LEJOG dag 10

3 augustus 2022 - Carlisle, Verenigd Koninkrijk

Het eerste wat we doen als we om 7:00 uur wakker worden is het checken of de was die Ad gisteravond heeft gedaan in de droogkamer ook echt droog is geworden. Immers in ons enthousiasme hebben we vrijwel alles in de was gedaan, met als gevolgd dat we vandaag starten in half-natte fietskleren. Niet dat dat wat uitmaakt, 1 buitje en alles is toch nat, maar het aantrekken ‘s ochtends is minder. Het tweede is het raadplegen van de weer-apps. Een buitje onderweg is niet erg maar een hele dag in de regen rijden willen we toch voorkomen. We hechten steeds het meeste geloof aan de app die het mooiste weer voorspelt. Dit blijkt toch niet zo’n goede strategie te zijn. Weliswaar heb je kortstondig lol van het vooruitzicht in een zonnetje te fietsen, maar als dan naderhand blijkt dat het toch regent, is de teleurstelling dubbel zo groot. En de weerapp die we het meest gebruiken heeft als onhebbelijke eigenschap dat het steeds een hele periode zonnig weer wordt, behalve de volgende dag, dan regent het namelijk. En dat herhaalt zich dagelijks.

Vandaag is het wel echt bal met het weer. Het heeft de hele nacht gegoten en ook als we opstaan is het nog zeer nat. We checken zelfs bij de dame van het hostel of we nog een dagje extra zouden mogen blijven. Slappelingen als we soms zijn. Maar het lijkt erop dat het vanaf het middaguur droger wordt, en we besluiten toch maar te vertrekken. Maar niet zonder een prima “bacon and scrambled eggs” ontbijt in een aardig tentje tegenover het hostel. En omdat het in de avond waarschijnlijk weer gaat regenen boeken we een kamer in het City Hostel van Carlisle, dat er op de site zeer aantrekkelijk uitziet.

Dus we starten pas om een uur of twaalf, en de route voert eerst langs smalle wegen met heggen. Ook hier is dit fenomeen nog actueel, hoewel ze steeds vaker worden afgewisseld door lage stenen muren, waardoor je een mooier uitzicht hebt. Als we even van dit uitzicht genieten, maken we even een praatje met een plaatselijk schapenboer die lekker aan het keuteren is tussen zijn vee. Hij is zeer geïnteresseerd in het boerenbedrijf in Nederland, niet vanwege de toestanden daar, maar welk vee ze daar houden. Ook schapen wellicht? Nee, in Nederland zijn heel veel varkens, weten wij sinds dat dagelijks in het nieuws is, en voegen we eraan toe, ze leven voornamelijk in stallen bovenop elkaar. Hij begrijpt daar niets van, zijn schapen hebben alle ruimte en zien er dan ook zichtbaar gelukkig uit.

Onze tocht vervolgt zich naar Penrith, waar we in het leuke centrum in een Costa koffietent terecht komen. Met natuurlijk een lekkere koek erbij, want de calorieën moeten worden aangevuld. Eind van de middag rijden we Carlisle binnen, en rijden eenvoudig naar de straat van ons hostel. Aan het eind van de straat gekomen hebben we het echter nog niet gezien. Het blijkt vermomd als een woonhuis, en de eigenaar geeft ons een warm welkom. We hebben geluk, er is een afzegging en in plaats van op een 6-bed slaapzaal krijgen we een privé kamer. Helaas is die bovenin het pand, dus het is nog sjouwen met alle tassen die we nodig hebben. De fietsen gaan via een smalle wenteltrap naar de kelder, gelukkig heeft de eigenaar hier ervaring mee, want hij heeft beide fietsen in no-time beneden gestald. Ad gaat kwartier maken in de kamer en douchen, Hans loopt naar het station omdat we denken hier wellicht fietsplaatsreserveringen te kunnen boeken voor de teugreis. Immers de reserveringen die we in Penzance hebben geregeld, vallen op een dag dat er wederom stakingen zijn dus onze trein gaat dan niet. Het lukt inderdaad en Hans keert terug met 8 kaartjes, twee per fiets per traject, en we moeten 1 keer overstappen. Wel een hele rit, vanuit Edinburgh naar Penzance is een volle dag treinen. 

Als Hans terugkomt doet hij het schuine Velux dakraam met de klaarstaande stok een stukje open en dat gaat even mis, het klapraam draait schuin opzij en is niet meer in het gareel te brengen, zelfs niet door Ad die hier toch meestal wel een oplossing voor vindt. Dus maar even naar de eigenaar die de halve avond bezig is geweest met het euvel te herstellen. En hij bleef aardig, al baalde hij wel even toen zijn tang van driehoog naar beneden viel. Na de douche lopen we het centrum in op zoek naar een pub voor bier en pubfood. Dat is nog niet zo eenvoudig, maar na een paar mislukte pogingen komen we terecht in een gigantisch grote zaal, driekwart gevuld, waar we onze bieren en maaltijden bestellen. En plannen we de route voor de dag van morgen. We kiezen een camping die we gelijk even bellen om te vragen of er plaats is. En zo besluiten we onze laatste dag fietsen in Engeland, want morgen steken we de grens over naar Schotland.

Foto’s

6 Reacties

  1. Marianne:
    7 augustus 2022
    Het weer mag dan minder zijn, de tassen zullen vast stinken, maar ik lees een heerlijk blog over mannen die het naar hun zin hebben! Yehh eindelijk Schotland in zicht.
  2. Henk:
    7 augustus 2022
    Mannen jullie genieten. En ik van jullie verhalen.
  3. Barbara:
    7 augustus 2022
    Geniet van jullie verhalen en de foto's en dat jullie ondanks het niet altijd mooie weer het ontzettend naar jullie zin hebben. Ik vindt het heel knap hoor wat een rit én afstand, maar jullie hebben er lol in, houen zo 🚲🚲
  4. Elly:
    8 augustus 2022
    hoi mannen, leuk om te lezen dat jullie ook af en toe accustress hebben.
    Het lijkt een echte "mannen" tocht. Bier, vet eten en fietsen optillen. Nog veel succes de rest van de tocht.
  5. Roand Rouw:
    8 augustus 2022
    Onlangs weer prachtige verhalen ondanks het matige weer, blijft de moet er in. Mannen nog veel plezier.
  6. Erna:
    8 augustus 2022
    Regen hoort er toch een beetje bij daar, zolang het maar niet te lang aanhoud. En een mijlpaal, Schotland bereikt. Benieuwd naar de verhalen van de rest van de tocht door het mooie Schotse land.