De eerste fietsvakantiedag met alleen nog maar intrappen

Dinsdag 26 april. Lennart, de jongste zoon van A&M, is jarig. Daar zullen we vanmiddag even op proosten. Vandaag is de eerste echte vakantiedag, maar er wordt nog niet gefietst. Nou ja, we gaan wel even fietsen, maar we beginnen nog niet met de route naar Andalusië. Zoals het echte pensionado’s betaamt, doen we het kalm aan en fietsen is werken. Vandaag doen we alleen vrijwilligerswerk, even intrappen, een klein rondje zonder bagage. Joske heeft een paar tips gestuurd van bezienswaardigheden in de buurt. We fietsen via Font de la Torre naar Gerona en dan weer retour tent. Een mooi rondje om de benen even los te trappen, 50 km met 500 hoogtemeters.

De dag begint gewoontegetrouw met het halen van verse broodjes door Hans. Voor anderen misschien een zware taak, voor Hans een peuleschil. En vandaag is het nog beter dan anders: “Dat is toch kicken joh, op zo’n e-bike.” Het zonnetje schijnt, de weg gaat glooiend op en neer, de omgeving is prachtig. Het enige minpunt is dat de bakker zo dichtbij is, je fietst voor je plezier een paar kilometer verder. We ontbijten met een ruim gesorteerde tafel, zachtgekookt eitje erbij, heerlijk. Daarna is het luieren, kopje koffie, Renée leest “Zondagskind” uit, Hans en Ad klungelen wat met de gps, telefoon, iPad, Komoot, en de Kiox (eBike Connect) om uitwisseling van geplande routes mogelijk te maken. Het valt nog niet mee voor de gelouterde digitale connaisseurs om dit voor elkaar te krijgen. We nemen nog een kopje koffie en spreken af om één uur op te stappen.

Het eerste deel van het rondje is werkelijk prachtig, langs bloeiende koolzaadvelden in alle rust fietsend door de uitlopers van de Pyreneeën. Over de halfverharde paden fietst het prima met onze dikke banden. Misschien nog iets lucht eruit om van de verende werking gebruik te maken, want we stuiteren iets teveel naar onze zin. Hans en Ad zijn uiterst tevreden over hun nieuwe transport vehikels. In de route is een doorwaadbare plek in het lokale watertje opgenomen en de boys late deze kans niet voorbij gaan om hun WorldTravellers aan deze test te onderwerpen. Het lukt om fietsend over gladde kiezels de overkant van het riviertje te bereiken. De meisjes besluiten gebruik te maken van de grote rotsblokken oversteek, die als alternatief ook spannend is, maar meer kans op droge voeten garandeert. Na het succesvol volbrengen van deze uitdaging fietsen we opgewekt door, niets kan ons nog stoppen.

We stoppen even om de route te controleren en Marianne maakt direct van de gelegenheid gebruik om er bij te gaan liggen. Niet geheel vrijwillig overigens, maar dat gebeurt je als 60-plusser, als je op de stoeprand wil afstappen en je stapt ernaast. Het was een komisch gezicht en de schade valt mee, alleen een gedeukt imago en veel smoesjes hoe dit kon gebeuren. Weldra komen we bij het toeristisch hoogtepunt van de dag, de Font de la Terre, letterlijk vertaald “fontein van de aarde”. Of het deze idyllische naam verdiend valt te betwijfelen. We zien een klein stroompje, geen bron of fontein, maar wel een mooie diepe kloof waar het stroompje doorheen loopt. Wat nog het meest onze aandacht trekt zijn twee ogenschijnlijk smoorverliefde stellen die aan het flikflooien zijn aan de waterkant. Eén van de stellen maakt gebruik van de aanwezigheid van ons als publiek en springt van een hooggelegen rotspunt een paar meter naar beneden in het poeltje. We hebben geen behoefte hun voorbeeld te volgen, ook al omdat we een bordje lazen met: “Verboden te zwemmen, 3.000,- euro boete.”

We vervolgen onze weg naar Gerona en belanden weldra aan een mooi tafeltje op het grote plein, het Plaça de la Independència. Net als het meisje van de bediening komt aanlopen om onze bestelling op te nemen, besluit Hans dat dit toch te toeristisch is, eigenlijk alleen voor ouwe grijze knarren ??? We worden meegetroond naar ook een best leuk tafeltje aan het hippe pleintje twee straten verderop. Renée bestelt 1 kleine en 2 grote bieren en een cola voor Marianne. Vlot komen er 3 halve liters op tafel, Spaans is best lastig, en een cola. Gelukkig kunnen we voor de versnaperingen gewoon de plaatjes van de diverse tapas aanwijzen, dus dat gaat goed.

We fietsen over dezelfde weg Gerona uit als toen we vijf jaar geleden hier waren om de Pirinexus te fietsen. Het centrum van Gerona is heel aardig, maar de buitenwijken kun je gevoegelijk overslaan tijdens een stedentrip. Onderweg scoren we nog een slobberwijntje voor bij de barbecue en rond een uur of zes zitten we voor onze Luxury Safaritent te genieten van een heerlijke avondzon, een biertje en een zeer geslaagde eerste vakantiedag. Na het avondmaal volgt het vaste ritueel van kopje thee, slokje whisky en stukje chocola, alles uiteraard met mate, want we hebben al een aardige CO2 footprint opgebouwd. Morgen hebben we nog zo’n lekkere acclimatiseren-dag voor de boeg voordat het echte werk begint. Een heerlijk vooruitzicht.