Cap Corse, Corsicaans avontuur

Na een uitermate relaxte fietsvrije dag, waarover de aangewezen bloggers principieel weigeren te schrijven, in ons superdeluxe hotel, is het gelukkig weer tijd voor een fietsrit. Het is uiteindelijk een fietsvakantie. We slaan het overvloedige en prijzige ontbijt in het hotel over en staan derhalve om kwart voor negen opgetast klaar voor de route over de oostkant van Cap Corse. Bij de start is het wat bewolkt en we zien op de weerapp dat het op de plek waar we naar toe fietsen gigantisch onweert. Maar we hebben een paar uur fietsen voor de boeg voordat we daar zijn en het lijkt later op de dag op te knappen. De eerste kilometers zijn vreselijk druk en we vragen ons af waar al die auto’s vandaan komen, dit is toch het rustige deel van het eiland? Na een km of 7 zien we een tentje waar we kunnen ontbijten. Dat smaakt prima, maar als we na een half uurtje weer op de fiets stappen is het dreigend donker, en begint het voorzichtig te spetteren. De regen neemt geleidelijk wat toe maar tegelijkertijd wordt het rustiger op de weg en wordt de omgeving steeds fraaier. Gelukkig is het niet koud en het is windstil, en als de regen verder toeneemt is het tijd voor een volgende koffiestop. De meiden worden steeds verbaasder over het gedrag van Hans, die vroeger nog wel eens de knoet erover legde, maar tegenwoordig bij elk tentje wil stoppen voor koffie of iets lekkers. Iets met de leeftijd te maken wellicht? Of de invloed van vele fietsvakanties met zijn vieren?
In ieder geval, we nemen het er van en tijdens de koffiestop regent het lekker uit, dus als  we opstappen is het vrijwel droog. Na een uurtje arriveren we in Macinaggio, de laatste plaats voor de flinke klim vandaag, en we versterken de inwendige mens met een stuk pizza. Inmiddels is het droog geworden, de zon piept er tussendoor, het asfalt is glad en we klimmen rustig tussen de prachtige vergezichten, tussen de maquis door en naar de eerste col. Daar komen we twee aardige Nederlanders tegen, altijd weer leuk voor een praatje, en het eindigt met een uitgebreide fotosessie, zowel van ons, als van hun. Het feit dat de vrouw ook het door Renée gelezen ‘Corsicaans avontuur’ van Anthony van Kampen (uit 1966) heeft gelezen maakt de ontmoeting extra speciaal. Ze gaan het allebei na de vakantie nog eens herlezen. We dalen af naar het o zo pittoreske Port de Centuri, met schitterend uitzicht over zee, en de onweerswolken in de verte, en we genieten van een lekker biertje op een terras. De meiden zijn bij de onweersverwachting toch wat nerveus en hopen dat we een leuk chaletje kunnen regelen op de camping. En wonder boven wonder lukt dat, zij het voor 1 nacht. We dubben nog over het plan voor morgen, maar neigen ertoe om toch maar door te fietsen. De weersverwachting geeft nog één dag wisselvallig weer aan en daarna zou het beter moeten worden. Voor nu zitten we in een prima chalet, we kokkerellen zelf en genieten van een heerlijke avond…, zonder onweer.