Van Monschau naar Troisvierges

Van Monschau naar Troisvierge
Nadat we gisteravond het plan hadden opgevat om onszelf en elkaar eens lekker te verwennen, besloten we toch om de inmiddels ingesleten routine te aan te houden, d.w.z. tent opzetten, douchen en wat te eten scoren. De best leuke camping Perlenau waar we terecht gekomen zijn, heeft behalve onbegrijpelijke kampvuurtjes bij welhaast iedere tent, ook een eenvoudige eetgelegenheid waar we uit maar liefst 4 verschillende soorten schnitzels konden kiezen. Met voldoende alcoholica blijft het genieten om onze accu's met voldoende calorieën te voeden. Een verkwikkende nachtrust en ziedaar, dag 4 lacht ons toe met een vrolijk zonnetje, prima temperatuur om te fietsen en uitdagende hellinkjes die er om vragen met rust gelaten te worden, dus eerst koffie met croissants. Marianne remt gedoseerd zodat niet heel Monschau in staat van paraatheid wordt gebracht en we zonder gene op een terras op het plein even kunnen opladen. Na een flinke kuitenbijter van 3 km à 6% is het weer genieten van de vers geasfalteerde Vennbahnroute, prachtige entourage, geleidelijk op en neer golvend tracé en voldoende bankjes onderweg om de ondertussen als filet americain aanvoelende billetjes even rust te gunnen. Het blijft verbazen hoe die paar vierkante cm van het zadel een paar vierkante dm aan billen kan trotseren zonder gekraak. Wat zouden wij dan zeuren over een PHPD, waarover later meer. Op één van die heerlijke bankjes onderweg stappen wij af voor de lunch. Niks fijner dan zelf gesmeerde broodjes na 2 uurtjes trappen in de ochtendzon met een slokje lauw water, want de temperatuur loopt rap op en wind is er niet. Net als we willen vertrekken komt een horde bejaarde Hollanders op ons plekje uitrusten en laten we ons uitgebreid complimenteren en aanmoedigen met ons vakantie-avontuur. Zij fietsen wat in het rond met een hotel-arrangement en volgbus voor de bagage. Pffffff, wat een afgang om hun complimenten in ontvangst te nemen (het kan ook zijn dat we stiekem toch jaloers zijn.....). Zuster Marianne maakt zich nog verdienstelijk maken omdat één van de Hollanders kiespijn heeft en middels paracetamol en een placebo-praatje acuut genezen blijkt. Het zijn dus niet allen vrouwen die neurotische trekjes hebben aldus lekenbroeder Ad. Na zoveel vermaak wordt het hoog tijd om weer kilometers te maken, want zo halen we Barcelona nooit. Niet dat één van ons daar nu om maalt, maar we willen onze trouwe volgers niet al in de eerste week teleurstellen (jullie reacties worden bijzonder gewaardeerd). Al fietsen is er overigens genoeg te beleven. Hans en Ad buigen zich over de vraag of we een vader met 3 dochters voorbij fietsen, of dat één van de dochters wellicht toch een echtgenote is. Renée en Marianne buigen zich over de vraag of we vandaag of beter morgen de eerste wasbeurt moeten plannen (de kleding wasbeurt uitaard, wij gaan elke dag door het sop conform de feminiene minimum vereisten van deze tocht).
Al fietsend genieten komen we mooi op tijd aan in Troivierges waar we op de stadscamping een plekje vinden in de late middagzon en tijd genoeg hebben voor twee keer die heerlijke eerste slok en de dames een ultiem geluk vinden in de aanwezige wasmachine waar het resultaat van 5 dagen (h)eerlijk zweten ongedaan gemaakt wordt. Met een geheel tevreden en voldaan gemoed, worden ook onze steeds aantrekkelijker lijven niet vergeten, een fijne pasta voor de opbouw van sixpack en blije dijen. De tent in, muziekje aan en dromen van morgen, dan schrijft Renée, dus dat wordt sowieso een topdag. Dag volgers :-)