Verder het binnenland in

Jawel Nicole, het is puur toeval dat ze dat nummer draaien. Dat jij het opmerkt, dat is geen toeval, dat is opmerkzaamheid, een hele goede eigenschap voor een hulpverlener.

Clemens, dank voor je aanmoediging (van eergisteren).

Groeten van ons allen Katalin, in het bijzonder van Hans natuurlijk. Drie jaar geleden 1750 km fantastisch fietsplezier gehad op de groene route naar de Middelllandse Zee, slechts 50 km vonden wij wat minder. Houden jullie een blog bij? Laat dat dan even weten.

Joske meisje, turquoisegrijs, de kleur van de ogen van je vader! Na de vakantie maar eens even diep in de ogen kijken, want dit is natuurlijk niet uit te leggen aan je kinderen.

Bianca, Hesse en Daniella, stelletje sensatiezoekers. Dank voor jullie reactie. Wij durfden echt geen tweede keer van de glijbaan, maar als we weer iets spannends ondernemen, zullen we de GoPro meenemen om jullie tevreden te stellen. Het staat genoteerd hoor.

Zo, de administratie weer bijgewerkt. Over naar de trip van vandaag. Zoals afgesproken om acht uur appèl, wat nog best tegenviel voor Hans, normaal toch een ochtendmens. Kan er mee te maken hebben dat hij gisteren na een liter bier wilde afsluiten met een colaatje, wat Marianne op miraculeuze wijze in haar beste Spaans wist om te toveren in een cola-rum. Bikkel als hij is, laat hij echter niets merken. Onze Capfun camping is in het hoogseizoen een enorme kermis, maar nu een uitgestorven bedoeling. Er is ‘s ochtends niets open, dus we rijden naar het dorp om koffie en een broodje te zoeken. Dat lukt prima en als Hans in de plaatselijke bazar ook nog nieuwe sokken en onderbroeken (die zaten ook bij de sokken in de vergeten zak) weet te scoren, staat niets een mooie tocht meer in de weg. Het leven kan zo mooi zijn als je het simpel houdt. Mooie omgeving, lekker weer, goed gezelschap, hoofd leeg, stralende blik en voor de foto even je buik inhouden.

Spanje blijkt de afgelopen week een meer dan prachtig fietsland. Goed onderhouden wegen, heel weinig verkeer op de lokale wegen in het binnenland en het verkeer dat er is geeft je alle ruimte, zeer afwisselende boeiende landschappen met prachtige vergezichten, pittige klimmen die je (eenmaal boven) het gevoel geven dat je nog heel wat aankan en heerlijk weer natuurlijk. Tip: de route naar Andalusië, van harte aanbevolen. Onze zesde dag met alweer een kleine duizend hoogtemeters is prima te doen. Ondanks dat we een paar keer de 11% stijgingspercentage aantikken, wordt er lekker doorgefietst. Na 25 km is het koffie bij een dorpje van niks, zoals eigenlijk alle dorpjes die we vandaag passeren. De eigenaar presenteert zich als een man van de wereld die weliswaar behoorlijk Engels spreekt, maar op feitenkennis flink onderuit gaat. Volgens hem ligt ons einddoel voor vandaag 80 km verder, terwijl de gps 40 km aangeeft. En het is echt een grote stad hoor, terwijl Wikipedia aangeeft dat het een gat van niks is, hetgeen wij later zelf inderdaad kunnen vaststellen. Maar wat geeft het, het is gezellig babbelen met de ouwe baas en de koffie is voortreffelijk.

Hans heeft een afwijzende reactie gekregen op zijn reserveringsverzoek, ze zijn vandaag gesloten. De campings in dit gebied zijn bijzonder schaars en Hans regelt subiet alternatief onderdak. Na enig aarzelen van de beheerder annex schooljuffrouw, is een slaapplek voor vanavond geregeld. Ad moppert dat met het op voorhand regelen van onderdak een groot deel van de spanning “zou het nog lukken vanavond” is verdwenen, terwijl dat juist de charme van het vrije leven is. Als Hans voorstelt de reservering voor Ad dan maar ongedaan te maken, trekt die zich halfslachtig terug, slappe hap. We komen rond half vijf aan in La Bisbal de Falset en bellen de schooljuffrouw die even vanuit school de deur van de plaatselijke herberg komt openen. Morgen komt ze terug voor de administratie, want vanavond moet ze nog naar een onderwijzersvergadering en het zal wel laat worden. De herberg houdt het midden tussen een jeugdhonk en een Engelse pub, de kneuterigheid van de rood-wit geblokte gordijntjes helpt daar zeker aan mee. Ook in dit dorp is er geen bloeiend uitgaansleven, de enige bar is gesloten. Om 18.00 uur gaat de kruidenier open en Hans en Ad doen boodschappen en verzorgen het avondmaalw. Dat wordt toast met gebakken eieren, vis en kaas, lekker makkelijk. Er is verder ook niet veel te kiezen in het winkeltje dat nog wel de weekomzet aan blikjes bier ziet verdubbelen. Het eten smaakt ons prima na een best pittig tochtje met alweer een kleine duizend hoogtemeters. Maar de conditie stijgt met de dag en we zien er steeds meer naar uit om grotere uitdagingen aan te pakken. Stay tuned.