Van Poligny naar La-Tour-du-Meix

Dag 13

Volgens het routeboekje moet het ons inmiddels duidelijk worden dat we het zuiden van Frankrijk naderen. En inderdaad, onze eigen zonnebloempjes stralen als nooit tevoren, wellicht mede door de overvloed aan zonnebrandolie die op alle onbedekte lichaamsdelen gesmeerd wordt, teneinde gezond bruin te braden. Het belooft een hete dag te worden, dik boven de 30 graden, en we mogen al gelijk beginnen met een flinke klim om op het Jura plateau te komen, van 300 naar 600 meter hoogte. Tijdens de klim bespeuren we een bijzonder natuurfenomeen. Het is blijkbaar mogelijk dat je met je hoofd in de zon en met je benen in de regen fietst. Bij nadere beschouwing blijkt de regen slechts uit zweetdruppels te bestaan. En dan te bedenken dat we nu nog in het ochtendzonnetje fietsen. We zullen wel weer veel te weinig drinken, maar we doen ons best. Boven op de bult gaat het beter. Een glooiend parkachtig landschap met uitgestrekte velden afgewisseld met wat bosjes en hier en daar een kudde koeien die zich voorbereiden op hun laatste optreden als steak de boeuf. Sommige exemplaren lopen met een muziekinstrument om hun nek, maar enige associatie met Tubular Bells, Saved by the Bell, of welk liedje dan ook ontbreekt volledig. Worden ze daar niet knettergek van, vragen wij ons collectief af?
Het wordt hoog tijd voor ontbijt en we vinden een leuk plekje bij het uitzichtpunt van Cirque de Ladoye. Twee stukjes stokbrood later zitten we wee op de fiets, op naar de koffie in Mirebel. Helaas geen koffietent in Mirebel dus door, door, door, we zitten immers in een tropenrooster en willen het liefst vóór het warm wordt, heet wordt, op de plek van bestemming zijn. Een snelle koffie op een camping in Blye en weer door. We worden voorbijgereden door een viertal Hollandse knapen op aftandse brommers met een onvoorstelbare hoeveelheid bagage achterop, waarvan de kratjes Heineken en vooral een heel fust bier het meest opvallen. We bereiken Point-de-Potte waar we het Lac de Vouglans, een enorm stuwmeer van 30 km lengte, gaan volgen. Maar voor vandaag houden we het voor gezien bij het 5 km zuidelijk gelegen La Tour du Meix, waar we op een indrukwekkend stukje Touristique Française stuiten. Nadat ook Renée van de schrik bekomen is, fietsen we langs de dagrecreanten naar de hardcore kampeerders. De receptie is nog gesloten, hebben we dan toch te hard gefietst? Dat geeft ons de unieke gelegenheid eerst even een biertje te scoren, waarbij die eerste slok weer......Mmmmmm, die reclame haalt het niet hierbij. Een stel Nederlandse vakantiegangers vraagt of we echt uit NL zijn komen fietsen? Ja dus, maar niet in één dag hoor, legt Hans geduldig uit. We zitten nog een uur heerlijk bij het meer voordat we ons tentje in rollen en alweer te moe om muziek te luisteren of te lezen in slaap vallen. Voor morgen staat een zware etappe op het programma.