Dag 9 van Mittenwald naar Mittenwald

Zaterdag 26 augustus. Geen haast, geen haast. We hoeven vandaag nergens naar toe, we hebben een rustdag. Hans heeft al wel een mountainbiketrail gedownload, zodat we de spieren even los kunnen trappen. Eerst rustig ontbijten, broodjes, bakkie thee/koffie, peukje voor Marianne en dan het onvermijdelijk kwartiermaken van de meiden. Waarom elke dag alles opnieuw moet worden georganiseerd gaat Hans en Ad boven de pet, maar ze laten het gewoon gebeuren want het komt het humeur van de meiden zeer ten goede. Met een opgeruimd gemoed zitten we een half uur later voor de tent de planning voor vandaag door te nemen en genieten ondertussen van de buren die aan het inpakken zijn voor een volgende etappe. Met drie kindertjes op fietsvakantie is best een onderneming, zeker als de jongste, van een jaar of 6, net voor het vertrek een onbedaarlijk blèren ten beste geeft en vader en moeder rustig wachten tot het overgaat. Een half uur later hebben wij ons plan getrokken en gaan de tip van Joske uitproberen die als onbezoldigd reisleider via cyberspace met ons meereist. We fietsen naar Mittenwald en gebruiken daar de verplichte Kaffee mit Kuchen. We zien een optocht van opgedofte mannen en vrouwen in authentieke klederdracht richting kerk lopen, waarschijnlijk voor een huwelijk, maar bruid en bruidegom zien we niet. De herbergier waarschuwt ons voor een mogelijk buitje, gezien de drukkende warmte. Wij gaan echter onverstoord voor Joske’s tip: een wandeling door de Leutascher Geisterklamm, een kloof van 200 meter diep waar een soort van balustrade tegen de rotswand is gespijkerd en je door het rasterijzer in de duizelingwekkende diepte kijkt. Marianne, die al een hele tijd geen dramatische voorstelling gegeven heeft, zeigt bij het zien van de diepte terstond ter aarde en declameert dat wij haar verder zullen moeten dragen. Afijn, na de noodzakelijke aandacht, goedbedoelde maar overbodige adviezen en barmhartige steunbetuigingen gaat het wel weer. Ad vergezelt Marianne op de vaste-grond-onder-de-voeten-route terwijl Hans en Renée stoutmoedig het hele traject over de balustrade door de kloof uitlopen. We genieten beiden van prachtige panorama’s, een waterval van 23 meter en treffen elkaar bij het terras waar het biertje ons uitstekend smaakt. Te laat om nog een stukje te fietsen, schikken de boys zich in een barbecue scenario, maar pas nadat er voor de tent nog wat bier en chips genuttigd worden. In afwachting van een bui die of net onder ons langs gaat of net over ons heen trekt, bekijken we alle weerapp’s die we op de smartphones kunnen vinden, maar zelfs de meest vriendelijke blijven tot het laatste moment onduidelijk. Na één druppel en enkele windshifts wagen we het er open verhuizen met ons rauwe avondmaal richting rivier.  We zitten perfect op een klein strandje met onze salade’s, meloen, tomaatjes en flesje wijn. De flinke stukken vlees aan een stokje willen maar langzaam garen en worden even in de roomboter op het camping-gaz bijgekleurd terwijl de speklapjes nog even doorgaren. Het is al met al een heerlijk avondmaal geworden in een mooie entourage, strandje, kaarsje, alleen de gitaarmuziek ontbreekt. Ad schrijft het blog in lde tent en valt pardoes in slaap terwijl de anderen het staartje wijn soldaat maken. Het was weer een mooie dag.