LEJOG dag 18

11 augustus 2022 - Wick, Verenigd Koninkrijk

We hebben de route gereden op basis van het boekje van Cicerone, en daarin waren verschillende opties beschreven om de tocht in te delen. Wij kozen voor de 18-daagse tocht, mede omdat we meestal kamperen en dus het nodige aan extra bagage hebben mee te trappen, en het op- en afbreken kost elke dag ook wat extra tijd. En natuurlijk omdat we als pensionado’s de tijd aan onszelf hebben, behoudens de belofte aan Renee dat we na een week of drie wel weer terug zouden zijn. Welnu, dat betekent dat we vandaag John O’Groats moeten bereiken. Gezien de afstand moet dat niet echt een probleem geven, het is slechts 60 km dus dat moet makkelijk gaan. We willen echter niet op John O’Groats blijven en fietsen vandaar door naar Wick, dus al met al staan er voor vandaag weer 100 km op het programma.

De nacht was uitermatige winderig, de tenten trokken aan de scheerlijnen die we voor deze gelegenheid allemaal maar hadden vastgezet . Maar afbreken van de tent is met windkracht 6 ook geen sinecure. We laten ons na het inpakken verwennen met een egg-bacon roll met een grote latte, nemen afscheid van de vriendelijke Engelse Indiër die we gisteren al tegenkwamen, en nadat we zijn opgestapt merken we dat we ook het eerste stuk van de tocht een flinke wind mee hebben. Zodoende zijn we al snel in Thurso, dat we nog kennen van onze vakantie van 43 jaar geleden, toen we daar drie dagen lang het folk festival bijwoonden. We herkennen er beiden niets van. Maar genieten wel van de inmiddels bekende latte met-wat-lekkers. Onder degenen die dit blog volgen kan misschien enige zorg zijn ontstaan over de hoeveelheden koffie met gebak, vette pubmeals, heerlijke lunches, en niet te vergeten bier en chips, die we hebben verorberd. Komen de mannen niet terug met een buikomvang die het aanschaffen van nieuwe kleding nodig maakt? Gelukkig niets van dat al, integendeel, de riem moet steeds strakker worden aangetrokken om de broek op de plaats te houden. We verbruiken op een dag zoveel calorieën extra dat het nauwelijks bij te eten is. Dus als je wilt afvallen, fiets een leuk tochtje.

Van Thurso is het nog maar een stukje van 30 km naar John O’Groats, dus we arriveren bijtijds bij ons einddoel. Net als het startpunt Land’s End is dit uitgegroeid tot een toeristische attractie van formaat. Een grote parkeerplaats vol auto’s en campers, diverse koffietenten, en natuurlijk de beroemde wegwijzer. Heel wat anders dan 43 jaar geleden. We zullen de foto’s die we toen hebben er nog eens bij opzoeken. Dus behoudens een hi-five en een paar mooie foto’s vieren we de aankomst ingetogen. We horen later dan Marianne graag iets had geregeld met spandoek oid, maar dat ging gelukkig niet door. We hebben de route voltooid en that’s it, nu volgt een wellicht nog grotere uitdaging: terug naar Land’s End waar de auto (hopelijk) nog staat. De eerste stap daartoe hebben we al in Penzance gezet door de schaarse fietsplaatsen in de trein (2) al te reserveren. Helaas was dat voor zaterdag en juist op die dag staakt het treinpersoneel, dus die optie komt te vervallen. Op zondag moeten alle niet gereden treinen weer terug, dus is de dienstregeling aangepast en kunnen we ook niet mee. Op zijn vroegst kan het maandag. In Carlisle hebben we daarom al plaatsen geregeld in de trein vanaf Edinburgh, nu moeten we alleen daar nog maar naartoe. Vandaag hebben we in het het station van Thurso daarom ook maar fietsplaatsen geregeld in de trein van Wick naar Inverness en verder. Helaas moet dat tweede deel met een flinke omweg want de ruimte in de rechtstreekse trein was al geboekt.

