Dag 2 van Heidelberg naar Oedheim

Zaterdag 20 augustus. Wekker op 05.00 uur, maar om half vijf al wakker. Fietsen opladen, krentenbol achter de kiezen en rijden maar. En zowaar, om kwart voor tien werden we herenigd met onze fietsvriendelijke die een petit dejeuner voor ons hadden geregeld en al in de startblokken stonden om de vakantie te beginnen. Nog even een paar velletjes toiletpapier inslaan voor onderweg, je weet nooit waar je terechtkomt, en daar gaat-ie dan. De auto’s worden geparkeerd voor het plaatselijk bejaardenhuis waar ze hopelijk een paar weken rustig blijven staan. De eerste kilometers voeren ons langs een deels verhard, deels onverhard fietspad langs de Neckar, met onbeduidende klimmetjes van enkele tientallen meters en slechts enkele procentjes stijging. Hans voert gewoontegetrouw de colonne aan, maar doet het dit jaar in een  onverwacht schappelijk tempo. De reden wordt ons snel duidelijk als hij trots vertelt te oefenen om de vakantie volgens de principes van mindfulness te gaan genieten. Het blijkt dat Renée hem heeft weten te overtuigen dat een vakantie nog leuker wordt als iedereen het naar zijn zin heeft!? Nou ja, benieuwd hoe lang deze hoax gaat duren voordat Hans weer vertrouwd de zweep erover legt. Hij heeft het toch niet zonder reden over de Stelvio die wij op een haar na passeren, zonde om niet even….

Afijn, we fietsen heerlijk, hebben nog geen last van de billen dankzij de Compeed-massage van Marianne en het weer is alleszins redelijk. Zonnetje met 20 graden kan er mee door. Het eerste lekke bandje van Ad kan de goede stemming in het geheel niet bederven, integendeel, lekker even een rustmoment. Genieten! Ondanks de goede bedoelingen van Hans en zijn geloofwaardige toezegging dat we rustig beginnen met ruim 60 km, blijkt de finish voor vandaag toch op 80 km te liggen bij het dorpje Oedheim. Maar waar zijn we terecht gekomen? Een gevangeniscomplex? Een asielzoekerscentrum? Nee, het is een gebarricadeerde Campingplatz met gesloten traliewerk om de dagjesmensen langs de kassa te krijgen. We hebben geen keus, de volgende camping ligt buiten bereik, dus op hoop van zegen. En zowaar, een half uur later staan onze tentjes op het meest idyllische plekje van heel Duitsland. We fietsen naar het dorpje om een hapje te scoren en ook dat lukt uitstekend in Biergarten Krone waar we op een beschut terras heerlijke Grillbraten, Steak und Schnitzel geserveerd krijgen. We hebben tijd genoeg om de spoiler van Andrea uitgebreid te bespreken die op ons ongepubliceerde blog al de felicitaties voor het jongste kleinkind heeft geplaatst. Zij mag haar straf niet ontlopen en roepen alle lezers dan ook op om in hun reactie naming and shaming Andrea te noemen

Moe maar voldaan liggen we om tien uur in ‘t etui en voordat we de moeite kunnen nemen om nog wat muziek te luisteren, maakt Ad al een heerlijk ritmisch snurkend geluid. Dat zal hij morgen wel weer omstandig te horen krijgen. Welterusten.