Van Meyrieu-les-Etangs naar Saint-Donat-sur-l'Herbasse

Dag 17

Een voorbeeldige routine heeft zich inmiddels meester gemaakt van de dagelijkse gang van zaken in ons simpele leven. Om zeven uur opstaan en klaarmaken voor vertrek wordt met enkel "Good morning" verder stilzwijgend uitgevoerd. Alle taken zijn verdeeld en de spullen hebben hun vaste plek gevonden. Een yoghurtje en een banaantje brengen het lichaam in staat van paraatheid en het ongebreideld opgewekte "Jaa,.... kunnen we,...." van Hans heeft datzelfde effect op de mentale staat van ons wezen. Tenminste, dat is het effect dat hij beoogt en wij doen er mysterieus het zwijgen toe.
Een eervolle vermelding voor Renee is hier wel op de plaats. Zij sleept al sinds de eerste spaak van Marianne knapte zonder morren de ontbijt-lunch-tussendoortjes-tas mee om die flutfiets van M wat te ontlasten. En zowaar, tot nu toe met succes, de Cannondale lijkt het te houden.
We treffen weer een prachtig tracé van de Groene Route naar de Middellandse Zee. Langs groengele hellingen met ontelbare tinten groen en geel, heel anders dan het Toscaanse landschap dat in dit seizoen weer een prachtige roodbruine kleur heeft, met ontelbare tinten rood en bruin. Maar ook door heerlijk dauwfrisse bossen, langs hooggelegen spiegelgladde bergmeertjes, door schattige dorpjes van tien huizen en een kerkje, langs verlokkelijke buitenverblijven van herenboeren die zich meer heer dan boer voelen en zowel links als rechts van ons hoger wordende bergketens waar wij lekker tussendoor blijven fietsen. Links de uitlopers van de Alpen en rechts het Centraal Massief lijken in de verte samen te smelten en houden ons scherp voor een flinke klim in de komende dagen. We lunchen op een bankje naast een fietsvriendelijke camping, waar we verder geen gebruik van maken, en verkwikt en vol goede moed vangen we deel twee voor vandaag aan. Net op weg treffen we een stel Nederlandse fietsers van onbestemde leeftijd, de schattingen variëren van 40 tot 60, die de route in omgekeerde volgorde fietsen, en zij beloven ons (net als Hans stevast doet) vooral veel afdalingen in het komend tracé. Dankzij hun bezweette vuurrode hoofden ontlenen we meer vertrouwen aan hun uitspraken dan aan Hans zijn woorden. "Een reisleider doet het ook niet gauw goed hè", verzucht Hans zonder overigens een spoor van emotie en wij doen er mysterieus het zwijgen toe.
Oh, oh, oh, wat een heerlijke afdaling. Pang! Daar gaat een spaak. Ja hoor, weer van die flutfiets natuurlijk, maar nu het voorwiel. Bij nadere beschouwing blijken er twee spaken kapot te zijn en zit er ook een slag in het wiel. Da's klote, want doorfietsen geeft onherroepelijk problemen. Ter plekke het kamp opslaan is echter ook geen optie, dus we gaan voorzichtig verder, het is ook niet zo ver meer naar de camping. Die halen we zonder verdere problemen en Ad gaat zijn spoedcursus spaken vevangen die hij van René van Petra heeft gekregen direct praktizeren. Balen, de reservespaken die Hans al bijna 1400 km meezeult, zijn te dik. De enige optie is dus een fietsenmaker te zoeken. We hebben een hele aardige camping gevonden, met voor ons geluk een meer dan superaardig stel beheerders die, nadat zij ons gelaafd hebben met een koud biertje, ook een reparatiebeurt voor morgenochtend negen uur in de volgende stad regelen. Als kleine tegenprestatie maken we ruim gebruik van hun terras voor drank en spijzen en rollen met goede hoop dat het morgen toch weer een mooie dag wordt, het bed in.