2 juli, de veertiende fietsdag

Twee topdagen achter elkaar zal wel teveel gevraagd zijn. Wij rekenen in elk geval op een mooie tocht, want de omgeving van de Drôme Provençale is gewoon prachtig. Het begint al goed met een stevig ontbijt. Bij gebrek aan yoghurtjes hebben we broodjes besteld en werken we een grote croissant èn een pain chocolat weg. Alsof je een pakje roomboter in je maag hebt, verzucht Renée. En dan moet je nog fietsen ook, tja vakantie, het is soms hard werken. Met een wolkenloze hemel stappen we pas na negen uur op de fiets, veel te laat, maar we hebben wel heerlijk uitgeslapen en de temperatuur valt nu nog mee. Het is inderdaad een mooie tocht buiten de drukte om door schattige dorpjes die je zomaar 100 jaar terug in de tijd terugzetten. We rijden ook wat langzamer door de dorpjes, want de spaarzame Fransoos die op straat loopt is duidelijk niet aan verkeer gewend. Allemachtig, wat hebben wij het goed naar ons zin.

De eerste klim vandaag begint prachtig in de Gorges de Trente Pas met regelmatig schaduw van de bergkam. Het is de Col de la Sausse en dat is weliswaar een lange, maar niet steile klim. Toch doet ie zijn naam eer aan, want bovenop voelen de benen aan als met saus gevuld, en dan heel dunne saus. Waarschijnlijk speelt het warme weer ook een rol in dit geheel, want tegen het middaguur is het drukkend warm. De bidons zijn al leeg en we zijn hard aan koffie toe. Kijk nou, hier is de camping waar Esther over drie weken vakantie geboekt heeft, even een fotomomentje. Toevallig hebben ze er ook nog heerlijke café crême, dubbel bakkie dus. De tocht gaat door over de D70, via Bouvières, Crupies, Bourdeaux naar Saoû. Onderweg nemen we even de tijd om ons stokbrood met eendenpaté te nuttigen en we nemen er brutaal een blikje bier bij dat in het minikoeltasje lekker koud gebleven is. Saoû is een kunstenaarsdorpje waar we 4 jaar geleden ook een terrasje hebben gepikt, toen we de Groene Weg naar de Middellandse Zee gefietst hebben (zie: fietsverhalen.reislogger.nl/crest-suze-la.211794). Toch ziet de wereld, en ook Saoû, er na 4 jaar heel anders uit. Zou dat te maken hebben met het weer, het jaargetijde, de tijdgeest, onze state of mind, of is het bewijs dat we zaken onthouden zoals we ze graag willen onthouden? Het blijft leuk om herinneringen op te halen, maar ook om nieuwe herinneringen te maken. (Een spontane opwelling van uw reporter, die zelf van nature een echte huismus is). We doen ons tegoed aan een lekker koud biertje en vullen de bidons met ijskoud bronwater.

We zouden in de buurt van Saoû een camping kunnen zoeken, zo was ons eerste plan, maar dat komt minder gunstig uit voor het volgende reisdoel. Maar doorfietsen betekent 20 km erbij, met een klim over de Pas de Lauzens, slechts 500 meter hoog, maar wel een heel steile laatste kilometer met stukken van 12%! We gaan er voor, zeggen we in koor, en het valt eigenlijk best mee. Echt slim zijn de bikkels blijkbaar niet en het leervermogen loopt ook zienderogen achteruit. Steeds zit het venijn in de staart, een gewaarschuwd mens telt voor twee en alkohol en klimmen is geen goede combi. Waarom zou dat nu anders zijn? Bij de eerste haarspeldbocht van de laatste kilometer staan de bikkels dwars geparkeerd. De alkohol is niet in de maag blijven hangen, maar rechtstreeks in de benen gelopen. En 30+ benauwende hitte helpt ook niet echt. Lopen is onze eer te na en met de laatste kilojoules uit onze getergde lijven slepen we ons naar boven. De meisjes tonen helaas geen enkele compassie en zijn fluitend doorgereden.

Het is een hele mooie afdaling met links en rechts hoge bergkammen. Het dal is hier breed en de vergezichten dus weids. Alweer een mooie tocht. Als we de Drôme oversteken bij Aouste-sur-Sye is het einddoel nabij. 2 km verderop langs de rivier vinden we in Mirabel-et-Blacons onze camping, waar we voor de verandering nu eens niet gereserveerd hebben. Gewoon op de bonnefooi gaan, veel spannender, zegt Ad. Met Renée nog flink in de verbanden hebben we natuurlijk wel een voorsprong om op enigszins theatrale wijze te bepleiten dat die laatste vrije safaritent voor ons bedoeld moet zijn en de madame bij de receptie gaat dan ook vlot overstag. De schoonmaak van de tent is nog gaande, dus wij nemen een kijkje bij de rivier en drinken twee lauwe biertjes. Hans en Marianne doen boodschappen in de winkel naast de camping, die bedroevend schamel is voorzien van de spullen die wij juist willen hebben. Toch lukt het Renée om met eieren, spekjes en lente-uitjes een lekker prutje te fabriceren en met een sappige meloen, een flesje rosé en een citroenpuddinkje toe zijn we meer dan tevreden. De tent is ruim en luxe ingericht en dat komt goed uit want we krijgen een licht regenbuitje over ons heen. Dat maakt het gevoel van tevredenheid over alweer sjiek onderdak alleen maar groter. We hebben overigens reuze geluk met het weer, want al meerdere dagen zien we op de weerapp dat het flink regent en onweert, zowel boven als onder ons. Nu maar hopen dat dat zo blijft, want morgen hebben we een rustdag gepland en hopen we te luieren aan het zwembad.