23 juni, de zevende fietsdag
23 juni 2020 - Les Vans, Frankrijk
Het moet een koude nacht geweest zijn, want de rijp ligt dik op het gras. Al hoeven we niet heel vroeg op, toch hebben we de wekker om half acht gezet want we zijn bang om te lang in de heerlijk warme bedjes te blijven liggen van dit mobil home. Het ochtendritueel begint al behoorlijk vaste vorm aan te nemen. Fietskleding aan, opgeladen elektronica afkoppelen, optutten, Hans haalt ondertussen een stokbrood, ontbijten, optassen, en gaan. Vandaag is het dan nog even wachten op de inspectie van het onderkomen, wat minutieus gebeurt en zeker 10 minuten in beslag neemt. Hans heeft Renée haar paspoort als onderpand afgegeven, dus we moeten echt wachten tot het klaar is. Om negen uur starten met een tocht die voornamelijk daalt is prima geregeld. We blijven een tijd lang rond de 1000 meter fietsen en genieten van het relatief vlakke parcours. De temperatuur is heerlijk om te fietsen en de uitzichten worden steed fraaier als we langzaam richting La Bastide gaan waar de eerste stop is voor koffie met huisgemaakt gebak.
Daarna duiken we het dal in van La Borne, die verderop overgaat in het dal van de Chassezac. Het blijkt een meesterzet van onze reisleider, waanzinnig mooie vergezichten, gedurende 20 km zo’n 800 meter afdalen, prima wegdek, nauwelijks verkeer en een zonnetje dat het vakantiegevoel naar ongekende hoogte weet op te voeren. De lunch vandaag is van eenzelfde hoogstaand niveau met stokbrood, eendenpaté, bananen, cherrytomaatjes en zowaar een biertje dat onderin de fietstas aardig koel gebleven is. Is dat wel verstandig Hans, nu al bier, we moeten nog een eind, toch? “Welnee, het is maar 10 tot 15 km afdalen, geen probleem” reageert Hans. Tijdens de lunchstop in dit paradijselijk oord verzucht Renée dat ze bijna een gelukzalig moment beleeft, maar laat ons in het ongewisse hoe wij haar kunnen helpen met het laatste beetje om het ultieme genot te bereiken. Ook wij zijn meer dan tevreden met de tocht van vandaag, heerlijk weer, prachtige route en voor het eerst meer dalen dan klimmen. En omdat we nauwelijks verkeer tegenkomen waan je je bijna aan het eind van de wereld.
Om half vier rijden we Les Vans binnen en pikken een terrasje. Met de Coronamaatregelen nemen ze het hier niet al te ernstig. Ze maken de tafeltjes netjes schoon, maar dat is het ook wel zo’n beetje. Na een uur rijden we naar de camping net buiten de stad, maar natuurlijk met een te heftige klim voor het inmiddels drukkend warme weer. We hebben al besloten onszelf te plezieren met een mobil home, maar dat kan op die camping alleen voor minimaal twee nachten. Daarbij vinden we de gastvrijheid ook nog eens van een belabberd niveau, dus besluiten we een andere camping te zoeken. Lang verhaal kort, 10 km en 1 liter zweet later zitten we prinsheerlijk aan een biertje op camping La Pradal, vriendelijke mensen en een mooi huisje voor één nacht. Hans zorgt voor chips en bier, de meisjes richten de keet in en Ad moet nodig aan het blog werken. De achterstand is inmiddels opgelopen tot een paar dagen en er komen al verontruste appjes binnen met de vraag of alles wel goed gaat hier in Frankrijk en met de niet zo razende reporter in het bijzonder. Laat ik maar gelijk de excuustruus uitspelen: ik was de afgelopen week elke avond compleet gaar, als een patatje, volledig lam. De wil om nog te schrijven was er zeker, want jullie zijn een trouw en dankbaar publiek, maar na 5 minuten vallen de ogen gewoon dicht en de volgende dag is het weer vroeg appèl en vertrekken. Zo wordt het lastig de achterstand in te halen. Maar alles zit in het hoofd van de anderen, ik moet het er alleen nog even uithalen en opschrijven. Maar wees gerust, de komende tijd worden de voorgaande dagen nog gepubliceerd en hoop ik bij te blijven met de dagtochten.
‘s Avonds rijden we nog even (bergaf) naar Les Vans om een pizza te eten. Heel gezellig stadje trouwens, en het toerisme lijkt ook weer aardig op gang te komen, maar vooral nog Fransen. Misschien was dat enorme ijsje met slagroom als toetje een beetje veel van het goede voor de boys, want we moeten nog 2 km bergop retour camping en het is nog behoorlijk zwoel. Na alweer een douche zitten we voor het eerst om half elf nog buiten te genieten van een heerlijke gezellige avond met natuurgeluiden die nu eens niet geproduceerd worden door Hans.
Maar respect voor jullie allemaal. En weer een mooi avontuur. Mensen die niet fietsen weten niet wat zij missen. Dat is maar goed ook anders wordt het veel te druk.
Wij blijven jullie volgen. Liefs Carla&Henk