We blijven in Palamos

Maandag 11 juni 2018

Ik heb het gisteren in het blog verzwegen omdat ik het een beetje gênant vond, maar we hebben voor twee nachten geboekt en blijven een dagje in Palamos hangen. De meisjes vinden ons onderkomen zo mooi dat één dag gewoon te kort is om het genot volledig tot je te laten doordringen. De jongens zijn emotioneel minder gevoelige types en zoeken een meer rationele genoegdoening voor verlengd verblijf. Nou wil het geval dat de weersvoorspelling het aannemelijk maakt te kiezen om iets later het binnenland in te trekken. De komende twee dagen blijft het beter weer aan de kust dan in het binnenland. En de jongens kunnen dan vandaag de mooie kustweg richting Tossa de Mar fietsen, want de geplande route komt daar niet langs.

We beginnen met een verlaat ontbijt, gevolgd door een verlate koffieronde. Dan is het opschieten geblazen voor de boys, want onze bezwete sporthemdjes moeten bij terugkomst nog mee in de was. Om een uur of elf stappen wij op en rijden langs 10 kilometer hotels, vakantieparken, campings en bijbehorende kermisattracties. Nee, toeristisch Costa Brava is niet ons ding. Maar eenmaal uit de drukte wordt het plots weer stil en prachtig mooi op de kustweg richting Tossa de Mar. We gaan op en neer met kortere en langere klimmetjes en krijgen prachtige doorkijkjes van een imponerende rotskust. Na 25 km keren we om, we vinden 50 km fietsen op een rustdag net mooi. Dan kunnen we onderweg nog even koffie drinken, heerlijk zeg, en zijn we op tijd terug voor de lunch. De meisjes zullen ons wel willen verrassen met allerlei heerlijkheden. Zij zouden gaan winkelen en we vermoeden dat ze het nodige geld bespaard hebben door alleen afgeprijsde jurkjes, truitjes en shirtjes te kopen. “Zijn jullie nu al terug” zeggen ze in koor “wij wilden net gaan zitten”. Inderdaad hebben ze gewinkeld, hebben ze kleertjes gekocht tegen afbraakprijzen en het staat ze nog leuk ook. Hoeveel hebben jullie verdiend vragen we maar niet, waarschijnlijk lukt het toch niet om die tendentieuze toon in onze vraag te onderdrukken.

Ai, dat is pijnlijk. De meisjes hebben er in het geheel niet over gedacht om de bikkels te verwennen met een fijne lunch voor hun inspanningen. Ze zijn veel te druk geweest met niet verdwalen in de metropool Palamos. Daar zou je nog flink je best voor moeten doen, want in een kwartier loop je om de hele stad heen. Wij laten onze teleurstelling natuurlijk niet merken, “nee joh, geeft niks” en “zullen wij wat lekkers voor jullie halen?” We luieren nog wat in een heerlijk zonnetje voor onze super-de-luxe-all-inclusieve tent, genieten van het waanzinnige uitzicht over zee, lezen een stukje, schrijven een blogje en voelen ons volmaakt gelukkig. Hans en Renée doen boodschappen want we gaan zelf koken, zo fijn vinden we ons plekje. Het wordt macaroni carbonara zonder preischijfjes, die zijn blijkbaar in de supermercado achtergebleven. Maar het smaakt ons prima en we genieten nu al van de gedachte dat we hier morgen nog een hele dag zullen vertoeven! De wind gaat in de loop van de avond liggen en we zitten nog even lekker buiten onder de veranda. Een ieder doet zijn ding en kruipt onder de wol als ie er aan toe is. Ook Hans die gisteravond nog op de veranda in slaap gevallen was en halverwege de nacht zijn bed moest zoeken is er bijtijds bij. Morgen alweer uitslapen.