Dag 10 van Mittenwald naar Imst

Zondag 27 augustus. Hè gelukkig, we mogen weer fietsen. En het is uitstekend weer om een bergje te beklimmen, 25 graden en meestentijds een bedekt zonnetje. Na een vlot ontbijtje voor de tent op weg om voor het eerst deze vakantie de 1000 meter hoogtegrens te overschrijden. We krijgen gelijk een flinke klim voor de kiezen en rijden Oostenrijk binnen. Vervolgens een vlak stuk door het dal waar we na zo’n 20 km een vijf sterren hotel treffen waar we eventjes stoppen. Hé, ze hebben hier ook koffie, verzucht Renée en daarmee is het pleit beslecht: pauzeren. De koffie wordt geserveerd in onmetelijk grote soepkoppen (1/2 liter) maar is van grote klasse: heet en karaktervol. En dan die warme Apfelstrudeln mit Sahne, goddelijk en van een formaat waarmee je gerust de lunch kunt overslaan. Dankzij het prettige weer valt daarna de klim naar de Buchener Höhe nog wel mee, de tweede echte klim vandaag van zo’n 300 meter omhoog, een km of vier van 7 à 8 %. Eenmaal op de top krijgen we een meer dan fantastisch uitzicht over het dal dat we gaan inrijden. We beginnen met een afdaling van 8 km van gemiddeld 8%, dus zo’n 600 meter omlaag met snelheden tot boven de 60 km per uur, doodeng want er zitten een paar scherpe haarspeldbochten in en met 150 kilo (fiets: 20 kg, bagage: 30 kg; man: 100 kg) lijken de remblokjes wel erg krap bemeten. Gelukkig treffen we elkaar onderaan de bult in Telfs in goede gezondheid en fietsen we langs de Inn richting Imst, waar we de camping voor vandaag hebben gedacht. We passeren vele heuvels en dalen tot aan 18%, echt waar zie de foto. Het zijn echter korte klimmetjes en afdalingen die in turbo-tempo worden afgewerkt. Marianne vindt het maar niks, want zij heeft geen streepjes meer op haar accumeter en vreest de laatste kilometers zelf te moeten trappen…. Het gaat echte vlotjes zonder problemen en zelfs de camping valt in tweede instantie mee: midden in Teletubbieland met fantaaastich sanitair. We negeren de Nederlandse grijze golf aan en focussen ons op Felix de poes, een schattige kitten die de camping afstruint en door Hans en Renée aangehaald wordt. De avonden worden toch wat frisser en de fietsers wat ouder en na tienen wordt ongezellig, maar o zo relaxed de slaapzak weer opgezocht, maar pas nadat de dagelijkse blog is voorgelezen en goedgekeurd. We hebben er zelf soms veel lol om en hopen dat de achterblijvers er ook van kunnen genieten. Even na middernacht schrikt Hans zich de tandjes als hij een vreemd wezen langs zijn been voelt glijden. Het blijkt Felix te zijn die tussen binnen- en buitentent een plekje heeft gevonden en door Hans onbarmhartig buiten de tent gebonjourd wordt. Afgezien van de nachtelijke plasbeurten, niet verwonderlijk na zoveel bier, verloopt de nacht in ritmisch gesnurk.