Van Sommieres naar Saint-Martin-de-Londres

Dag 22

Regelmatig blijkt de afsluiting van de dag een grotere bijzonderheid dan de overige zaken die we die dag hebben meegemaakt. Zo ook gisteren, toen we dachten een eenvoudig hapje uit de campingkeuken te bestellen, maar in plaats daarvan werden gefeteerd op een copieus drie-gangen-menu van buitengewone kwaliteit. Het was niet alleen bijzonder verfijnd van smaak, het waren ook nog eens grote borden, zodat we naar hartelust konden smullen en proeven bij elkaar. Als echte Hollanders vonden we vooral de prijs van 20 euro per couvert het vermelden waard.
Hèhè, eindelijk. Oma zei het al, het verstand komt met de jaren. Een echt! korte etappe voor vandaag, zodat we morgen in de ochtendkoelte de klim kunnen doen. Wel op tijd beginnen natuurlijk en zowaar een nieuw record, om goed half acht verlaten we onze 5 sterren camping op weg naar de reden van de "omweg", een tocht door de Gorges-de-l'Hérault. Die gaan we vandaag niet zien, maar morgenochtend zijn we fris en fruitig om de klim aan te vangen en volkomen ontspannen, relaxed en ontvankelijk alle fantastische indrukken in ons op te nemen, waarover morgen dus meer. We hebben niet elke dag internet beschikbaar, dus het uploaden naar de site verloopt niet altijd naar wens. Onze trouwe volgers blijven het elke dag proberen waarvoor dank, jullie commentaren helpen ons enorm (als we verder nix te doen hebben).
We drinken na 10 minuten fietsen koffie in het aardige stadje Sommieres, waar een soort braderie wordt opgebouwd, dus spektakel genoeg om ons heen. Croissantje erbij en het ontbijt is compleet.
We fietsen door een bijzonder landschap met speciale schoonheid, maar alleen als je er oog voor hebt. Een volstrekt onvruchtbaar kalkplateau, bezaaid met kleine, middelgrote, grote en hele grote rotsblokken, die op een maanlandschap geen vreemde indruk zouden wekken. Het decor in het warme Zuid-Franse land heeft echter niets van een maanlandschap, meer van een een prachtig stukje van de Languedoc. We doen één klim vandaag en da's een mooie, 3 à 5 % gedurende 7 km, met een prachtig uitzicht over de dalen rond de Pic St. Loup, een mooie puist in het landschap van de Garrigues. We peddelen rustig door naar het stadje, waar het een gezellige drukte is met veel fietsers, dagjesmensen, de zondagmarkt en zelfs een aardig live jazzbandje. Het is rond het middaguur en we zijn op ons geplande einddoel voor vandaag. Terwijl de boys fantaseren over een middagetappe, regelen de meiden wat te eten voor de lunch en een uurtje later zitten we op de camping te genieten van stokbrook met paté, zoete meloen en ijskoude rosé.
De rest van de dag hangen we rond bij het zwembad, het terras, het zwembad en het terras. We werken de blog bij, wisselen wat foto's uit van de mobiel, bestellen een pizza en nemen een stortdouche op deze 2 sterren camping die ons alweer prima bevalt. Plannen worden gesmeed om morgen in één lange etappe de Mediterranee te bereiken (zal wel weer een dom plan blijken) en hoe we veeeeeeeel later de terugreis zullen aanvangen.

We wilden een snelle pizza happen op de camping, maar kwamen terecht in het verjaardagsfeestje van de zoon van de campingeigenaars, een super gezellig feestje compleet met vogeltjesdans en soortgelijke Franse folklore, waardoor de pizza nog neter smaakte dan verwacht. Daarna werd er nog uitgebreid geswingt, geschuifeld en gehost tot het al lang donker was en wij eigenlijk al in bed moesten liggen, maar door de gezelligjeid gehrepen ons lieten meevoeren op de klanken van opzwepende muziek. Hans en Renee deden zelfs nog een intieme Zucherro ballade close-too-close (die 2e o klopt).