Dag 27 van München naar Apeldoorn

Woensdag 13 september. Vandaag naar huis, niet iets om uitgebreid over te schrijven. Treinkaartjes al geregeld, we zitten vlakbij het station, wat kan er mis gaan? Te laat komen, verkeerde perron, geen plek voor de fiets, ach, het zijn van die leuke zorgen waar je mooi de tijd mee kan doden als je moet wachten. En ondertussen gebeurt het met anderen wel degelijk dat ze op het verkeerde perron staan te wachten terwijl er toch duidelijk was omgeroepen dat hun trein vandaag van een ander perron vertrekt. Wij zitten om kwart voor twaalf klaar om München te verlaten en stappen precies drie uur later in Heidelberg uit. Marianne heeft ontzettend zin in koffie, maar het weer is zo dreigend, dat we besluiten direct naar de auto te fietsen. Net als we alles in de auto hebben geladen begint het inderdaad te regenen en rijden we richting Nederland. De koffie halen we onderweg met een hamburger om het geknor te stoppen. Veel stukken waar een snelheidslimiet geldt vanwege wegwerkzaamheden, maar slechts 10 minuten in de file, dat valt mee. Om halt tien ‘s avonds rijden we Apeldoorn binnen en is het knuffeltijd met Minte en daarna gauw naar huis, de kachel aan, het is herfst.

We hebben deze vakantie ruim 1400 km gefietst en iets meer dan 10.000 hoogtemeters gemaakt. Dat is van Apeldoorn tot voorbij de Spaanse grens en ondertussen 33 keer de Eiffeltoren omhoog fietsen. Van de 26 dagen tussen uit en thuis hebben we op 19 dagen gefietst, de andere 7 waren reis- of rustdagen. Als we volgend jaar een beetje ons best doen, moeten we toch zeker vanuit huis Gibraltar kunnen halen. Deze winter maar eens wat Spaans gaan leren…

Hans Reitsma, bedankt voor de prachtige (nieuwe) route waarmee je ons door Duitsland en Oostenrijk naar Italië hebt geleid, zeer de moeite waard en van harte aanbevolen voor alle fietsers die relaxed richting Rome willen: Reitsmaroute. Wil je meer lezen over wat je onderweg aan landschappelijk schoon en cultureel erfgoed tegenkomt, dan is het sowieso een aanrader zijn reisboekjes aan te schaffen.

Iedereen die op ons blog gereageerd heeft of op een andere wijze met ons meegeleefd heeft, bedankt daarvoor en wie weet, misschien tot volgend jaar.