Naar Gruissan

donderdag 21 juni 2018

Potverdorie, hebben wij weer, zal je net zien. Hebben we het net voor elkaar, moeten we weer opnieuw beginnen. En dan maar hopen dat het lukt, want anders zitten we er een heel jaar mooi aan vast. Nou ja, we hebben nog een dag en hopen er maar het beste van. Wie weet valt het achteraf nog mee, maar ‘t is wel weer even een onverwachte wending waar we mee om moeten gaan, hier hebben we natuurlijk nooit op gerekend.

What’s the buzz, tell me what’s happening, what’s the buzz? Hadden we net een ijzersterke slogan “flat is boring” waarvan we dachten er een jaar mee voort te kunnen, hebben we vandaag een volkomen vlakke etappe die zeker tot de top drie mooiste van deze vakantie behoort. Dus flat hoeft helemaal niet boring te zijn, het ligt er maar net aan wat er omheen gebeurt. Vandaag was er veel dat de moeite waard was. Links bergen, rechts de zee; links en rechts een eindeloze leegte; kwelders, spaarbekkens, etangs, lagunes, wijnvelden, bossen, heide, oleandervelden, boulevards, oude stadjes, het houdt maar niet op. Over een jaagpad langs het Canal de la Robine, een fietspad door het water, een kiezels en keienpad, een mulzandpad, een superglad asfaltpad, wat hebben we niet gezien en voortdurend verandert de omgeving om je heen zodat je benieuwd bent wat de volgende kilometer in petto heeft. En allemaal even prachtig, we zijn helemaal onder de indruk van dit mooie landschap waar we helemaal niet op gerekend hadden. We dachten dat we in een toeristen mêlee terecht zouden komen, maar niets is minder waar. Het is heerlijk rustig en het fietst hier fantastisch. Iedereen overtuigd? Wij wel.

We drinken koffie in ... een leuk dorpje en Renée haalt er heerlijke koffiekoeken van de warme bakker bij. Gelijk maar even een tweede kopje, dan kunnen we weer even door. Met deze hitte valt dat overigens niet mee. We drinken de beide bidons met water binnen anderhalf uur helemaal leeg en moeten dus wel een terrasje pikken om een frisje te doen. Ach, we hebben vakantie èn we hebben de meisjes bij ons die ons uiterst zorgzaam tegen uitdrogen behoeden. De voormalige stadscamping van Gruissan, een prachtig mooi oud stadje met in de buitenwijkenwijken veel aangebouwd zomers vertier, heeft zo op het oog niet veel te bieden. We moeten drie kwartier wachten tot de receptie open gaat en besluiten door te rijden. Bij de volgende camping hebben ze geen mobilhomes voor één nacht en evenmin bij de naastgelegen camping. Onvermoeibaar fietsen we verder en komen we dichter bij onze geparkeerde auto’s, da’s toch ook de bedoeling niet. Rechts een gigantisch kolossaal grote nieuwe camping, die nog niet eens met naam en toenaam op de gps te vinden is die Marianne wel wat lijkt. Links een kleinere wat gedateerde camping die de voorkeur heeft van Renée. De boys maakt het blijkbaar niet veel uit, als ze er maar koud bier hebben. Hoera, we hebben een huisje voor één nacht en een lekker plekje onder een grote boom die schaduw geeft. Het zwembad is subliem, een soort mini lagoon, een zandstrand met een plas water van 30 graden. We drijven alle vier een tijdje in het water, het is te ondiep om te zwemmen. Ad papt aan met een mooie Française, ze is echt heel lief, een brunette en ze is een jaar of drie. Gelukkig is haar papa in de buurt om haar aan te moedigen, want een beetje verlegen is ze wel.

In de kampwinkel is er bier en chips zodat we onze eerste behoeftes kunnen bevredigen, maar voor het avondmaal is er niets van onze gading. De bar/bistro wordt juist vandaag geopend voor het seizoen en biedt tapas en twee drankjes voor een spotprijs. De tapas doen volgens Marianne erg Hollands aan met kaasblokjes en plakjes worst, dus dat aanbod slaan we af. We fietsen gewoon 10 km terug naar dat leuke stadje Gruissan en treffen een hoop gezelligheid en leuke terrasjes. Een bigband verwelkomt ons met Happy Days en een ober verwelkomt de meisjes met charmes die Hans en Ad wel kennen, maar nooit geleerd hebben. We drinken 2 liter rosé op, maar de ober verzekert ons dat er nog meer is, in geval dat.... De eendenborst en biefstuk zijn niet echt verfijnd, maar ruimschoots groot genoeg om er de mindere stukjes van af te snijden. Voor het overige hebben we niks te mopperen hoor, of het moet zijn dat een beetje aangeschoten in het donker 10 km fietsen best een spannende bezigheid is en dat slapen in de bloedhitte ook niet meevalt en dat..... oh nee, verder alles picobello.