De "vloek" van Santiago de Compostella

WIJ GAAN EVEN TERUG NAAR 2019...

Dat was het jaar dat wij naar Santiago de Compostella zouden fietsen met z'n viertjes. De routes werden uitgezet, niet de vlakke kustroute, maar heerlijk door de bergen. De pelgrimspaspoorten waren geregeld en de stemming ging steeds verder omhoog naarmate de reisdatum dichterbij kwam.

Dan komt dat ene vervelende telefoontje, Renée is aangereden en heeft haar arm gebroken en mag minimaal 6 weken niet fietsen. Hoe rot voor haar maar wat nu!? Uiteindelijk gaan wij met z'n drietjes fietsen en haalt Hans haar op wanneer de dokter accoort geeft voor vetrek. De bestemming wordt aangepast, want, Santiago moeten wij echt met elkaar doen.

Uiteindelijk, hoe vervelend ook, was het weer dat jaar, op die route, zo slecht dat wij niet rouwig waren dat de vakantie aangepast werd. Natuurlijk wel voor Renée, begrijp mij niet verkeerd. Wij hebben dat jaar ondanks de vervelende situatie, een heerlijke gedeeltelijke fiets vakantie gehad.

2024

Het moet er toch nog eens van komen, dus afgelopen augustus kwam deze route weer boven drijven en omdat wij alles hebben bewaard, kwam gelijk het pelgrimsgevoel weer naar boven. Wij gaan naar Santiago in mei!

Tot dat ene verbijsterende telefoontje eind december..

Alles, maar dan ook alles staat ineens op zijn kop. Hans heeft een hele vreselijke, nare boodschap gekregen, waar een heftige, lange behandeling aan vast zit. Maar hij heeft één doel, op fietsvakantie gaan eind mei. Alles is besproken en geregeld om met elkaar dit avontuur aan te gaan, en wij gaan er voor! Hans doet het top, op wat kleine ongemakken na, maar fietsen gaat nog als vanouds. De kanjer!

Maar dan... Het is hemelvaartsdag 2024 en wij gaan met elkaar op de fiets naar Appelscha, naar onze andere fietsvrienden, Syd en Margo. Er is een schitterende route uitgezet, het weer is op die dagen top en de zin is goed. Wij fietsen door het prachtige Dwingelderveld. Opeens is daar een obstakel in de vorm van een fietser die moeite heeft het heuveltje op te trappen waar Mar net vanaf komt. Een klap, een koprol, geen idee maar het voelde niet ok. Ik zal jullie het verhaal besparen, maar ineens word het duidelijk welke overeenkomsten er zijn met 2019, dit dacht ik gelijk terwijl ik nog op de grond lag... Het weer op dit moment en nu bij mij een gebroken elleboog waar wat ijzerwerk in moest en voor mij ook minimaal 6 weken niet fietsen. Santiago de Compostella gaat dit jaar weer niet door. Rust er een vloek op?

Wel gaan wij over een paar weekjes met elkaar weg zodat de mannen hun rondjes kunnen fietsen in de bergen. En dan hopen dat wij in het najaar de fietsen weer kunnen optassen. Maar niet richting Santiago... Het spreekwoord van de ezel en de steen komt te dicht bij.

Ps: van deze korte vakantie zal geen blog gemaakt worden. Maar omdat er vragen kwamen wanneer er weer gefietst gaat worden, willen wij jullie toch wat duidelijkheid geven.

Wij wensen jullie een mooie zomer met veel mooi weer, mooie herinneringen en fantastische avonturen.

Lieve groeten van ons viertjes.