgen meer en meer vertrouwen dat ons plan gaat slagen tot het onvermijdelijke noodlot toeslaat: omleiding. Potverdrie, het ging net zo lekker en de omweg is heel eind om. We komen helaas op een veel drukkere weg en het is even zoeken hoe we nu het makkelijkste de route weer kunnen oppakken. Terwijl wij gps en telefoon bestuderen stopt een vriendelijke Italiaanse amateur wielrenner. Of hij ons kan helpen? En even later fietsen we achter hem aan terwijl hij ons door een dorpje leidt naar een rustig fietspad richting Treviso. Ondertussen vertelt hij allerlei wetenswaardigheden. Zo dreigde de toren in Treviso hoger te worden dan die in Venetië, tot de Dogen het een halt toeriepen. Je ziet nu een brede toren die plots in een klein smal spitsje overgaat. En de bomen van de berg bij Treviso werden gekapt, rolden vanzelf in de rivier en dreven naar de kust waar ze gebruikt werden als paalfundering voor de stad Venetië.

Ondertussen zitten we dichtbij Treviso en daar is de koffie. Het uitzoeken van het mooiste, leukste, beste terras door onze meisjes blijft steeds een bron van vermaak. We zitten nog vol van het ontbijt, dus we bestellen alleen koffie. Alleen koffie? Jazeker, slechts 1 ronde koffie, want de koffiejuffrouw groeit het blijkbaar boven het hoofd en het duurt ons veel te lang. Met zo’n snelle koffiestop winnen we toch weer een half uur tijd. Treviso is een grote drukke stad, maar we doorkruisen de stad redelijk vlot. We volgen de fietsroute langs de rivier de Sile die in het vlakke land ontspringt en er lustig op los slingert waardoor de hemelsbrede afstand minstens verdubbeld wordt. Maar dat maakt dat we twee keer zo lang kunnen genieten van de prachtige entourage die weer geheel anders is dan wat we al gezien hebben. Bij Quarto d’Altina verlaten we het pad langs de rivier. In het stadje dat niet veel bijzonders is, vinden we wel een prima terras waar we een glaasje fris en een dubbeldikke tosti bestellen. Hans schuift twee tafeltjes tegen elkaar omdat we één fietsfamilie zijn, maar wordt gelijk op zijn vingers getikt. Dat is niet de bedoeling! Verbouwereerd over zoveel sociale gevoelloosheid wachten wij op de uitbarsting, maar Hans laat het erbij zitten. Wat vakantie al niet kan doen met je emotionele leven. Goed gelaafd zetten we koers naar camping Venezia in Mestre, dwars door een saai stuk buitengebied en buitenwijken die ons niet kunnen boeien. Temeer omdat we vooral bezig zijn met het zoeken naar steeds een andere zitpositie om de gevoelige billen te ontzien. Hans fietst gestaag verder vooruit, om toch vooral niet het allerlaatste plekje op de camping te verspelen. Als we ons melden bij de receptie klinkt al snel het verlossende woord: “two tents, no problemo señor”. Hans kruipt even in de rol van Hannibal Smith en denkt voldaan: “I love it when a plan comes together.”

We hebben twee plaatsen naast elkaar aangewezen gekregen. Helaas is de ondergrond kiezelsteen, wat op één plaats is aangepast met een mat kunstgras daaroverheen, heerlijk zacht. Er is schuin tegenover nog één plaats met zo’n kunstgrasmat en die wordt dus snel ingeruild voor ons aller comfort. Op je knieën op kiezelstenen in onze kleine tentjes doen we liever niet. Tegen de avond zijn alle tentplaatsen bezet, dus het plan heeft wel degelijk gewerkt. We eten bij het restaurant op de camping en zitten lekker buiten. De eerste (bijna) zwoele zomeravond geeft een lekker vakantiegevoel. Morgen de eerste rustdag om op de verjaardag van Renée Venetië te bezoeken. Het is vanuit de camping maar 10 minuten met de bus. Alleen het weer kan ons nog parten spelen, maar tegen beter weten in geloven we weerman Hans die een zonnige dag voorspelt.