LEJOG dag 8

1 augustus 2022 - Ribchester, Verenigd Koninkrijk

Gisteravond was een top avond. Nadat de tent was opgezet konden we te voet 500 meter naar de Schrewsbury Arms pub. We worden hartelijk ontvangen door het personeel, en krijgen al snel de bestelde bieren en de bar meals op tafel. Na 111 km hebben we voldoende calorieën verbrand om ook een heerlijk toetje te bestellen, gevolgd door de latte’s. Het verzorgen van de inwendige mens gaat op deze reis echt fantastisch.

Als we de volgende ochtend wakker worden regent het nog steeds, zoals ook de hele nacht al. Maar ja, we moeten toch op pad dus de tent moet maar nat worden ingepakt, al betekent dat dat we een paar kilo extra moeten meenemen. Als we vertrekken is het nog steeds betrokken maar regent het al niet meer. We rijden een stuk over een oude spoorbaan en steken het kanaal over om die te gaan volgen. Maar dat gaat helaas niet, een hek maakt het onmogelijk verder te fietsen. Het is de eerste keer dat de GPX track van Cicerone, die we trouw volgen, ons in de steek laat. Juist op dit soort situaties zijn we goed voorbereid, met apps als Locus en Komoot vinden we een prima omweg, en een uurtje later fietsen we Northwich binnen, en er is zowaar al een koffie tentje open. Nadat we de eerste dagen nog op te camping ontbeten met thee en een reep doen we het nu niet minder dan met een goed ontbijt. Al doende keert men zullen we maar zeggen.

Een groot deel van de rest van de route vandaag gaat langs kanalen, die druk bevaren worden door smalle, lange boten. In een groot deel van Engeland zijn de kanalen gier prima voor geschikt, de jaagpaden zijn helaas wat minder onderhouden. En ze worden ook veelvuldig door wandelaars gebruikt, met al dan niet loslopende kinderen en honden, dus het schiet niet erg op. Tevens zijn de brugonderdoorgangen nogal smal, dus je moet erg uitkijken dat je niet in ‘t water rijdt. Horeca is schaars of dicht in deze omgeving, dus we zijn blij met een soort supermarktje waar warme koffie verkocht wordt en we nemen er een flatjack bij. Dat is vierkant stuk koek dat weliswaar niet groot is, maar waar je zo vol van zit. De rest van de dag doet een aanslag op ons incasseringsvermogen. Eerst rijden we een stuk over een blubberig modderpad van 7 km waar we regelmatig moeten bijsturen om niet onderuit te gaan. En verder zijn er regelmatig steile trappen waar we de 50 kg aan fiets en bagage maar net naar boven kunnen sleuren. Maar het allerergst zijn de klaphekken waar je met een fiets nog wel doorheen kunt, maar alleen rechtop. Voor de zondagse recreatiefietser nog wel te doen, maar met onze zwaarbepakte fietsen ondoenlijk. Dus regelmatig moeten alle tassen eraf, de fiets erdoor wringen, en alles weer oppakken, en dat 250 meter verder nog een keer. Als we aan passerende recreanten vriendelijk vragen of de autoriteiten fietsers hier echt zo haten, kijken ze ons eerst niet-begrijpend aan, maar daarna zijn ze volmondig met ons eens dat dit een miskleun van de ambtenarij moet zijn geweest. En als het bijbehorende bordje aangeeft dat men toch vooral wil stimuleren dat er op deze paden wordt gefietst, maakt Ad er een foto van om zijn beklag bij de desbetreffende autoriteiten te gaan doen.

Zo komt het dat we vrij laat in The Roebuck Pub belanden om ons wat bij te drinken, wat chips te nuttige tegen het zoutverlies, en een camping te zoeken. Daar is net de finale vrouwenvoetbal gestart en de pub is dan ook goed gevuld met jolige Britten. Voor de feestvreugde heeft men een forse schaal belegde boterhammen op tafel staan en we worden uitgenodigd om lekker mee te eten. En als ze horen dat we Nederlanders zijn, net als de coach van het Engelse elftal, kan het niet meer stuk. Intussen loopt de campingzoektocht niet naar wens. Ofwel komen we in een voicemailbox, ofwel mogen er geen tenten staan (caravans only), ofwel is de club besloten, ofwel bestaat de camping niet meer. Dus moeten we steeds verder van de route af zoeken, met als gevolg dat we uiteindelijk een flink eind buiten onze route terecht kunnen, maar we zijn blij dat we in ieder geval een plaatsje hebben.We rijden rond half acht Ribchester binnen, en net voordat we bij de camping zijn, zijn we zo slim om bij de plaatselijke pub te checken hoe laat de keuken sluit. Ja, we hebben wat geleerd na het debacle in St. Mawes (etappe 1). Die gaat dus om 8 uur dicht, dus we bellen even met de camping, leggen ons dilemma uit en de super-aardige dame vindt het prima als we later aankomen. We scoren nog snel een Fish & Chips en zetten tegen het donker worden de tent op aan de voet van de Dales (beter bekend van Yorkshire, maar wij zitten in Lancashire). De laatste niet zo slimme actie van de dag door Hans is het gaan zitten op het Helinox stoeltje op dikke klei. Beide achterpoten zakken ruim 20 cm in de bodem weg. Op zich nog niet echt een probleem, maar bij het eruit halen blijven de doppen natuurlijk in de klei achter. En hoe we ook puzzelen, we vinden geen methode om deze er weer uit te krijgen. We slapen er eerst een nachtje over.

Foto’s

6 Reacties

  1. Wilma Beumer:
    3 augustus 2022
    Geweldige reisverslagen, ik geniet en reis met jullie mee zonder te fietsen :-)
  2. Marja Cornel:
    3 augustus 2022
    Jullie beleven weer genoeg met alle obstakels die jullie tegenkomen! Pittige tocht hoor, respect mannen. Maar de innerlijke mens wordt in ieder geval goed verzorgd . Leuk om weer mee lezen. Goede reis verder
  3. Roand Rouw:
    3 augustus 2022
    Weer leuke reisverhalen, nog veel fietsplezier en wees voorzichtig.
  4. Erna:
    4 augustus 2022
    Ik vind het maar stoer. Er mag in Engeland nog wel wat meer aandacht komen voor fietsmogelijkheden, telkens je spullen eraf moeten halen om ergens door te kunnen is ook zo wat. Nog veel mooie kilometers toegewenst.
  5. Marianne:
    4 augustus 2022
    Mannen, wat een heerlijk avontuur. En de leuke ontmoetingen, de wasjes perikelen, op tijd in de pub om nog wat te eten. Het gaat jullie goed af. En dan die dagafstand.....top!
  6. Henk:
    5 augustus 2022
    Mooie prestatie mannen. Gaat goed zo