Dag 6 van Dillingen a.d. Donau naar Mering

Woensdag 23 augustus. De nacht was aanzienlijk minder koud dan gisternacht en ruim voor half acht klinkt het reveil. De kleine kindertjes in de tent tegenover ons hebben zich voorbeeldig gedragen en onze nachtrust niet verstoord. Dat kan niet van Ad gezegd worden, volgens Renée was zijn gesnurk tot aan de andere oever van de Donau hoorbaar (volgens Ad is de Donau hier nog heel smal). Hans gaat volgens protocol broodjes halen en wij dekken de ontbijttafel. Vandaag heel makkelijk op de tafeltjes op het terras. De kleine camping-gaz vulling die ook al dienst gedaan heeft op de Frankrijk-trip van Hans en Renée in juli, blaast zijn laatste adem uit, dus vandaag maar 1 kopje thee of koffie bij de croissants. Ach, we zullen onderweg nog wel wat tegenkomen, zo rekenen we ons rijk. We zitten al wat verder in het seizoen en op deze tijd is de zon pas net verschenen en heeft te weinig kracht om de tent al droog te stralen van de ochtenddauw. Vóór negenen zijn we onderweg om weer een stukje dichter bij ons voorlopig einddoel te geraken: de Aïda in de Arena di Verona. Maar cultuur is voor later, eerst maar eens wat energie verspillen om straks zonder gewetenswroeging de nodige calorieën te verorberen. De kilocalorieën tikken vandaag nog sneller weg op de calorimeter van Marianne vanwege de volle zon en bijbehorende aangename temperatuur van minstens 25 graden, waardoor elk heuveltje voor een zweetdruppeltje extra zorgt. Die calorimeter heeft Marianne aangeschaft om te kunnen monitoren dat ze niet te dik wordt zodra ze gaat stoppen met roken. Daarvoor lijkt deze vakantie een uitgelezen moment, zo oordelen de andere drie, maar de ongeïnteresseerde blik van Marianne op deze tip doet vermoeden dat de accijnzen op rookwaar niet door haar toedoen de staatskas pijn gaat doen. Het kost even moeite om de eerste koffietent te vinden, maar eenmaal gevonden is het leed snel geleden, heerlijke taart naar ieders smaak en een prima kop koffie. We fietsen een stuk over een opgeheven spoortraject dat prachtig door de bossen van Beieren loopt, langs meertjes met prachtig blauw water waar heerlijk gerecreëerd wordt, helaas niet door ons snift Marianne want Hans wil door, door, door, op weg naar het bier. Tijdens de lunchstop is er mooi gelegenheid om de tentjes te laten drogen in de zon terwijl wij in de schaduw puffend even bijkomen en een broodje paté wegwerken. De doorsteek door Augsburg verloopt uitermate prettig want we kunnen het hele stuk op een soort bospad langs de Lech rijden, het lijkt een park van 10 km lengte. Het laatste stukje naar onze gereserveerde suite met wasmachine in Mering is een peuleschil in de wetenschap dat daar een ruime sortering terrasjes te vinden is, dus zowel de girls als de boys kunnen aan hun trekken komen. De drang naar alcoholica wint het van de wasdrift, en om drie uur zitten we 300 meter van ons hotelletje aan het bier, geserveerd door een lieftallige serveerster. We zijn het er unaniem over eens dat het dirndl jurkje dat ze draagt haar zeer flatteus staat, hoewel de nuances van deze beoordeling van een ieder verschillen. Om haar nog eens goed te bekijken besluiten de dames om maar gelijk voor het diner te reserveren, de jongens gaan schuchter akkoord, zij willen hun integere blazoen niet re grabbel gooien. Eenmaal in het hotel ingecheckt, blijken we een prachtige suite te hebben met twee slaapkamers, een huiskamer, een badkamer en een separaat toilet. Zelfs een balkon ontbreekt niet, maar dat moeten we met de niet aanwezige andere gasten delen. Na een lekkere douche en minstens zo fijne wasbeurt van de fietskleding wordt het tijd het avondmaal te gaan gebruiken. We hebben onze mooie serveerster inmiddels Heidi gedoopt en ook ‘s avonds is zij allervriendelijkst. Na de spaghetti krijgt Hans dan eindelijk zijn langverwachte ijsje, een kopje koffie toe, nog een afzakkertje op ons balkon, het is nog 26 graden en yep, Renée heeft een zakflesje Famous Grouse voor noodgevallen achter de hand, en dan de dubbele boxspring met donsveren dekbed. Tja, vakantie, soms is het afzien en soms valt het mee. Na de 70 km van vandaag wacht morgen weer een monsteretappe voor ons watjes.