LEJOG dag 13

We hebben vandaag een uitdagende tocht gepland. We zijn afhankelijk van camping of andere onderkomens, en Killin is net te dichtbij, dus we hebben het oog laten vallen op Aberfeldy Caravan Park. Dus bijtijds op, de tenten die nog nat zijn van de dauw inpakken, en op weg naar Drymen alwaar we een ontbijtje denken te scoren. En dat lukt prima, we komen in een aardig tentje terecht waar we kiezen, hoe kan het ook anders, voor Scrambled eggs en Bacon. De ‘full Scottish Breakfast’ die ook op het menu staat bevat ook ‘Black Pudding en Haggis’ en dat is zelfs voor Ad al te avontuurlijk op de nuchtere maag. En omdat het zaterdag is, en de campings dan wel eens snel vol kunnen raken, belt Hans even naar de Aberfeldy Caravan Park om een plaatsje te regelen. Dat gaat niet helemaal naar wens. De dame aan de lijn geeft aan dat ze eigenlijk geen ‘backpackers’ plaatsen hebben, maar alleen reguliere pitches. Nu gebeurt dat wel vaker en dan regelen we een pitch waar we met gemak onze beide tenten op kwijt kunnen, zonder al te veel last te hebben van elkaars gesnurk. Maar volgens de dame is dat niet helemaal de bedoeling. Na het in detail opgeven van de maten van de tenten geeft ze aan dat er twee plaatsen beschikbaar zijn, en of ik ze wil hebben. Omdat we geen alternatief hebben geef ik maar toe, en na het uitwisselen van mijn credit card gegevens (wat we normaal ook niet hoeven te doen) zijn we de gelukkige eigenaar van twee pitches voor de somma van 60 pond. We laten het er voorlopig maar even bij, we zijn blij dat we een plekje hebben, en gaan goedgemutst op pad.

Hans maakt nog even wat foto’s van Drymen, dat hij kent van de eerste wandelvakantie met Luuk en Rene, toen we 28 jaar geleden de West Highland Way liepen. De route gaat flink op en neer, maar al snel rijden we Aberfoyle binnen. Na nog even een kletspraatje met een blonde meid die naast de bagage ook een mandje achterop heeft, waar haar metgezel mee meereist ( een hondje), starten we met een pad door het Queen Elizabeth Forest Park. Een schitterend pad, maar in het begin wel heel steil. De man en vrouw die ploeterend omhoog gaat kijken toch wel wat jaloers naar onze stoere ebikes, en we schamen ons niet. Verderop de prachtigste vergezichten met een meer (lochs noemen ze die hier) en prachtige bossen, heidevelden enz enz. Met een permit kan je hier vrij kamperen en dat wordt ook regelmatig gedaan.

Na al dat moois arriveren we in Callandar, een leuk plaatsje met voldoende vertier en op de zaterdag behoorlijk druk. Maar we vinden een prima tentje om te lunchen en laten ons de tuna-sandwiches goed smaken. En wat zeker ook belangrijk is, we hebben op basis van de afstand en hoogtemeters die we nog voor de boeg hebben, verzonnen dat we de accu’s moeten bijtanken. En dat lukt hier prima. Dus vervolgens weer op pad, en nu gaat de route eerst langs een ander loch en vervolgens via een oude spoorbaan omhoog. Waar we wederom worden getrakteerd op prachtige uitzichten over de Glen Ogle. Niet voor niets heet dit stuk de ‘’Lochs and Glen Way” route, waar we genieten van een “stunning and epic ride through Scotland’s. Beautiful countryside ‘ (verzin ik niet zelf, maar t klopt wel)

Na het ronden van een pas dalen we snel af naar Killin. Eigenlijk zou dit het wel moeten zijn vandaag, dan hadden we op het heerlijke terras voor een mooie stroomversnelling kunnen neerstrijken, maar we moeten nog door naar Aberfeldy. Gelukkig loopt de route langs Loch Tay, maar waar wij dachten dat dat zou zorgen voor een mooi vlak stuk gaat het toch wel flink op en neer. Maar goed, we moeten door om nog op tijd te kunnen eten, en daarom is het extra vervelend als de band van Hans het weer eens begeeft, en we weer moeten plakken. Al met al komen we toch aan op de Aberfeldy camping, waarvan de aanblik al doet vermoeden dat ie behoorlijk vol is. Maar goed wij hebben gereserveerd dus het enige wat ons nog rest is het regelen van een electra-aansluiting om onze inmiddels lege accu’s op te laden.

Dus bij de receptie inchecken, en dan kijkt de dame toch wel op, want blijkbaar hebben we twee plaatsen geboekt. Terwijl er makkelijk 2 tentjes op 1 plaats kunnen. Nu dat lijkt een eenvoudig, doe ons maar 1 plaats. Dat is prima, zegt de dame, maar ik kan je geen refund geven voor de andere plaats. Waar Hans het natuurlijk niet mee eens is, en we gaan, zoals Renee wel zal kunnen herkennen, een wat onaangename fase in. Maar, het moet gezegd, schelden doen we nog net niet. Temeer omdat we ook nog electra nodig hebben. En dat is er natuurlijk ook niet. Kortom, een hoop gedoe, en uiteindelijk kiezen we eieren voor ons geld, zetten de twee tentjes op, zien nog voldoende plaatsen waar we onze elektra wel kunnen aansluiten, dus op naar het dorpje voor de pubmeal met drankjes.

Het is al laat als we terugkomen en we kruipen achter een leegstaande caravan om de electriciteits aansluiting te kunnen hergebruiken Helaas de aansluiting werkt alleen met kaartjes en die hebben we niet. Dus de laatste optie maar genomen en de accu’s en opladers in het toiletgebouw, waar een 230 aansluiting is, achtergelaten en maar hopen dat ze er de volgende dag nog liggen. BUiteindelijk hebben we deze dag 118 km gefietst met 1470 hoogtemeters, en we nemen ons voor dat niet meer te doen. Of dat ook lukt lezen jullie de komende dagen.