Dag 8 van Riegsee naar Mittenwald

Vrijdag 25 augustus. Da’s niet zo mooi. Niet zo mooi? Zeg maar gerust klote, zegt Renée als ze een plasje water onderin haar fietstassen ontdekt. Het heeft vannacht nog lekker doorgeplensd, maar in de tent bleef het droog. De buurman is ons behulpzaam door tafel en stoeltjes ter beschikking te stellen, zodat we niet op het natte gras hoeven te klooien. Eenmaal ingepakt rijden we snel weg, zo is het plan, dan zijn we bijtijds op de volgende camping om alles te laten drogen, want het belooft een warme dag te worden. Hé, wat een raar ratelend geluid maakt Ad zijn fiets. Kettingkast gedemonteerd, links kijken, rechts kijken, nix te zien. Kettingkast weer dicht. Ratelderatel. Kettingkast weer open, oh, de ketting ligt naast het tandwiel. Gefixt en gauw op pad. Na een paar kilometer lacht een Konditorei in Murnau ons onweerstaanbaar toe en omdat we nog moeten ontbijten, incasseren we de extra vertraging voor Kaffee met een overheerlijk belegd broodje als echte vakantiegangers. Dan moet er toch echt gefietst worden. Garmisch-Partenkirchen ligt 30 km verder en blijkt over vrij vlak terrein makkelijk binnen anderhalf uur bereikbaar. We bezoeken de Cube-store om een stuurtasje voor Renée te kopen. Helaas niks van haar gading, maar wel mooi even gelegenheid om de remblokjes van Hans te vervangen om nog voor de grote bergen het remvermogen op orde te hebben. Dan ook maar gelijk even een terras pikken voor een Cola of Schweppes, dan hebben we dat maar gehad. Geheel gelaafd beginnen we aan het laatste stukje van vandaag en het begin valt zowaar niet mee. 10 km met een matige 5% omhoog is niet extreem, maar in de volle zon met bepakking voor ons mooi genoeg. Wanneer we even een pauze inlassen voor een slokje water, biedt een overvriendelijke autochtoon ons tips voor lokale bezienswaardigheden aan. De Geraldsteinersee mag je niet overslaan, prachtig gelegen met warm water, onwerkelijk mooi. Wij overstag en 500 meter van de route af om op een afgezet weitje een chagrijnige vrouw Flodder te treffen die 2 euro p.p. wil vangen, want het blijkt particulier terrein. Dat zijn we niet van plan maar we mogen wel gratis een broodje in de schaduw van de hut nuttigen. Vlak voor Mittenwald krijgt Ad nog even grote schrik, want na een bobbel in de weg staat zijn splinternieuwe zadel plots verticaal. Met zoveel kleine ongemakken zijn we wel toe aan het eind van de etappe voor vandaag. Er worden dan ook geen ideeën geopperd een camping verderop te overwegen. Gelukkig maar, want Naturcamping Isarhorn nabij Mittenwald is werkelijk prachtig. Geheel in de oorspronkelijke natuurlijke omgeving gesitueerd aan een onbeduidend stroompje genaamd de Isar (lekker slapen met watergeruis) is deze plek zo fraai, dat de meiden al beginnen over een dagje blijven staan. Bij een pizza uit de campingkantine besluiten we dat Hans en Ad wel toe zijn aan een uitdagend tochtje, dus de meiden morgen winkelen in Mittenwald, en de boys de bult op, waarover morgen meer.