Dag 15 van Caldonazzo naar Caldonazzo

1 september 2017 - Caldonazzo, Italië

Eigenlijk nix gebeurt vandaag, maar we verzinnen nog wel wat...

Vrijdag 1 september. Vandaag een rustdag, dus uitslapen, luieren, duimen draaien, lanterfanten, lummelen, leeglopen, rondhangen en verder lekker niksen, zou je misschien denken, maar daar komt nix van in als je met Hans op vakantie gaat. Tijdens het ontbijt, dat nog wel een uurtje later dan op een reisdag genoten kan worden, legt hij een zestal alternatieven voor. Daarmee heeft hij toch buiten de vrouwelijke helft van het reisgezelschap gerekend, want die dwingen keihard af dat nog vóór de koffie een bonte was gedraaid gaat worden. Jullie hebben gisteren niet voor niets geheel op eigen kracht van die fijne wasmiddel capsules voor ons gekocht, toch? Afijn, daar kunnen wij boys mee leven en er blijft immers nog driekwart dag over. Twee espresso’s in het restaurant later, het is inmiddels een paar keer gaan druppelen, is er nog een halve dag over en besluiten we eerst maar eens een wandeling te maken. Goedgemutst lopen we naar de dichtstbijzijnde berg waar Hans een wandelpad verwacht en Renée rechtsomkeert gaat bij het zien van dat pad, steil omhoog en zonder einde. De bikkels lopen met hun patella-bandjes flink door en wachten, anders dan bij het fietsen, regelmatig op Marianne die zonder accu veel minder goed bergop blijkt te gaan. 100 meter hoger hebben we een mooi uitzicht op de twee meren die door deze berg gescheiden zijn, Lago di Levico en Lago di Caldonazzo, volgens onze digitale begeleidster het warmste meer van de Alpen. De wandeling neemt ruim twee en een half uur in beslag en als we terugkomen bij de camping is het flink gaan waaien. Mogelijk een voorbode voor wat regen, dus wacht Hans, die de boodschappen zal doen voor het door onszelf te bereiden avondmaal, de bui nog even af. Na een half uur lijkt het op te klaren en stapt Hans op de fiets en begint het prompt zachtjes te regenen, blijkbaar een bui met mensenkennis, Hans had er immers op gewacht?

Het weer is ons tot nu toe bijzonder goed gestemd geweest en daarmee zijn we zodanig verwend, dat een pietsie minder gelijk leidt tot de overweging nog een dagje chalet bij te boeken. Hoe de bedenksters van dit idee het er door gekregen hebben is een raadsel, maar feit is dat een half uur later alles geregeld is, we blijven tot zondagochtend. De verklaring die schrijver dezes het meest passend lijkt is cognitieve dissonantie op basis van een (hopelijk tijdelijk) testosteron-dipje. Dat was eerder op de middag in de conversatie nog heel anders; toen werden de jongens nog als seksistische Neanderthalers afgeschilderd door hun respectievelijke wederhelften die overigens, met primitieve middelen, een meer dan uitstekend avondmaal wisten te bereiden. Het eten verloopt super gezellig omdat we tussendoor nog wat blogs en de reacties daarop doornemen. Wellicht dat ook de koude biertjes uit eigen koelkast bijdragen aan de positieve stemming in het kamp, want het weer doet dat niet. Het is frisjes met tien graden minder dan gisteren, dus we nemen in plaats van een ijsje een warme espresso/cappuccino in het restaurant en nemen de dag van morgen alvast door. Nog een dag recreëren is wel heel veel gevraagd van ons fietsers, dus dat moet zeker tot nieuwe spanningen en primaire reacties leiden. Gelukkig dat we allemaal zo onze overlevingsstrategieën hebben, maar die kennen jullie vast al wel. Alleen op verzoek zullen wij daarover uitweiden.

Foto’s

6 Reacties

  1. Heidi kluitenberg:
    1 september 2017
    Heerlijk mensen, geniet zalig verder!
  2. Hans:
    1 september 2017
    Wat is dat nou, zit de leesbrillen club de hele dag te niksen? De blog beschrijft toch een fietsvakantie?
  3. Jiske:
    2 september 2017
    Lanterfanten, lummelen, leeglopen...?!?!? Heeft dit met de mobile-home te maken?
  4. Joske:
    2 september 2017
    Wat een verhalen weer, heerlijk. Geniet nog even lekker, dat doen wij namelijk ook door het lezen van jullie verhalen.
  5. Bert:
    2 september 2017
    Wat een mooi verhaal, leuk!
  6. Erna:
    4 september 2017
    Na al die voorgaande blogs waar toch regelmatig wat extra kilometertjes werden weggefietst, is het nu van een ander kaliber. Maar ..... het zij jullie van harte gegund.