19 juni, de derde fietsdag

Gisteravond vroeg naar bed, dus vanochtend vroeg wakker. De dauw ligt dik op grasmat en tent en de donkere wolken zien er onheilspellend uit. Als dan ook nog de weerapp regen over 5 minuten aangeeft, gaan we los. We slepen al onze fietstassen en slaapspullen onverwijld naar de gemeenschapsruimte die we bij gebrek aan tegenstanders volledig in beslag nemen om de boel droog in te kunnen pakken. Dat lukt prima en opgetogen zetten we ons aan het ontbijt dat bestaat uit een yoghurtje, een banaan + een snelle jelle. Met de regen blijkt het erg mee te vallen, een paar druppels en het leed is alweer geleden. De temperatuur daarentegen valt nog wat tegen, met 11 graden is het niet echt warm, maar gelukkig kunnen de boys zich warm trappen. De meisjes vergeten de elektra uit te schakelen, dus die hebben het nog een tijdje koud op hun bromfiets. 😉

De colletjes worden allengs hoger en de beklimmingen langer en steiler. We passeren de 900 meter grens en daar krijgen we het ook al niet warm van, want de wind is fris en die heeft vrij spel op de top. We dalen regelmatig met 50+ km/u, wat soms een beangstigend gevoel geeft. Weet je hoe klein die remblokjes zijn? Die moeten 140 kg in toom houden dat naar beneden stort langs onbeschermde afgronden. Dat kan toch nooit goed gaan? Ach, angst is een slechte raadgever en de geschiedenis heeft geleerd dat het meestal goed gaat. De formule E(kin)=1/2mv2 levert een vergelijking op met een energetische waarde die overeenkomt met het gelijktijdig draaien van een wasmachine, een strijkbout + een stofzuiger. Welke huisvrouw/-man krijgt dat voor elkaar? De afdalingen zijn helaas sneller voorbij dan de klimmetjes en we merken dat we nog niet helemaal in conditie zijn om dagelijks een flinke hoeveelheid hoogtemeters te verteren. Gelukkig fietst Ad zijn eigen tempo, zodat de anderen na elke klim 5-10 minuten kunnen uitblazen. Als hij zelfs baldadig eindelijk een keer het voortouw neemt en pardoes de verkeerde klim volgt, wordt hij na een kilometer per telefoon tot de orde geroepen. Dat is balen hoor, een kilometer klimmen voor nix. De tocht is overigens van grote schoonheid. Afwisselende vergezichten, pittoreske dorpjes en flora en fauna om van te watertanden, maar dat laatste alleen voor de natuurliefhebbers onder ons, een kwart van ons gezelschap heeft enkel oog voor het asfalt, wie o wie?

De tocht van vandaag gaat van Pouilly-sous-Charlie naar Saint-Juste-en-Chevalet, slechts 55 km maar wederom 750 hoogtemeters. We reserveren voor het vakantiegevoel een blokhutje en bestellen bij de naastgelegen pizzahut, die ook door de campingbaas gerund wordt, ons avondmaal. We hangen nog even onze vochtige kampeerspulletjes in de avondzon en kruipen alweer vroeg in ons bedje. Een heerlijke slome fietsdag, maar duidelijk vermoeiender dan een dagje op de bank hangen. Helaas betekent dat ook dat er weinig sociale onrust te melden valt vanuit het kamp. Morgen beter.