Dag 13 van Lasa naar Auer (Ora)

Woensdag 30 augustus. Wat een heerlijkheid dat Italië, verzucht Marianne, waarmee haar bijdrage  aan de dagelijkse hoeveelheid drama slechts een druppel is van wat deze dag in petto heeft. Nee, geen regen mocht u die associatie verwachten. Daar hebben we Hans voor die dagelijks de weerapps zodanig manipuleert dat we steeds mooi weer houden wat hem de bijnaam SunnyWeatherHans oplevert, wat weer mooi aansluit bij zijn humeur. Ad heeft meer met RainToday, maar daarover later meer. We fietsen langs de Adige en hebben de stroom mee, dus dalen we, heerlijk fietsen. We hebben gisteren al veel door appelboomgaarden gefietst, maar vandaag zien we werkelijk honderden kilometers niets anders. De appelbomen worden hier bijzonder opgekweekt, op stam geënt waardoor het meer appelstruiken zijn, slank opgebonden dus makkelijk te plukken. Dat doen wij niet, zo gebiedt Renée als Marianne een toespeling maakt op het illegaal plukken van en appeltje. We gebruiken de koffie na anderhalf uur fietsen in een koffietent langs de rivier en zien zowaar op het fietspad aan de overkant meneer en mevrouw kunstgebit langsfietsen. Niet vreemd dat je elkaar regelmatig tegenkomt als je dezelfde route fietst en een uur later fietsen we hun weer voorbij als zij zitten te lunchen aan de kant van de weg. Een half uur later hebben zij ons ingehaald en doen zowaar een serieuze poging tot sociaal verkeer. Mevrouw vertelt Marianne dat ze overnacht hebben in Glurns, een heel leuk dorpje met een idyllisch pleintje. “Jammer dat jullie dat gemist hebben” voegt ze er welgemeend aan toe. “Nou, goede reis hoor” en ze stampt weer op de pedalen, want ook Hans moet ingehaald worden. Die krijgt van haar te horen dat hij wel erg ver voor de anderen uit fietst, een waarheid als een koe, maar wat moet je ermee, zo vraagt Hans zich 1 seconde lang af en fietst door, door, door. Het wordt heter en heter en ook wat benauwder en dat maakt het bergop fietsen er niet gemakkelijker op. Gelukkig is het vandaag vooral dalen, zo heeft Hans belooft, maar ja, we kennen Hans hè? Voorlopig gaat het nog lekker en we zoeken een plekje waar we kunnen lunchen, als het maar in de schaduw is. We vinden een ongezellig schaduwrijk plekje en eten brood met water in een volkomen gevoel van vrijheid, heerlijk. Dan roept de plicht en is het weer fietsen geblazen. Een stukje verder treffen we een sterke eenzame fietser die ook de Rome-route volgt en maken een kort praatje. Het is Jos die al heel wat fietskilometers in zijn bagage heeft en een gemiddelde fietst waar wij niet aan willen denken, nou ja, Hans dan wel weer. We zullen hem vast niet meer treffen. We hadden een flinke etappe gepland, die eindigt aan de Kalterer See, maar volgens één van ons is dat een kermistoestand met rumoerige Duitsers, daar wil je nog niet doodgaan. Ad voelt zich al driekwart dood, dus het maakt hem niet veel uit. De anderen kiezen unaniem voor doorfietsen naar Ora, of Auer zoals de Duitse naam is, 20 km verder, waar een sjieke hotelcamping lonkt. Daarvoor moet nog wel even geklommen worden…… Ad heeft dit jaar zijn gps op de stang gemonteerd en een nieuwe fietscomputer om het stuur zodat gelijktijdig snelheid, afstand, helling, etc èn de route bekeken kan worden. Altijd slim om af en toe een blik op de route te werpen, dat scheelt soms een paar kilometer omrijden, of toeristische route, zoals wij het liever noemen. Ad kijkt bergop toch al vaak naar beneden, waar het asfalt tergend langzaam onder hem door gaat. Dan schrikt hij als hij weer op de gps kijkt; vreemde psychedelische beelden op het scherm. Is hij aan het hallucineren, verkeert hij in een onwerkelijke staat van gelukzaligheid dat hij als 60-plusser de Alpen heeft overwonnen? Nee, het zijn gewoon de zweetdruppels die het gps-scherm wazig maken. Ook vandaag komt er een eind aan de etappe, ook al waren de 95 km wel een beetje veel van het goede. We checken in bij de hotelcamping, lopen langs het zwembad met luierende grijze koppen op ligstoelen, drinken een biertje, zetten de tent op en eten heerlijk in het nabijgelegen eettentje voordat we de tent inkruipen, slaapzak niet nodig, want het is een zwoele avond en binnen een minuut horen sommigen een sonoor gesnurk.