De reis gaat vlotter dan het blog

6 juni 2021 - Eggenstein-Leopoldshafen, Duitsland

Ook op de day-after haar verjaardag wordt Renée verwend. Hans is op zoek gegaan naar een warme bakker om broodjes voor het ontbijt te scoren, maar komt helaas niet verder dan broodjes van de supermarkt. Het gaat om de bedoeling, hè Hans, wordt hem deze pijnlijke misser nog even fijntjes ingepeperd. Daarbij laten we nog buiten beschouwing dat we met een overvloed aan broodjes zitten, want de 8 broodjes die hij meebrengt zijn per twee gebakken, wat het totaal op 16 broodjes brengt. “Nou, dat komt goed uit, want het wordt een zware tocht vandaag” probeert Hans zijn positieve kijk op het leven bij ons uit te venten, maar hij krijgt niet veel bijval. Na het ontbijt stappen we onder een dik wolkendek op de fiets richting Pirmasens. Het is een beetje saaie tocht en we verwachten onderweg een regenbuitje tegen te komen. “Geen nood,” zegt Hans, “dan schuilen we even op een overdekt terras en drinken lekker koffie.” De regen blijkt vooralsnog niet meer dan een verdwaalde druppel en we fietsen stevig door. Het wordt na 25 km tijd voor een pauze en we vinden een overdekt terras bij een Italiaans restaurant, waar ze behalve koffie ook heerlijk chocolademelk met slagroom serveren, volgens Marianne de lekkerste die ze ooit gedronken heeft. Ondertussen worden de weerapps zorgvuldig bestudeerd om het juiste moment van vertrek te kunnen bepalen. “Ja, we kunnen weer los”, roept de reisleider en inderdaad, binnen 5 minuten barst de regen los en rijden we in het open veld zonder schuilplaats door een enorme hoosbui. We zien nauwelijks 100 meter ver, wat een waterval. Na regen komt zonneschijn, maar soms moet je daar wel een tijdje op wachten. In ons geval blijft het verder droog, maar blijft de zon alleen achter de wolken schijnen, wij krijgen hem niet te zien. Alle leed is snel vergeten als we bij ons hotel in Pirmasens aankomen. Het wordt gerund door een stel uit Kazachstan en ze zijn uitermate vriendelijk en gastvrij. We krijgen prachtige kamers en al ras zitten we op het terras aan een biertje. We zien dat er grote hoeveelheden eten worden opgehaald, naar we later begrijpen voor een bruiloftsfeest, dus het eten zal wel goed zijn. Dat blijkt inderdaad het geval en we laten het ons goed smaken.

Sinds we Luxemburg uit zijn fietsen we elke dag, anders halen we Verona nooit. We zijn al twee en een halve week onderweg en zijn pas halverwege Duitsland. Op hun Rome-reis waren Hans en Renée na 9 dagen al bij de Bodensee. Zouden de jaren dan toch gaan tellen en moeten we allemaal aan de ebike om nog ergens te kunnen komen? Het onderwerp ebike voor bikkels houdt ons meer bezig dan voorgaande jaren, maar zal het er ooit van komen? Na een copieus ontbijt kletsen we nog wat met onze Kazachstaanse gastvrouw en stappen op de fiets voor een mooie rit in heiig weer. De temperatuur is prima om te fietsen en gelukkig blijft vandaag al het vocht dat in de lucht zit daar hangen. We gaan vandaag verder oostwaarts om net over de Rijn in Eggenstein de route naar Rome van Reitsma op te pikken. We hebben een B&B geboekt bij Pam waarmee Hans al uitvoerig in het  Nederlands heeft gemaild. Of zij Google Translate gebruikt of de taal machtig is, blijf nog even gissen. De kwaliteit van de koffie die wij onderweg krijgen voorgezet wisselt behoorlijk. En of er iets eetbaars bij geserveerd kan worden is ook elke keer weer een verrassing. Vandaag hebben we geluk, heerlijke Kaffee met al even heerlijke Kuchen. Aan het eind van de middag steken we met een veerpont de Rijn over en een half uur later bellen we bij Pam aan. Er gebeurt niets,nog maar eens bellen dan, het adres klopt. Ah gelukkig, de deur zwaait open en daar staat Pam. Ze blijkt een Haarlemse die lang geleden met haar man deze kant op gekomen is. Haar man is inmiddels overleden en sindsdien verhuurt ze af en toe een kamer in een heel groot huis, dat vol staat met spulletjes die ze in 50 jaar verzameld heeft en wellicht nooit meer gaat gebruiken. Alles is gedateerd, vergane glorie, evenals Pam, maar ze is alleraardigst, vriendelijk en behulpzaam. We genieten van haar heerlijke tuin waar we wat drinken en de tafel dekken voor het avondeten. Er schijnt een goed Thais restaurant in de buurt te zijn, dus Hans en Ad stappen op de fiets. Na een kilometer of drie rijden we het dorpje uit en controleren de GPS. We moeten toch echt nog verder, over de snelweg, richting sportvelden? Bij de lokale voetbalclub blijkt naast de kantine het Thais restaurant een plek gevonden te hebben en er zitten zowaar zowel binnen als buiten een paar mensen te eten. We bestellen eten voor vier personen, “doe maar van alles wat”. Dat blijkt even lastig voor de jongedame die gewend is bestellingen van de menukaart te noteren, maar met vereende inspanningen hebben we 20 minuten later toch een tas vol eten. Met een wijntje erbij smikkelen we even later met een groeiend vakantiegevoel, life is good.

Foto’s

3 Reacties

  1. Heidi Kluitenberg:
    16 juni 2021
    Een ebike is de beste koop ooit jongens! Maar geniet lekker verder 😘🌞
  2. Erna:
    16 juni 2021
    Ach ja die weerapps, daar valt toch vaak niets op te plannen. Voor mij is de e-bike de beste koop van het afgelopen jaar.
  3. Barbara:
    16 juni 2021
    E-bike zou niet meer anders willen wat een verademing. Maar goed jullie zijn goed op weg met wisselende weeromstandigheden naar ik begrijp .
    Toch wel met veel plezier en gezelligheid haal ik uit de verhalen.
    Houden zo en lees met plezier jullie belevenissen. Tot de volgende.