Dag 22 van Trento naar Bolzano

8 september 2017 - Bolzano, Italië

Vrijdag 8 september. We hebben gisteravond nog even de weerapps bekeken en tevreden geconstateerd dat we de regen mooi zijn voorgebleven. Het heeft flink geregend aan het Gardameer en wij hielden het droog. Voor de komende dagen zal dat wat lastiger worden, want er trekt een groot regengebied over de Alpen en hoe houden we het dan droog? Ach, we zien wel, regenwolken ontstaan en verdwijnen sneller dan wij kunnen volgen en anders appen we Hans. De temperatuur is nog prima met 26 graden en vannacht konden we heerlijk onder alleen een lakentje slapen tot we om half acht wakker werden en maar gelijk aan het ontbijt gingen, wat een luxe voor een kampeervakantie. We rijden al voor negenen na een laatste toeristenfoto op de fiets voor de fontein van Trento. Het heeft gisteravond flink gewaaid en dat is vaak een voorbode voor een windshift. Inderdaad, we hebben de wind nu tegen, maar het waait gelukkig niet al te hard. We volgen de fietsroute langs de Adige omhoog, gezellig naast elkaar. Marianne kletst, Ad zegt op gepaste momenten hmm, zozo, of jeetje. We komen opvallend veel fietsers met bagage tegen, volgens Marianne allemaal Rome-fietsers. Op een parkeerplaats staat een Nederlandse bus te wachten op wat wij later denken een horde Nederlandse 60-plussers is, die lekker zonder bagage een stukje fietsen en vervolgens met de bus naar hun hotel gebracht worden. Ja, zo kan het dus ook. Ze zijn allemaal in een prima stemming, want ze groeten uitbundig. Geen wonder, op een e-bike, stroomafwaarts en wind in de rug, denkt Ad zonder jaloezie, want zijn benen zijn weer prima. 

Dit stuk van de route hebben we in de andere richting met Hans en Renée gereden en af en toe herkennen we opvallende punten. Zoals de omweg om een biotoop (Foci dell’Avisio), waarvoor we 2 km landinwaarts fietsen en 50 meter verder weer 2 km terug. Volgens Hans had een fietsbruggetje best van Europese subsidie gemaakt mogen worden. Na 30 km stoppen we spontaan, zeer tot tevredenheid van Marianne, bij een auberge met Duitse uitstraling voor alweer een dubbele ronde cappuccino. Dat we niet vaker een plasstop moeten houden is vreemd. Zou Marianne eindelijk meer beginnen te zweten? Op het terras treffen we een Zwitser uit Bern, gekleed in een oranje t-shirt met opschrift RememBerN. Het blijkt een shirt gemaakt voor de voetbalwedstrijd die het Nederlands elftal in 2008 in Bern speelde en de hele stad oranje kleurde. Hij is onderweg naar Verona waar zijn vrouw drie dagen onderdak voor hem heeft geregeld, maar heeft nog 5 dagen om daar te komen. Hij doet het kalm aan en heeft tijd genoeg voor een gezellig babbeltje. Als voormalig leraar Engels is het makkelijk communiceren en hij vertelt honderd uit. Hij heeft vannacht op Sankt Josef aan de Kalterersee gekampeerd. Mooi plekje, maar de Duitse jongens die later naast hem kwamen staan waren wel erg druk en luid aan het praten, tot het om twaalf uur gelukkig ging regenen en ze hun tent ingingen. Verder is Merano een mooie stad met een prima stadscamping, maar Bolzano is niet veel, een klein oud centrum met heel veel industrie er omheen. Nadat we ieders ons weegs gaan, vraagt Marianne of ik dat ook zou doen, in m’n eentje op fietsvakantie. Natuurlijk, lieg ik vol overtuiging en denk met weemoed aan ons bootje dat in Makkum ligt te verpieteren. Maar Marianne kijkt blij en dat stemt mij tevreden. Na de lange klim omhoog van Kalter naar San Michele zijn we toe aan een pitstop en we treffen een snackbar met dezelfde naam, dus tijd voor een koude cola met iets lekkers, Ad een Mars, Marianne een grote hamburger. Daarna gaan we licht dalend het laatste stuk voor vandaag naar Bolzano waar we na 70 km ons bivak opslaan op camping Moosbauer. Mooi vroeg in de middag zodat we nog even kunnen relaxen en genieten van het zonnetje dat steeds krachtiger is gaan stralen. We treffen twee Nederlandse meiden die in drie dagen hierheen gelift zijn, op weg naar ?? Ze hebben 10 dagen tijd en zien wel waar ze uitkomen. Ze zijn reuze blij met onze campingstekker, zodat ze hun telefoons weer kunnen opladen. Het tentenveldje staat vol met jongelui, constateert Marianne met genoegen en waant zich als sportieve oma bij de jeugdigen van geest. De bergtoppen aan weerszijden van het dal verdwijnen aan het eind van de middag uit het zicht door laaghangende wolken, maar wij houden een zonnetje. We hebben tot nu toe heel veel geluk met het weer gehad. Marianne maakt een rondje over de camping, reserveert alvast voor het avondmaal, Ad schrijft het blog en spoelt een Weissbier weg. Marianne verwacht verder geen spektakel meer vandaag en vindt dat het blog online mag. Mocht dat anders blijken te zijn, dan zullen we daarover morgen zeker verslag doen. Wir machen Feierabend. Tschüss.

Foto’s