Dag 7 van Mering naar Riegsee

Donderdag 24 augustus. Wat een lekker bedje hebben we toch geregeld voor vannacht. Jammer om al om half acht op te staan, maar vakantie is werken, zegt Hans en checkt gelijk even zijn werk-mail. Het ontbijt is meer dan voortreffelijk en we proberen alles wat de tafel te bieden heeft. De dames hebben de ogen groter dan de maag, zo lijkt het, maar dat komt dan weer mooi uit voor de lunch: ieder een Broodje Philadelphia. Ruim negen uur rijden we de Tiefgarage uit waar onze fietsen gestald stonden op weg naar de voet van de Alpen. Onderweg weer mooie panorama’s en vooral de roofvogels boven de velden trekken onze aandacht. We zien kraaien, sperwers en de bruin-blauw-grauwe kiekendief, nog niet echt spectaculair. Dan zien we een uil, een havik, een valk en een buizerd. Prachtig hoe die vogels boven het veld zweven zonder een enkele vleugelslag. Konden wij maar zo fietsen, zonder te trappen. Marianne ziet een reiger voor een ooievaar aan, waarvan Renée niet blij wordt, hou nou ‘s op met dat gezeur, dat kind komt vanzelf. Hans en Ad doen een wedstrijdje wie het eerst een mop vertelt die wel leuk is. Hans wint: “Mag ik drie buisjes Viagra. Heeft u daar een recept voor? Nee, is een foto van mijn vrouw ook goed?”
Het is warmer dan verwacht en ondanks het ontbreken van echte heuvels is het zweten geblazen. We rijden gemiddeld ook een paar km/uur sneller. Niet omdat Hans het tempo opvoert. In plaats van een kilometer rijdt hij nu maar 100 meter voor ons uit. Nee, onze beentjes doen het gewoon steeds beter. Dat kan niet gezegd worden van alle onderdelen van onze lijven. Hans had zijn zadel in perineum-ruptuur-stand staan. Hij merkt overigens geen verschil nu het zadel weer horizontaal staat! Ad heeft een beetje last van de luchtwegen bij inspanning. Geen probleem voor de anderen, dan horen we ook geen flauwekul van hem, helaas wel het zuchten. Renée doet of ze nergens last van heeft en wij doen net of wij haar geloven. Haar toenemende behoefte aan geestrijk vocht is niet verwonderlijk als je weet dat ze onderweg ieder uur even een plasje gaat doen, dan raak je toch ook uitgedroogd. Maar dan Marianne, dat is echt een zielig verhaal. Ben je trots op je stevige billen na een half jaar sportschool, blijken ze ondanks je supersofte zadel toch zodanig gebutst dat ze binnen een week al bijna door haar voorraad Compeed tweede huidjes heen is.
Geen bijzondere ontmoetingen met autochtonen vandaag. Gisteren konden we nog een gezin uit de brand helpen met een inbussleutel om een rem te repareren. En een import Duitser met onmiskenbaar Afrikaanse roots, gekleed in sportief paars trainingspak met bijpassende roze gympjes die graag sneller wilde fietsen en vond dat zijn (derailleur) ketting te slap was. Wij vonden alleen zijn verhaal aan de slappe kant, de ketting leek ons prima. We drinken koffie aan de Ammersee op het terras van een soort van Tokkies-camping, een pleisterplaats die wij door de extra kilometers van gisteren kunnen overslaan. De vele zeilbootjes op dit 15 km lange meer te zien zijn maken Ad en Marianne een beetje weemoedig, hun bootje ligt werkeloos in Makkum. Zelfs een fietsvakantie kan soms wreed zijn. Gelukkig verzachten de Broodjes Philadelphia die 20 km verderop aan de Ammer genuttigd worden het leed enigszins. En het fietsen zelf is natuurlijk heerlijk al had de etappe vandaag naar de zin van Marianne wel wat korter gemogen. Maar ook aan 85 km komt een eind en als we om een uur of vier Riegsee bereiken zien we een prachtig meer met zicht op het Zugspitze massief vanaf een zeer matige camping. We kunnen er lekker in de zwoele avondlucht buiten eten en vinden het wel prima. Ondertussen heeft zich boven de Zugspitze een lelijke onweersbui opgebouwd en nog voordat we het hoofdgerecht opgediend krijgen vluchten we naar binnen. In minder dan een kwartier zien we de overkant van het meer niet meer, waaien de parasols bijna om en breekt de hemel open. De waterdichtheid van tent en tassen wordt op de proef gesteld, waarover morgen meer. Onder de plu naar de tent terug en gauw de luiken dicht, heerlijk met regendruppels op het dak.