We moeten dus nog even doorfietsen naar Wick, en op dat stuk hebben we die heerlijke harde wind helaas vooral tegen. Dat neemt niet weg dat het na 18 dagen training en nagenoeg volle accu’s redelijk soepel gaat. In Nederland hebben we Boudewijn de Groot die de wind bezingt: “Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant…” Maar hier vind ik een Bob Dylan song meer op zijn plaats: “Well, if you’re travelling in the north country fair, where the winds hit heavy on the borderline…” (Johnny Cash zingt het nog mooier). Er is een camping in Wick vlak bij het station en daar vertrekt morgen om 06:20 uur de trein naar Inverness. Na het onvermijdelijke pub-bezoek zetten we de tent op, op de Wick River Campsite. En als we net even relaxen komt de overbuurman ons twee blikjes koud bier brengen. Dat is aardig, het blijkt een Australiër te zijn die in Schotland werkt en woont en nu een paar dagen vrij heeft. Blijkbaar heeft ie voldoende bier want we hebben de onze nog niet op of de volgende staat al weer klaar. Wil hij ons dronken voeren? Als het bier op is komt de zakflacon whisky langs en die moeten we ook proberen. Licht aangeschoten gaan we richting de eerder genoemde pub waar het al een feest van belang is, vooral de beschonken vrouwen laten zich gelden. Het eten is prima, maar we zijn moe en ruimen onze spullen (de telefoons in de oplader) misschien iets te nonchalant op. Even later op de camping blijkt dat Ad, als hij de wekker wil zetten, zijn telefoon niet kan vinden. Ook niet bij Hans in de tas. Zou het dan toch nog misgaan zo op het eind van de vakantie. Ad rept zich terug naar de pub, net voor sluitingstijd, maar op de plek waar we zaten is er niets te zien. Dus hij vraagt aan de bardame of er een telefoon is gevonden. Nee hoor, is het antwoord, maar dan ziet Ad zijn telefoon achter de bar liggen en nadat hij heeft aangetoond dat hij van hem was, krijgt hij hem alsnog mee. Pfff.

Zo eindigt dag 18 en daarmee het blogverslag van onze LEJOG. Wellicht is er nog wat interessants te melden over de komende dagen, dan horen jullie dat. Vooralsnog bedankt voor de vele leuke en bemoedigende reacties.

Foto’s

14 Reacties

  1. Marianne:
    13 augustus 2022
    Chapeau!!! Heb genoten van jullie blog en foto's. En natuurlijk van de appjes en de telefoonjes met alle enthousiaste live verslagen. Goede terugreis. Duim dat het allemaal lukt.
  2. Marianne:
    14 augustus 2022
    Ben trouwens nog wel benieuwd naar het aantal gereden kilometers en hoogtemeters.
  3. Marrie de Mos:
    14 augustus 2022
    Wat een mooie verhalen! Weer genoten van jullie fietsavontuur. Succes met de terugreis! Kus van je zus😘(Hans)
  4. Andrea Roepers:
    14 augustus 2022
    Wat een geweldige prestatie mannen. Was superleuk om jullie verhalen te lezen met de mooie foto’s. Gezond weer terug.
  5. Elly:
    14 augustus 2022
    Goed gedaan mannen. Leuk om te lezen. Succes met de terugreis.
  6. Nel en Fred:
    14 augustus 2022
    Ook genoten van jullie reis verhalen prachtige foto's
    We doen het jullie niet na .
    Groeten Nel en Fred.
  7. Barbara:
    14 augustus 2022
    Wat een enorme 'klus' waar jullie veel zin in hadden en plezier aan hebben beleefd is behaald, respect hoor heb met veel plezier jullie verhalen gelezen en mooie foto's bekeken. Nu de terugreis nog, niet gemakkelijk met al die treinstakingen, succes en kijk uit naar jullie volgende fietsavontuur 🚲
  8. Renée:
    14 augustus 2022
    Kanjers!! 👏🏻😘
  9. Erna:
    14 augustus 2022
    Nou dat is weer een spannend eind, gelukkig toch je telefoon terug. Petje af voor deze prestatie! 🤠
  10. Stefan & Bianca:
    14 augustus 2022
    De grote uitdaging toch mooi volbracht.
    Hopelijk een goede reis naar het zuiden en naar NL.
  11. Eduard Meulenberg:
    15 augustus 2022
    Bedankt voor jullie memoires van de afgelopen weken. Leuk om jullie belevenissen op deze manier een beetje mee te beleven. Goede terugreis!
  12. Roand Rouw:
    15 augustus 2022
    Gefeliciteerd mannen met het afsluiten van deze geweldige toer. Petje af, heb genoten van de mooie verhalen en foto's.
  13. Henk:
    17 augustus 2022
    Wat een prachtig avontuur mannen. Genoten van jullie belevenissen
  14. Petra:
    17 augustus 2022
    We hebben weer genoten van jullie verhalen en mooie foto's. Geweldig. We zijn nu al benieuwd naar jullie volgende fietstocht.