Naar Palamos

10 juni 2018 - Palamós, Spanje

Zondag 10 juni 2018

Het leuke van een fietsvakantie is dat je lekker veel kan fietsen. Vandaag is het weer zo’n dag dat we er tegenaan kunnen. Om zes uur moet Marianne naar het toilet en slaapt daarna rustig verder. De rest is wakker en om half zeven is ons kampement in vol bedrijf. Opdoeken, inpakken, optassen en aftaaien, het is inmiddels alweer een ingeburgerd ritueel. We hebben bedachtk om het ontbijt op het nog lege terras klaar te maken, dan hoeven we niet op de grond te zitten klooien. Dan bedenken we een nog beter plan: we bestellen een kant en klaar ontbijt. Mevrouw Lola van de sanitairpoets is ‘s ochtends vroeg blijkbaar van de bediening en brengt ons 4 potjes thee en koffie. Voor een volledig ontbijt moeten we een tweede keer handen-en-voeten Spaans gebruiken, want Lola spreekt niet over de grens. Het lukt en na het “Ahh, complett” brengt ze ons de toast en marmelade. We zouden best kunnen wennen aan dit luxe leventje van kant en klaar voorzieningen met bediening. Maar vanavond is het weer gewoon eenvoudig kamperen, letterlijk down to earth op de knietjes over de grond kruipen.

Het is heerlijk weer om te fietsen, lichtbewolkt, 20 graden en nauwelijks wind. Het gaat dan ook voorspoedig en na 30 km zitten we aan het strandje van L’Escala achter een heerlijk kopje koffie. Helaas hebben ze er niets te smikkelen bij, maar dat lost Renée snel op met een wandeling naar de plaatselijke bakker wat een paar fijne vruchtentaartjes oplevert. Daar willen we nog wel zo’n heerlijk kopje koffie bij, maar de juffrouw van de bediening gunt ons geen blik waardig. Uiteindelijk wint de geestdrift om verder te fietsen het van ons geduld. De route van de Pirinexus voert ons afwisselend over mooie asfaltpaden, dan weer over verharde gravelpaden, dan weer weer over stevige bospaden om vervolgens de pret te bederven met hobbeldebobbel boerenweggetjes vol keien en kuilen. Bij ieder changement bestudeert onze reisleider, u weet wel, met die enorme dijen, nauwkeurig zijn route app’s of er wellicht een toerfietsvriendelijker variant is die onze billen minder teistert, zonder afbreuk te doen aan de prachtige omgeving die de originele route ons placht te verschaffen. Voorwaar een verantwoordelijke taak die enkel en alleen optimaal kan worden uitgevoerd indien de wegkapitein de onomstreden leider is en zonder enig weerwoord gevolgd wordt door het peloton. Nou wil het geval dat Hans aan Ad gevraagd heeft zijn Garmin GPS te gaan gebruiken als controlemiddel bij gemis aan een boekje met routebeschrijving. Dat is dus vragen om heibel in de tent en ja hoor, bij de eerstvolgende hobbeldebobbelafslag weet Ad zogenaamd een betere route. Helaas is Hans al een kilometer verder, dus hebben wij even pauze en kunnen jullie van het dagtotaal van 77 km er 2 aftrekken.

Als we Palafrugell in de verte zien opdoemen vinden we het collectief precies de juiste tijd voor de lunch. En laat er nou een leuk pleintje zijn met een al even leuk eettentje, helemaal top. Op de menukaart staat het fotootje van de Hamburger Super Americano zo uitnodigend te stralen, dat we er direct intrappen. Hij is heerlijk, kolossaal groot, maar heerlijk. We hebben wel twee bieren nodig om hem weg te spoelen. Gelukkig is het naar het einddoel van vandaag nog maar een paar kilometer fietsen, helaas wel recht tegen de wind in die behoorlijk is aangetrokken. Als we Palamós naderen loopt Renée vol met nostalgische gevoelens. En geloof me, de herinneringen van een 16 jarige tiener kunnen na 45 jaar nog heel levendig opbloeien, maar daar kan ik in dit blog helaas niet over uitweiden. Hans heeft Camping Palamos gepinpoint als bivak, maar we zijn niet onder de indruk als we de camping oprijden. De camping blijkt aan de andere kant van de weg nog een gedeelte te hebben dat er wel prachtig uitziet, terrassen met uitzicht op zee. Het mooiste plekje uitzoeken is een koud kunstje voor de meisjes, maar ze worden afgeleid door de super-de-luxe-all-inclusive tent die op het allermooiste plekje staat. De lezers die Hans en Ad een beetje kennen, snappen al hoe dit gaat aflopen: de jongens gaan door de knieën zonder een proportionele tegenprestatie af te dwingen (jammer, gemiste kans).

Als we een uurtje later onze luxe tent hebben ingericht breekt de hel los. Nou ja, de hemel gaat een beetje open en we zijn supergelukkig met ons fantastisch droge onderkomen waar we op de overdekte veranda genieten van een zwoele, maar natte avond compleet met bliksem en donder en een 180 graden regenboog. Wat een goed idee van de meisjes om voor deze tent te gaan. We zitten nog aardig vol van die grote hamburger en hebben ruim voldoende aan wat kleine hapjes. De meloen met ham en zelfgemaakte tonijnsalade op stokbrood worden met een adequate hoeveelheid bier en wijn weggespoeld. Met veel wijsheid in9 de kan kruipen we ons bed in met een ruisende zee op de achtergrond. Wat kan een mens zich nog meer wensen? Nog een dagje hier blijven misschien?

Foto’s

2 Reacties

  1. Eduard Meulenberg:
    11 juni 2018
    Wat een prachtig plekje zeg. Ik zou nog even blijven... ;)
    We genieten van jullie blog.
    Hou vol!
  2. Joske:
    14 juni 2018
    Wat een fantastische plek. Dat uitzicht is fenomenaal. Lekker van genieten!