Dag 4 van Braunsbach naar Ellwangen

Maandag 21 augustus. Ook vandaag weer een rustige start. De tentjes moeten in de ochtendzon opdrogen en wij trakteren onszelf op ontbijten bij de vuurplaats met verse croissants en broodjes. Heerlijk kopje rooibos thee erbij en voor Marianne oploskoffie…. Het nieuwe camping-gaz brandertje van Renée doet het waanzinnig goed vindt Hans, maar het opschenken uit zo’n klote pannetje vergalt veel van zijn plezier. Gelukkig lukt het Renée prima en goed gemutst stappen we om half tien op de fiets om vandaag langs de Kocher en late langs de Jagst te fietsen, maar wel met een paar flinke klimmen. Het boekje noemt de etappe van vandaag de zwaarste van deel 1 van de Reitsma route, dus Hans in zijn element, de dames hebben zo nodig de turbostand voorhanden en Ad heeft zijn Ventolin putjes. Ojé, mijn accu is niet opgeladen klinkt als we willen vertrekken. Nee, niet Ad, maar Marianne laat zich horen. Gelukkig zat de accu nog niet goed gemonteerd, dus dat leed was gauw verholpen en Marianne slaakt een zucht van verlichting. Je moet er toch niet aan denken dat je zelf zou moet trappen, grapt Hans; het is zo’n leukerd hè.

Het venijn van de kuitenbijters zit in de eerste helft van de etappe die vandaag maar 50 km lang is, dus na twee uur buffelen was de Kaffee mit Kuchen zeer verdiend. Daarna over glooiende paden, heel rustig of zelfs volledig autovrij rijden we in een streep door naar Ellwangen, de enige camping die het boekje in deze omgeving aanheeft. De receptie is gesloten, wat ons de gelegenheid geeft zelfstandig het mooiste plekje van de camping te zoeken waar we om twee uur neerzakken om de lunch te genieten. Vervolgens luieren, douchen, en klaarmaken om een terras te zoeken om de dagelijkse hoeveelheid bier te scoren. Het plan om vandaag zelf te kokkerellen valt buiten onze schuld in het water omdat we een heel genoeglijke uitspanning treffen waar ze heerlijke spaghetti carbonara serveren, wie kan dat weerstaan? Hans kan dat, hij gaat voor de fitness-steak. Ad is vandaag uiterst ongezellig, want hij schrijft de blogs van de afgelopen dagen. Het schijnt dat Marianne al haar kennissen heeft gevraagd ons blog nauwgezet te volgen, dus er moet geschreven worden. Na het voorlezen tijdens een lekker bakje koffie komt god zij dank de goedkeuring en kunnen de blogs worden opgeladen ter uwer vermaak. En misschien lezen we het zelf ook nog eens terug om te herinneren hoe relaxed deze vakantie was. Of moet ik zeggen, hoe relaxed deze vakantie begon. Wat zal de tocht verder nog voor ons in petto hebben?