Een dagje luieren en een rondje zonder Rocacorba

Vandaag is de laatste dag op Can Bora Lodges, tenminste, voorlopig. Wij vinden het een unieke vakantieplek en kijken er nu al naar uit om hier aan het eind van onze vakantie terug te komen. Dat moet ook wel, want wij laten de auto’s hier achter. Maar afgezien daarvan, allemaal de website bezoeken als je hier in de buurt iets zoekt, het is een prachtige plek. De dag heeft wederom een slow start, we hoeven niks en we hoeven nergens heen. Om tien uur ontbijten, om half twaalf koffie met Spaans gebak, weliswaar een slap aftreksel van onze Hollandse Koningsdag tompoucen, maar we klagen niet. Hans en Ad gaan nog even een rondje fietsen. Je kunt als fietsfanaat niet in de buurt van Gerona verblijven en dan niet de Rocacorba op fietsen. We zijn op tijd weer terug, zegt Hans opportunistisch als altijd, maar hij heeft geen idee hoe waar deze uitspraak zal blijken. Hij heeft een route uitgezet die omhoog over een halfverharde weg gaat en downhill over asfalt, 800 meter dalen over 14 km, lekker scheuren zeg maar. Tot zover de theorie, de praktijk bleek toch wat weerbarstiger. Halverwege de klim ontaardt het toch al wat hobbelige zandpad in een wandelklimpad voor gevorderden. We hebben geen zin de fiets al klauterend op onze nek te nemen en besluiten om te keren. De Rocacorba van de andere kant benaderen is een te grote omweg, dus we besluiten om naar de tent terug te fietsen. Na een minirondje van 30 km met 500 hoogtemeters hebben we mooi tijd over om onze meisjes gezelschap te houden.

We hebben vandaag een licht omfloerst zonnetje bij 22 graden. Heerlijk fietsweer, maar mede vanwege het windje dat in de middag opsteekt, is Renée nog niet overenthousiast over wat het mediterrane klimaat ons voorschotelt. Hans probeert het halflege glas van Renée tot een halfvol glas om te turnen, door het veel slechtere weer van de vorige fietsvakantie in herinnering te roepen. We laten het aan de verbeelding van de lezer over om in te schatten in hoeverre Hans hierin slaagt. Terwijl de meisjes de laatste selectie maken welke kleding meegaat in de fietstas en welke in de auto achterblijft, doen de boys boodschappen voor een derde barbecue maaltijd op rij. We zijn het er allen over eens dat de gasbarbecue een uitstekende uitvinding is van meneer Weber. Daarna wederom koffie, thee, chocola en een druppeltje whisky. We komen al helemaal in ons vaste stramien.

Het einddoel en de route voor morgen zijn al bepaald, de tassen zijn gepakt en de auto’s zijn veilig geparkeerd achter het huis van de campingeigenaar. Alles opgeruimd en aan kant, dus de rest van de avond is het schermtijd of stilletjes voor jezelf iets doen. Deze vanzelfsprekendheid wordt niet door iedereen begrepen en Hans doorbreekt vrijmoedig de stilte door enkele heikele kwesties van het actuele wereldnieuws te berde te brengen. Discussies over de geslonken populariteit van Willem-Alexander en het grensoverschrijdend gedrag van enkele BN-ers leveren weliswaar heerlijk ongenuanceerde uitspraken, maar nauwelijks vermeldenswaardig spektakel op. Helaas beste volgers, het is vandaag een karige oogst voor jullie reporter wat betreft spannende voorvallen en sappige details. Morgen maar weer eens een hengeltje uitgooien om wat te vangen