Er is er één jarig

Jawel, 4 juni, de verjaardag van Renée. Ze wil natuurlijk niet weten dat ze al 67 is geworden, en zo ziet ze er natuurlijk nog lang niet uit volgens de reisgenoten, maar ja, het gaat vanzelf en wij zijn ‘t niet vergeten. Jiske ook niet want al vroeg gaat de facetime klingel en wordt Renée toegezongen door Jiske en Hugo. Een mooie start van haar verjaardag. Even later wordt opnieuw een muzikale felicitatie gebracht, nu door Sydney en Margo. Hans, Marianne en Ad volgen snel met knuffels en omdat we vandaag niet verkassen kunnen we rustig aan doen. Dus na de douche een lekker ontbijtje in het restaurant, en dan de voorbereiding voor het kado van de dag: het bezoek aan Venezia. Hans regelt de buskaartjes, we wandelen rustig een paar minuten naar de bushalte, precies op tijd want daar komt de bus net aanrijden. Het zonnetje schijnt en als je naar de juiste app kijkt, blijft het vandaag droog dus op naar Venetië. Het busritje duurt slechts 10 minuten, maar dat is lang genoeg voor een jongeman om op te staan en zijn plaats aan te bieden aan een oude dame van 67. We wandelen we met nog 10-duizend andere toeristen het Grande Canale over en de leuke straatjes van Venetië in.

Voor Hans en Renée is dit niet de eerste keer hier, voor Ad en Marianne wel, dus er kan uit wat ervaring worden geput. Het ijsje wat we scoren ziet er wel heel leuk uit, door de aardige dame wordt die opgeschept in de vorm van een roos, heel speciaal. Na een half uurtje slenteren, kerkje bekijken, mooie doorkijkjes fotograferen en bruggetjes beklimmen zien we een leuk rustig terras aan een gondel-opstappunt. We proberen Renee over te halen een leuk gondeltochtje te maken maar ze werkt niet mee. Kijken naar die knappe, gespierde gondeliers wil ze wel, en genieten van al dat volk dat zich met de gondel laat vervoeren, vooral het instappen van de 150 kg wegende dikzak is humor, maar zelf…., nee. En dat terwijl het tarief heel schappelijk is, 30 minuten voor 80 eurootjes, een koopje. We vinden met behulp van de navigatie van Ad al snel de toeristische hoogtepunten, het Dogenpaleis, de Brug der Zuchten, het San Marcoplein, het zijn allemaal flink drukke plekken. Maar varen is toch eigenlijk ook erg leuk, zeker in deze hitte. Dus doen we dat op de ‘pauper’ manier, we kopen kaartjes voor de vaporetto. Het leukst daarvan is natuurlijk op het buiten achterdek, en dat lukt ook, we zitten even later op het open water richting Murano. Niet om de glasblazers te bezoeken, maar om lekker lang op de boot te zitten. En dat lukt prima, een uurtje varen en we zijn weer terug op ons beginpunt. Dus nog wel weer een flink stuk teruglopen. Terwijl Hans en Ad uitwisselen wat te denken van de pogingen van China om een monopoliepositie te verkrijgen in de keten van duurzame energie middels accu’s en zonnepanelen, buitelen Marianne en Renée over elkaar heen met superlatieven hoe knap en woest aantrekkelijk een passerende loveboat kapitein is die in smetteloos wit uniform en volledig gesoigneerd minstens 10 minuten onderwerp van gesprek blijft. Heel wat anders dan die twee grijze koppen die boven de menigte uitsteken, maar daardoor zijn ze wel makkelijk in de gaten te houden. De vermoeiheid slaat toe door dat geslenter. We scoren onderweg nog een snack en keren vervolgens in een overvolle bus terug naar de camping.

De beloofde regen is vooralsnog uitgebleven, maar daarover later meer…. We regelen een tafeltje bij het prima restaurant op de camping, en de meiden maken het kampement regen-proof. Maar daarover later meer… Het eten is weer prima, en we sluiten deze heel gezellige verjaardag af met een limonchello. Als we om half elf de tent inkruipen is er in het naastgelegen park nog een gezellig samenzijn bezig met muziek die in flarden langsvliegt. Dat is nog te behappen, maar als later de zanger begint te oreren en daar een uurtje mee bezig blijft wordt het al wat minder. Maar vergeleken met de herrie die om een uur of half twee losbarst was dit nog heilig. Er komt een onweer over met bijbehorende stortregen die ons nog lang zal heugen. Tenminste ons drieën want Marianne slaapt er volledig doorheen. Na een uurtje is het onweer voorbij getrokken, maar het  blijft wel de hele nacht regenen. Hoe dat afgelopen is lezen jullie morgen, blub blub…