Op naar het zuiden, naar de warmte

11 mei 2022 - Cuenca, Spanje

Het is een mooie dag om verder te fietsen, maar ook om nog een dagje te blijven. We hadden het gisteren reuze gezellig met onze nieuw verworven vrienden Margo en Sydney. Maar ja, we hebben een doel, dus we moeten door. Hoewel, we hebben steeds gezegd dat Sevilla geen doel op zich moet worden. De reis is het doel en we bepalen zelf elke dag opnieuw hoe die reis gaat verlopen. Dat voelt als een ultiem gevoel van vrijheid en zo willen we het graag. Hoewel, er zijn natuurlijk verplichte nummers, dus ook vanochtend springt Hans op de fiets om te kijken of hij vers brood kan scoren. De enige bakker die vroeg open is zit achterin (lees: bovenin) het dorp, maar dat is sinds de komst van een ebike geen probleem meer. Hans is zo attent om ook een broodje voor de buren te kopen en na een eenvoudig doch voedzaam ontbijt is het tijd voor afscheid. Wellicht zien we elkaar later nog, want wij hebben een rustdag in Cuenca in het verschiet. Vrolijk uitgezwaaid worden door nieuwe bekenden kan van de bucketlist af.

De eerste koffiestop is in Calomarde gedacht, maar daar treffen we niets open. Noodgedwongen fietsen we door in de hoop in Frias meer succes te hebben. Ook hier lijkt alles dicht, maar toch horen we heel zacht geroezemoes. Nader onderzoek leert dat de ingang aan de andere kant zit. De imposant ogende baas achter de tap heeft ook nog eens een zware bromstem en een ietwat dreigende blik, waardoor je geneigd zou kunnen zijn te denken aan een “zware jongen”. Zulke vooroordelen hebben wij niet. De koffie is helaas niet al te warm, dus helaas geen tweede bakkie. De tocht gaat verder door alweer een prachtig natuurgebied. Het is bijna vermoeiend om steeds te schrijven hoe mooi Spanje in het voorjaar is. Groene velden, soms overwoekerd met klaprozen en een streep brem langs de berm. Kale roodgele rotsen worden afgewisseld met groen begroeide hellingen. En bovenal de enorme rust op de weg om van dit alles in stilte te genieten. We genieten volop. We overnachten in een appartement in Tragacete dat door de plaatselijke schilder eigenhandig is opgeknapt. Dat heeft hij keurig gedaan met oog voor detail. Ook aan de kleine extraatjes is gedacht om het luxe-gevoel te versterken. We halen boodschappen voor een pasta gerecht en stappen tevreden in bed na alweer een geslaagde vakantiedag.

Van Tragacete naar Cuenca belooft op papier een mooie tocht te worden, volgens onze vooral digitaal werkende reisleider. Niet allen vanwege de mooie omgeving, maar ook omdat we meer dalen dan klimmen. Dat gaat lekker vlot en er blijft tijd over voor langere stops. Nadat we 5 km hebben teruggereden om de uitgezette route op te pikken, volgt een stuk van 30 km vals plat afdalen. Op een ebike voelt dat een beetje als valsspelen, dus de motor gaat uit. Langs een stuwmeer dat bijna rimpelloos alle kleuren uit het spectrum tussen groen en blauw weergeeft. We spotten weer een heel stel gieren en zijn bijna jaloers op het gemak waarmee zij zich weten te verplaatsen. Bijna, want wij hebben lekker een motortje als we moe worden.

We rijden Una binnen op zoek naar een koffiebar. Terwijl Ad een lokale plantsoenarbeider een legitiem excuus geeft voor een korte pauze, heeft Hans Google Maps geraadpleegd en komen op hetzelfde adres uit. Heerlijke koffie, goed voor een dubbele ronde en de vermelding “oké” bij Renée, die elk terras dat we bezoeken op de gevoelige plaat vastlegt. Voor de vermelding “okido” moeten ook de sanitaire voorzieningen aan minimale kwaliteitsnormen voldoen en die worden bij elk terrasbezoek gecheckt. Buiten Una begint de enige stevige klim van vandaag. Bovenop treffen we twee zwagers uit Delft/Den Haag die met hun dochters de route in omgekeerde richting fietsen. Zij zijn in Malaga gestart en moesten de eerste dag in regen en hagel 1000 hoogtemeters overbruggen. Hebben wij gewoon geluk, of is het een kwestie van beter plannen. We nemen de alternatieve route om langs het stenen bos te gaan. We zijn vroeg en besluiten deze bezienswaardigheid van dichtbij te bekijken. De beambte bij de toegang laat ons de fietsen veilig achter een hek stallen. In de middaghitte lopen we ons een uur lang te vergapen aan de meest vreemde stenen creaties van moeder natuur. Ik verwijs hiervoor naar de foto’s, beschrijving mijnerzijds zou maar tot verwarring leiden. Maar duidelijk is wel dat fietsen waarbij je eigen wind creëert minder benauwd is als slenteren onder een brandende zon.

De afdaling naar de camping is lang maar ongevaarlijk. Het spannendste moment van de dag volgt als we op de camping het mooiste plekje moeten vinden. Dat lukt wonderwel vlot en een uurtje later hebben we ons kampement opgezet en zitten we aan een biertje bij het camping restaurant. Daar nuttigen we ook een verrassend lekker avondmaal voordat we ons tentje inkruipen. Dat kruipen moet je letterlijk nemen, want vooral de boys hebben daar enige moeite mee. Gelukkig hebben we morgen een rustdag om even bij te komen. Een rustdag? Het is nota bene vakantie, we hebben zes weken om uit te rusten. Afijn, het zou zomaar kunnen dat we onze nieuw verworven bekenden weer gaan ontmoeten, misschien ook wel leuk?

Foto’s

4 Reacties

  1. Roand Rouw:
    16 mei 2022
    Weer een leuk verhaal en prachtige foto's.
  2. Nel en Fred:
    16 mei 2022
    Geniet van jullie reis verhalen . Krijg ze doorgestuurd van Marrie
    Groeten Nel en Fred.
  3. Erna:
    16 mei 2022
    Wat fietsen jullie door een prachtige omgeving, fantastisch. Het voorjaar is inderdaad een heerlijk jaargetijde om te reizen met alles wat weer begint te groeien en bloeien en, wat zeker ook niet onbelangrijk is, nog niet zulke hoge temperaturen als in de zomer. Zeker daar in Spanje. Het blijft leuk om jullie verhalen te volgen.
  4. Renée:
    16 mei 2022
    Hé wat leuk Nel en Fred! Groetjes van ons 😘