Van Villeneuve-les-Beziers naar HUIS

Dag 25

Ook aan alle goede dingen komt een eind en vandaag geldt dat voor onze fietsvakantie vanuit Nederland naar de Middellandse Zee. We hebben de treintickets tot aan Lille al aangeschaft en dat geeft een rustig gevoel, gereserveerde plaatsen inclusief fietsvervoer. Na Lille zien we wel weer hoe we verder komen. We willen zo lang mogelijk genieten van deze laatste dag in de zwoele warmte van het zuiden, maar ook weer niet te lang, je weet nooit wat er mis kan gaan....
Uitslapen tot negen uur, ontbijten, luieren bij het zwembad, volgens Renee één van de fijnste die we hebben gehad (wellicht omdat we het helemaal voor onszelf hebben). Het laatste blikje paté wordt met de lunch verorberd samen met een heerlijk zoete meloen en een laatste fles witte wijn (de rosé was op). Dan voor de laatste keer de tent opruimen, de fietstassen inpakken en om half drie op weg naar Beziers waar we nog pasfoto's moeten maken voor onze 60+ kortingspassen voordat de trein van 15.40 uur wordt genomen. De foto's nemen meer tijd dan verwacht en we moeten de fietsen met bagage twee trappen af en weer omhoog tillen, er is geen lift en geen rijgoot. Het past allemaal precies en mooi op tijd zitten we klaar voor de terugreis. Van Bezier rijden we naar Narbonne, een stukje van 20 minuten en gelukkig kunnen we de tassen op de fiets laten, dat scheelt een hoop gesleep. Het overstappen op de trein naar Toulouse is al wat meer een beproeving, maar we ontwikkelen een systeem: de meiden waken over begin- en eindpunt van de transfer en de boys slepen de fietsen en 21 tassen, die nu helaas wel van de fiets af moeten. In Toulouse hebben we drie uur de tijd voordat de nachttrein vertrekt, dus alle tijd om op een terras nog wat te gebruiken. Het blijkt in Frankrijk de gewoonte dat pas 20-30 minuten voor vertrek bekend gemaakt wordt van welk perron de trein vertrekt, maar we hebben gereserveerde plaatsen, dus geen zorgen. De fietsen hangen met het voorwiel aan een haak en zetten we vast met een spanbandje. De fietstassen kunnen er mooi naast of in de couchette onder het laagste bed. De 1e klas was volgeboekt, dus we moesten genoegen nemen met een 2e klas couchette waar 6 (ipv 4) bedden zijn, dus er is een kans dat we één of twee medereizigers cadeau krijgen. We bedenken wie we het liefst zouden verwelkomen, maar ook allerlei strategieën om ze desgewenst de coupé uit te krijgen. Dat blijkt overbodig, we hebben de couchette voor ons vieren. Helaas mag het raam niet open blijven van de hoofdconducteur en Renee's oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid jegens dit verbod wordt door Hans krachtdadig om zeep geholpen met een volslagen uit de lucht gegrepen boete van aanzienlijke omvang, waardoor ook Marianne en Ad eieren voor hun geld kiezen. Gelukkig heeft de trein iets van luchtverversing, die helaas weer niet werkt als hij stilstaat. Marianne en Hans slapen als roosjes, Renee en Ad hebben een beroerde nachtrust met slechts een paar uurtjes slaap.
We komen om kwart voor zeven in de ochtend aan op station Parijs-Austerlitz en het is net licht geworden "Paris s'éveille". We laden de fietsen uit, hangen de tassen er aan en fietsen uitgerust dan wel vermoeid, maar zeer opgewekt langs de Seine. We houden halt bij Jean Michel waar we koffie drinken met uitzicht op de Notre Dame. We vervolgen onze weg langs de Seine naar de Eiffeltoren, laten ons als voorbeeldige toeristen door een Chinees uitziende jongeman fotograferen, waarna we langs de andere oever terug fietsen langs culturele hoogtepunten die we links en rechts laten liggen en komen ruim op tijd aan bij Gare du Nord. Niet de allerbeste wijk van Parijs en inderdaad, daar denken de Fransen blijkbaar net zo over gezien de vele militairen met mitrailleurs die daar patrouilleren. We stappen om kwart voor tien in de TGV naar Lille waar we een uur later al aankomen. Geen wonder met een snelheid die grotendeels rond de 300 km/u ligt. Ondertussen hebben we nog tijd gehad om te bedenken hoe we onze reis gaan afsluiten. Het lijkt ons erg leuk om Michel en Gitta, die ons bij de start zo fantastisch hebben onthaald, mee te nemen voor een borrel en ons reisverslag uit eerste hand te geven. In Lille kopen we dus heel opportunistisch een kaartje naar Nijmegen in de hoop dat we ze thuis zullen treffen. Van Lille treinen we naar Antwerpen en krijgen tijdens de rit Michel aan de telefoon: ze zijn helaas niet thuis. We beloven elkaar een andere keer een reünie. We overleggen hoe we verder gaan en besluiten in Roosendaal ieder ons weegs te gaan: linksaf naar Delft, rechtsaf naar Apeldoorn. Maar natuurlijk pas nadat we in Roosendaal voor een allerlaatste keer een terrasje gepakt hebben. We halen de hoogtepunten en memorabele dieptepunten van onze reis nog eens op en fantaseren over een volgende keer. En dan is er het knuffelen, na bijna 4 weken samen optrekken als kwartet plots weer 2 duo's. Hans en Renee moeten ruim een uur treinen, Ad en Marianne twee-en-een-half uur. Hans en Renee tonen zich evenwel solidair door een trein te nemen met een conducteur die roomser is dan de paus: fietsen mogen niet in de spits (tussen 16.00-18.30 uur) in de trein, ook al is de trein bijna leeg!! In Dordrecht moeten ze uitstappen en 10 minuten later de volgende trein nemen want 'regels zijn regels' en de conducteur belooft dat hij het zal controleren. Na 28 uur in Franse en Belgische treinen met plezier te hebben gereisd is dit toch wel een afknapper. Ruim voor onze inmiddels normale bedtijd van 22.00 uur zijn we allemaal gezond en blij, maar behoorlijk moe weer thuis.
Bedankt volgers voor jullie opgewekte en opbeurende reacties. Hopelijk hebben jullie ook een beetje genoten van onze reis, wij zeker weten wel!