28 juni, de eerste rustdag

Het blog heet niet voor niets Fietsverhalen. Het gaat over wat wij meemaken tijdens onze fietsvakantie. Hoort daar nu een rustdag bij, of niet? In alle grote wielerrondes zitten rustdagen, dus zo raar is dat niet. Aan de andere kant, wij zeggen altijd “de reis is de vakantie”, dus geen reis, geen vakantie. Wij zien vandaag als een vrije dag, geen werk, geen vakantie, gewoon vrij van alles. Zelfs vrij van het blog? Yep, geen blog vandaag. Niet omdat we jullie support niet zouden waarderen, integendeel, we zijn erg blij met jullie reacties en commentaren, altijd leuk en bemoedigend om naar uit te kijken. Maar ja, vrij is vrij, hè?

Vandaag wordt moeder, grootmoeder en overgrootmoeder Roubos 96 jaar. Van harte gefeliciteerd en hoewel we niet verwachten dat zij dit blog trouw volgt, onze belevenissen komen vast en zeker op vele verschillende manieren tot haar. We hebben haar vanochtend via de telefoon toegezongen en ze genoot overduidelijk van alle aandacht en familie die naar Schipluiden zijn getogen. Wij hebben er een lekker gebakje bij de koffie op genomen, want Hans is echt buitengewoon goed bonuspunten aan het verzamelen. Na luieren, lezen, dommelen, en even in de “nothing-box” verblijven is het alweer tijd voor de lunch. Daarna weer uitbuiken en luieren. De meisjes gaan even het stadje in, Hans bereidt de route en het onderdak voor morgen voor, Ad schrijft het blog van gisteren en dan is het alweer borreluur. Tjonge, wat gaat de tijd toch vlug als je het naar je zin hebt. Marianne en Ad nemen nog even een duik in het zwembad, Hans valt in slaap bij het luisteren naar Radiohead’s “How to disappear completely” en Renée tut zich op want we gaan uit eten in het stadje.

Zit ik toch weer te bloggen op m’n vrije dag. Gauw stoppen dus en als we vanavond nog wat meemaken, dan horen jullie dat morgen wel weer. Wij gaan nu de hort op. Bonjour.