Van Saint-Donat-sur-l'Herbasse naar Crest

Dag 18

Spannend, spannend. Het ochtendritueel is volstrekt niet spannend, ondanks dat Marianne gespannen als een veertje haar voorbereidingen afwerkt. Zwijgend stapt ze op haar slingerende flutfiets, op weg maar Romans-sur-Isere, waar de fietsenmaker wacht. Dat tochtje gaat wonderwel voorspoedig evenals het vinden van Monsieur Thibaldaut, die ons wat stug te woord staat en ons verzekerd dat de fiets aan het eind van de middag zeker klaar is. Eind van de middag? Wij moeten nog 60 km verder vandaag, dus s'il vous plait un reparation immediaire. Wiens charmes monsieur doen ontdooien zal een raadsel blijven, maar hij belooft binnen een uur de klus geklaard te hebben. Ondertussen plakt Ad zijn lekke bandje. Even was hij in de veronderstelling dat het dronken gevoel van gisteravond de goede nachtrust had overleefd, maar gelukkig bleek het zwabberen op zijn tweewieler veroorzaakt door een zachte achterband. Na het plakken van het bandje was er nog tijd genoeg om een fijne bak koffie te scoren, alweer opgeleukt met een gebakje dat Renee op miraculeuze wijze weet te presenteren. Ondertussen houdt de fietsenmaker zijn belofte, hij heeft de spaken vervangen en beide wielen uitgelijnd en een paar reservespaken met gratis lucht voor Ad zijn bandje, berekend op 23 eurootjes. Daar kun je ook twee rondjes koffie met gebak voor kopen, maar daarmee kom je niet naar de Middellandse Zee en met deze herboren tweewieler hopelijk wel.
Vol goede moed zetten we het vervolg van deze etappe in en het moet gezegd, het is weer een prachtige etappe door het zuidelijk deel van het Franse land. Dan staan we voor de keuze om een omweg te kiezen met slechts twee klimmetjes, of de kortere hoofdroute volgen met zes klimmetjes. De bikkels laten de keus aan de meiden en het zijn meiden naar ons hart, natuurlijk kiezen ze voor de extra kilometers. En voor we het on de gaten hebben fietsen we een prachtige camping op met een heerlijk zwembad. Een lekkere zwoele laatste augustusavond, superdeluxe eigen gebakken prutje, voldaan gevoel over alweer een tegenslag overwonnen en een nieuwe mijlpaal bereikt, jaja, wij zijn in goede doen. Waar Renee plots die eettafel vandaan haalt vertellen we niet, maar dat Hans onder de indruk was zegt genoeg. Hans probeert onze euforie nog wat te temperen door alvast de etappe van morgen van subjectief commentaar te voorzien, maar wij zwijgen mysterieus. Wij weten wie echt de baas is als het er op aan komt. Welterusten volgers, tot morgen of later.