Een voorspoedige maar saaie reis

25 april 2022 - Can Bora Lodges, Spanje

Kwart over vijf, de wekker gaat af. “Maar het is nog nacht, kijk maar, buiten is het donker.” De meisjes hebben afgesproken dat we om half zeven moeten rijden, zodat we bijtijds in de middag ter plaatse zijn om gelijk in het ritme van de middagborrel te geraken. De tassen zijn al gepakt, dus het is enkel bagage inladen en onszelf opladen voor de reis. En ja hoor, het lukt beide teams om klokslag half zeven op pad te zijn. Voor ons ligt 850 km autosnelweg voordat we in Anse, iets benoorden Lyon, arriveren. Daar hebben we een simpele mobil home gereserveerd voor een makkelijke overnachting tussen de twee reisdagen door. Hans & Renée rijden vanaf Den Hoorn over Antwerpen en Brussel heel België door en kunnen lekker racen. Ad & Marianne rijden over Maastricht en moeten de eerste twee uur de 100 km/u in acht nemen. Met Ad achter het stuur is het geen enkel probleem zijn fameuze vakantieslakkengang te handhaven. Maar wat is dat? Ad stuurt een parkeerplaats op en stelt een chauffeurswissel voor. “Goed idee,” zegt Marianne, “kun jij nog even lekker ontspannen.” Wie ooit naast Marianne in de auto heeft gezeten, zal vermoeden dat dit een contradictio in terminis is. Niet vanwege de rijvaardigheid van Marianne, geenszins, maar vanwege de neurotische karakterstructuur van Ad.

Afijn, het vervolg verloopt voorspoedig en weldra zijn we op het punt waar onze wegen zich samenvoegen en de gezamenlijke reis een aanvang kan nemen. We hebben ‘locatie delen’ aangezet in Google Maps en zien H&R 30 km voor ons rijden. Wij gaan tanken in Bertrange, appt Renée. Daarvoor moet je even van de snelweg af, maar bespaart je weer een dubbeltje per liter. Wij moeten ook nog tanken, appt Marianne, en waar gaan we koffie drinken? Twee vragen tegelijk vragen is vragen om verwarring. Aire de Berchem, appt Renée terug, en daar kun je ook tanken. Wij hebben al in Bertrange getankt en rijden de Aire de Berchem op voor de koffie. “Waar zijn H&R?” vraagt Marianne terwijl ze de parkeerplaats rondkijkt. “Ik bel ze wel even.” Ondertussen zien we in Google Maps dat hun locatie  zich rap verwijderd van de onze. “Ze willen ons niet zien, ze gaan er vandoor”grapt Marianne. “Ik appte toch: eerste parkeerplaats in Frankrijk” reageert Renée. “Ja, dat was later” repliceert Marianne. Vergenoegd slaat jullie reporter de eerste schermutselingen tussen onze koninginnen gade, wetend dat er slechts plaats is voor één koningin, maar we de hele reis er twee bij ons zullen hebben.

Zonder files of andere vertraging bereiken we om vier uur ‘s middags ons onderkomen voor de nacht. Het valt op dat er veel Oost-Europese arbeiders met hun werkbusjes het terrein bevolken. De jongens hebben de idee dat ze met jaloezie naar onze mooie fietsen kijken, maar we vragen er niet naar. Stel dat ze met jaloezie naar onze knappe meisjes kijken. We hebben een tip gekregen voor een uitstekende pizzaboer. Hij staat met zijn mobiele keuken naast de sporthal. Terwijl Hans en Ad naar indoor-soccer kijken, bakt hij een paar heerlijke pizza’s die ons heerlijk smaken. Daarna is het gauw onder de wol, want we zijn moe en morgen wacht er nog zo’n saaie slome reisdag.

