Dag 11 van Imst naar Pfunds

28 augustus 2017 - Pfunds, Oostenrijk

Maandag 28 augustus. Vandaag een korte etappe, belooft Hans. Jaja, dat kennen we, reageren de dames in koor. Tel er om te beginnen maar 10 km bij. En dan maar hopen dat we niet aan de zuinige kant rekenen. De toon is gezet, de stemming zit er weer fijn in. Hoe komt het toch dat Hans bij vreemde vrouwen zo goed scoort, maar bij degenen die hem kennen er altijd weer bedenkingen zijn? Het is dat ‘t niks bijdraagt, maar anders had Ad hem vast gesteund :-)

Het eerste rukje naar Landeck is zo gepiept, 20 km over vrijwel vlak terrein, dat gaat lekker. Dan plots dubbele nood: zin in koffie en Renée moet plassen. Dat is twee vliegen in één klap denk je wellicht, maar de eerste koffietent die wij spotten heeft…….geen toilet voor gasten. “Dass ist ein sehr grosses Problem” beschrijft Hans in Hoch-Deutsch de situatie, waarop de serveerster al ras overstag gaat en het privé toilet als noodmaatregel in de aanbieding doet. Nu de emoties weer gesust zijn kunnen we genieten van een prima kop koffie, het lekkers erbij stelt niet veel voor, maar goed, het kan niet elke dag feest zijn. We fietsen vrolijk verder langs de Inn en zitten inmiddels op het traject dat Hans en Renée drie jaar geleden ook gefietst hebben. Hans herkent zo het één en ander, maar zodra Renée iets herkent, wil Hans de tocht van toen niet herbeleven. Tja, die mindfulness van Hans, het is wel een dingetje hoor. Nu we het daar toch over hebben…… Bij een heerlijk plekje met picnic-tafel stopt Hans spontaan om de lunch te gebruiken. Het is per slot van rekening een kalm-aan-genieten-vakantie, zo was de bedoeling. Maar de dames vinden het nog te vroeg, we hebben natuuuuuurlijk nog geen honger hè, snap dat dan. Als het wat zou helpen zou Ad zeker wel Hans willen steunen dat vrouwen onbegrijpelijk zijn, maar ja, je moet natuurlijk wel je prioriteiten kennen. Heb je ze vanochtend niet gehoord over de wasmachine en op tijd op de camping zijn om alles te laten drogen en zo? We fietsen nog steeds aardig vrolijk door, hoewel er wel steeds gewacht moet worden op Ad die het op-en-neer traject langs de Inn weliswaar prachtig vindt, maar ook wat overdreven betiteld. Langs de Inn, bovenlangs de Inn, hoogbovenlangs de Inn en alles met klimmetjes die Ventolin waardig zijn. Je merkt het ook aan zijn gesprekjes onderweg dat we in de Alpen zijn: Gaat lekker hè? “Ja”; Mooie etappe vandaag hè? “Ja”; we hebben wel geluk met het weer hè? “Ja”; Gaat ie nog goed? “Jahaa”.

Gelukkig krijgt Ad vandaag meer rust dan voorgaande dagen, want Hans is druk met het uitzoeken van de repatrieringsmogelijkheden, immers, vandaag is de datum dat het Marlinda is uitgeteld en Hans en Renée tot het illustere gezelschap van liefhebbende grootouders gaan toetreden. Koleere, als ze nu bellen zitten we op zeker 16 uur reizen van Delft met 8 keer overstappen, zucht Hans. Dan nemen we toch een taxi, oppert Renée, ik wil dat kind z.s.m zien hoor. Ze besluiten eerst maar het langverwachte telefoontje af te wachten en dan naar bevind van zaken te handelen. Al die stress op vakantie, en misschien is het nog helemaal niet zo ver. Dan komen we toch, zoals elke dag weer, in de buurt van de gedachte pleisterplaats en lonkt een terras. Biertje? Maar we hebben nog helemaal niet geluncht, dat kan toch niet, voor de lunch aan het bier? Afijn, de afstand tot de camping kan niet meer zijn dan 3 km, dus dat moet lukken. Dat stond niet in het boekje, die 10% omhoog naar het bruggetje om naar de camping aan de overkant van de Inn te komen, best heftig met bier in de benen. Helemaal triest dat we de nieuwe brug waar we een kilometer eerder langskwamen die rechtstreeks en vlak naar de campingoopt over het hoofd hebben gezien. We treffen een leuk tentenveld, een beetje aftandse douches, een werkende wasmachine, een kapotte droger en een wolkenlucht die niet echt vertrouwen biedt. Gelukkig blijft het droog en terwijl wij lunchen en aansluitend gelijk maar bier en chips nuttigen, droogt de was aan ons 20 meter waslijntje. Ondertussen komt nog een stel Reitsma-route fietsers het veldje op en hebben we wat te kletsen. Het blijken ervaren bikers die vanuit Nederland naar Rome fietsen. We eten een diepvries pizza in de camping kantine die best aardig smaakt, wellicht mede door het vocht dat we bestellen om het mee weg te spoelen. Morgen wacht het hoogste punt van de reis, de Reschen-pas.

Foto’s

4 Reacties

  1. Marja Cornel:
    28 augustus 2017
    Mooi verhaal weer! Ervan genoten, Renee en Hans wij wachten ook op het bericht over het langverwachte kleinkind! Maar jullie genieten van de mooie reis! Groetjes van Bert en Marja
  2. Erna:
    29 augustus 2017
    Ja.
  3. Eduard Meulenberg:
    29 augustus 2017
    Hallo fietsvakantiegangers,
    Mooie verhalen weer hoor. Leuk om met jullie mee te lezen over de dagelijkse gebruiken en belevenissen.
    De baby van Marlinda heeft zich niet aan de afspraak van gisteren gehouden. We blijven benieuwd...
    Veel plezier nog en tot aan het kraambed??
    Groeten,
    Eduard.
  4. Christel:
    29 augustus 2017
    De kleine van Marlinde en Tijs zal wel denken, las hij ooit deze fietsberichten rond z'n geboorte leest. Opa en oma fietsten met bier in hun bidon door de Alpen. Zo lijkt het. Maar het is natuurlijk ook zo lekker. De beste fietsdoping. We wachten met spanning af.