Van Saint-Quentin-la-Poterie naar Sommieres

Dag 21

Nog dodelijk vermoeid van de inspanningen van de voorgaande dagen zitten we als zombies om acht uur op het bankje voor de plaatselijke boulangerie te genieten van warme croissants en ijskoude sinaasappelsap. Een topdag kan niet beter beginnen en we hebben ons lesje geleerd en het plan voor vandaag realistisch gesteld. Dit wordt dan ook een saai, flauw en oninteressant dagverslag. Daar gaat ie dan: fietsen, fietsen, fietsen, koffie, fietsen, fietsen, frisdrank, fietsen, camping, biertje, zwembad, eten, slapen.
Voor degenen die nog niet moe worden van onze verhalen dan toch enkele bijzonderheden. Het duurde langer dan gepland voordat we een koffietentje vonden, maar met de meevallende ochtendtemperatuur, er was iets van sluierbewolking in de lucht, en de immer boeiende omgeving, hadden we mooi al 35 km achter de kiezen. Het koffietentje was niet bepaald een toeristisch georienteerd hoogstandje, maar de klantvriendelijkheid was buitengewoon. De barman keek verbaasd op toen Hans cappuccino bestelde, dat was duidelijk buiten zijn comfortzone. Hij biechtte zelfs op dat hij niet wist hoe dat te maken. Nadat Hans hem geïnstrueerd had, kregen we evenwel een heerlijke café-au-lait gepresenteerd, met warme melk. En, inmiddels steeds vertrouwder, met een door Renee bij de plaatselijke patisserie gekocht gebakje. We voelen ons in het geheel niet schuldig over onze snoeperij. Bij een ieder zit de kleding aanzienlijk losser dan bij aanvang van de vakantie. Iets wat we doen kost blijkbaar de nodige energie. We komen lichtelijk bezweet in de buurt van de geplande pleisterplaats voor deze dag en besluiten onszelf op een lekkere koude cola c.s. te trakteren. Het is immers nog maar een kwartiertje fietsen. Helaas treffen we een chagerijnige barman die we binnen 10 minuten zat zijn. Daarna dreigt het mis te gaan, de camping is niet te vinden. Geen bordjes, onduidelijke aanwijzingen op de gps, het zal toch niet weer zo'n dag worden. Dan zien we een bordje naar een andere camping, eentje met maar liefst 5 sterren. De keus is snel gemaakt en 10 minuten later fietsen we een resort binnen waar het ons aan niets hoeft te ontbreken, ware het niet dat wij gauw tevreden zijn. De vriendelijke jongedame bij de receptie spreekt zelfs Engels en kijkt Hans vol bewondering aan als deze verteld dat wij echt vanuit Holland zijn komen fietsen. Ze neemt daarna uitgebreid de tijd om alle mogelijkheden die het park biedt de revue te laten passeren. We zoeken een plekje en laten de Hammam Spa links liggen en bewegen ons linea recta naar het terras, waar we een eenvoudig biertje bestellen en ondertussen genieten van de ringleiding waar elke minuut een lading waterdamp met lavendelextract uit spuit. Niemand kijkt ons vreemd aan, dus we vermoeden dat we ons deze luxe op een natuurlijke wijze laten welgevallen. Vanavond ook op het terras dineren om deze zeer geslaagde dag af te sluiten.