Maandagochtend is iedereen al vóór de afgesproken werktijd wakker. Dat is mooi, want we moeten nog wel een eindje, een kleine 600 km. Hans heeft zich gisteren al gebogen over alle mogelijke routevarianten en afhankelijk van files in en rond Lyon het beste alternatief uitgezocht. Met het opgebouwde vertrouwen in de afgelopen tien jaar is er niemand die twijfelt aan de onvolprezen keuzes die onze reisleider steeds weer maakt. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, zo luidt het spreekwoord, en dat vertrouwen loopt vandaag een klein deukje op als zelfs Marianne in de gaten krijgt dat we stiekem richting Parijs rijden in plaats van richting Spanje. Na een half uur rijden staat er nog steeds 590 km tot het eindpunt op de GPS. Maar ik vind het wel een hele mooie weg hoor, praktiseert Marianne het begrip cognitieve dissonantie.

We komen na enig rondtoeren toch op de A46 en racen in gezwinde spoed richting Spanje. We kiezen vandaag net als gisteren wederom voor een twee-stop-strategie, wat Red Bull doet kunnen wij ook, en om klokslag vier uur staan we voor de poort van Can Bora Lodges. We worden heel vriendelijk ontvangen door stagiaire Paula die ons met trots de Luxury Lodge presenteert. https://www.canbora.com/es/?lang=es

Terwijl Hans en Ad boodschappen doen voor de avondmaaltijd, “doe maar iets voor de barbecue”, ontvangen Renée en Marianne eigenaar Joost op audiëntie. “Hoe lopen de zaken?” vragen de meisjes geïnteresseerd. “Kan altijd beter,” zegt meneer Joost, “maar hoe bereik je de juiste doelgroep.” Dit unieke kampement verkoopt zichzelf toch, daar hoef je toch niet mee te leuren? Wij zijn blij dat we hier twee dagen zullen blijven en vinden het meer dan de moeite waard om onvoorwaardelijk aan te bevelen. Voor de rest verwijzen we naar de foto’s die we de komende dagen zullen plaatsen.

Nou, het is mooi zo. Twee dagen autorijden om 1500 km verderop te gaan fietsen…. We vragen ons maar niet af wat de CO2 footprint van deze vakantie gaat worden. Dank aan alle reageerders op ons blog. Wij vinden het superleuk jullie commentaar te lezen, enne, spaar ons niet, van kritiek en moeilijke vragen worden we alleen maar beter. Ook van de stille meelezers hebben we plezier, want wij kijken elke dag even naar de bezoekersstatistieken van ons blog. Tot morgen maar weer.

Foto’s

5 Reacties

  1. Henk:
    26 april 2022
    Tja, dat milieu. CO2, accu's, fijnstof. Laat het voor nu maar los en geniet ervan
  2. Elly De jong:
    26 april 2022
    zit er mooi uit allemaal, en wij hier maar werken... geniet er van, enne, volgende keer gewoon de trein vooraf nemen is prima te doen... veel plezier
  3. Barbara:
    26 april 2022
    Ziet er mooi uit, glamping noemen ze dat geloof ik. Zeker plezierig om even lekker bij te komen van de reis. Hoe is het weer daar? Vanuit daar gaan jullie fietsen en kijk uit naar de fantastische reisverhalen. Heel veel plezier samen en wens jullie fijn fietsweer erbij ⛅🌤☀️ 🚲🚲🚲🚲
  4. Joske Roosnek:
    26 april 2022
    Dit klinkt als een prima start van de reis. En ach, die "schoonheidsfoutjes" aan het begin van de vakantie geven de achterblijvers net even wat extra vermaak moet je maar denken. Hoewel we ons wel voorzichtig afvragen of het welverdiende pensioen van de reisleider, niet ook iets van zijn scherpte heeft afgenomen... De kids hier reageren bij het lezen van het blog in ieder geval met een uitstekende topografische kennis; "uhm... afslagje gemist, of missen ze ons nu al?"
  5. Heidi Kluitenberg:
    27 april 2022
    Hoi, ja de footprint 🙈 maar ja nu lekker fietsen das elektrische dus oké. Mooi hoor, op naar het volgende verhaal.👋🏼