Dag 23 van Bolzano naar iets boven Fortezza

9 september 2017 - Fortezza, Italië

Zaterdag 9 sept. Nog iets van gisteravond te melden? Jazeker, Marianne heeft een nieuwe kandidaat voor haar top 3 lekkerste maaltijden. Boterzacht gegrilde lamskoteletjes met tzatziki saus en gegrilde mediterrane groenten. Zo lekker dat ze even dacht aan plek 1, maar dat bepalen we pas aan het eind van de vakantie. Daarna gelijk het bedje in, want het is wat gaan waaien en een beetje fris geworden. We slapen vlot in, al vóór tien uur! en worden pas om half acht weer wakker. Dat belooft wat voor vandaag, zo heerlijk uitgeslapen. We nemen een croissantje met cappuccino op de camping en trekken ons plan: te heiig om met de kabelbaan naar boven te gaan, geen zin om door oud Bolzano te slenteren. Merano bekijken en terugfietsen? Nee, ook maar niet, dat stuk hebben we al gefietst. Laten we gewoon naar Brennero fietsen oppert Ad. “Is dat ver?” vraagt Marianne met de nadruk op vèr. “Ach, een eindje omhoog en dat dal hebben we nog niet gefietst, best leuk.” antwoord Ad naar eer en slecht geweten. Zo gezegd, zo gedaan. En het moet gezegd, het is een heerlijke fietsdag. Temperatuur rond 20 graden, een slap zonnetje dat af en toe even door de wolken prikt, een mooi vrijliggend fietspad dat 1 à 2 procentjes omhoog slingert door een lieflijk berglandschap, wat wil je nog meer? Misschien een accu van 1000 Wh voor Mari? Afijn, we gaan op pad en vinden buiten Bolzano al snel de Radweg zum Brennero. “Holy Moses, bijna 100 km” ziet Mari onbedoeld op een routebordje. “Maar we stoppen onderweg een paar keer” vergoelijkt Ad. We zien wel hoe ver we komen, voorlopig gaat het lekker en is het een mooie tocht. We worden ingehaald door een roller-skiër die ons bergop voorbij gaat!? Ad denkt terug aan twee weken geleden toen hij bergop werd ingehaald door een jogger, die weliswaar hele snelle loopschoenen aan had, maar iets te nonchalant voorbij snelde. Wacht maar tot ik terug kom, dacht ik toen. Maar toen we weer terug fietsten was er natuurlijk geen jogger te bekennen. Net nu ik superbenen heb :-) Scheisse.

Ik besprak met Hans een week geleden de primitieve driften van de Neanderthalerman. Niet omdat wij daar ons in herkenden, ook al hadden de dames in ons gezelschap daar genuanceerde gedachten over, maar naar aanleiding van een artikel in de Volkskrant. We hebben het daarbij niet gehad over de borsten of billen voorkeur, die aan iedereen man schijnt te kleven. Maar voor mezelf ben ik er nu wel uit. Op fietsvakantie ben ik een benen-man en vandaag zijn ze super! Wat een genot om even niet aan die dikke buik te hoeven denken. Hans is in twee weken 3 kilo afgevallen en hij is zo'n beetje vel over been. Zou dat bij mij in vier weken dubbel zoveel kunnen worden? Na 20 km wordt koffie gedronken bij een biologische boerderij met een heerlijke Apfelstrudel, helaas zonder slagroom, zegt Mari, maar verder top. Nog een koffie? Moet je niet aan Ad vragen, die wil door. Na 35 km fietsen we door Chiasu, een schattig dorpje met een leuk pleintje, dus weer koffie… En weer door na Brixen/Bressanone, alles is hier in Duits en Italiaans, wat alweer een heel aardig stadje is, waar Mari vast graag een hotelletje zou zoeken, maar we hebben een paar km verder camping Löwenhof gespot, met een auberge. Helaas, alles vol. “Tja, dan moeten we nog maar wat verder fietsen hè?”, grijnst Ad. Aan het gezicht van Mari leest hij dat er iets moet gebeuren om de fietstocht leuk te houden, dus zoekt hij een Gasthof 10 km verderop en belt ook gelijk om alvast een kamer te reserveren. Dat geeft moed en enthousiast zetten we ons aan het laatste stukje van de etappe voor vandaag. Ai, het blijken wel de zwaarste km die de accu van Mari teisteren en dan fietsen we ook nog een stuk verkeerd. Met Hans er bij noemden we het gewoon de toeristische route, nu Ad alleen verantwoordelijk is voor de navigatie heet het “fout”! Maar na een kleine 70 km omhoog bereiken we Gasthof Thaler, waar een overvriendelijke oude baas ons verwelkomt en ons een mooie kamer geeft met heerlijke stortdouche, een zalig bed met donsveren dekbed, alle leed is weer geleden. We drinken wat, frissen ons op, eten een ouderwets  lekkere goulash met een cappuccino toe. Dan is het relaxen voor de tv om alle weerberichten te bekijken, maar dat ziet er voor morgen niet rooskleurig uit, de hele dag regen. Vandaag viel het alleszins mee, dus we hopen er maar het beste van. Als het een paar uurtjes droog is fietsen we door, de Brennerpas over, en dalen af naar Innsbruck. Blijft het regenen, dan doen we misschien een John Lennon & Yoko Ono revival, lekker de hele dag in bed…

Foto’s

5 Reacties

  1. Joske:
    9 september 2017
    Jongens jongens, het blijft een feestje, die vakantie van jullie. Die natuur, best jaloersmakend. Hier de hele dag in de zeikregen langs het hockeyveld en voetbalveld gestaan. Tot aan de onderbroek nat geregend, en waarvoor... Ja super gaaf een dikke overwinning hoor, maar volgende week staan we er gewoon weer en dan is deze wedstrijd weer snel vergeten. En dat schijn je dan voor de lol en het plezier te doen. Hoewel ik een echte sportfanaat ben, gingen mijn gedachten toch om de haverklap richting het zonnige zuiden. Zeventig kilometer voor de lol en het plezier op de fiets. En waarvoor... de herinneringen. Als jullie over pak hem beet vijfentwintig jaar achter de rollator lopen te stuntelen om je cappuccino in de gezamelijke keuken van het bejaardentehuis te halen, komen vast de verhalen over die fietsvakantie naar Italië weer ter sprake. Iedereen, inclusief verplegend personeel, zal aan jullie lippen hangen. De geschreven verhalen zijn al hilarisch en beeldend geschreven. Ik kan me helemaal voorstellen hoe het zal gaan als jullie dit vertellen, met alle handgebaren en bijbehorende mimiek. Geniet en beleef nog even!!
  2. Marja Cornel:
    9 september 2017
    Respect, respect voor jullie! Dat jullie er ook samen weer zo'n feestje van deze fietsvakantie weten te maken( in ieder geval voor ons om te lezen!!) geniet ervan en nog veel plezier, hoop dat de regen jullie voorbij gaat!
  3. Renee:
    10 september 2017
    Hi bikkels

    Ook wij genieten elke dag van de blogs, hoewel met een dubbel gevoel. Enerzijds hadden we er natuurlijk graag bij willen zijn, aan de andere kant is het ook heel fijn in de buurt van Noah te zijn. Wel missen we dat de verhalen zelf door de meester worden voorgedragen, dat gaf toch er toch een extra jus aan, zo 's avonds op een zwoel terras met een Weizen.
    Jullie hebben inmiddels een mooi extra stuk gefietst, en nu zelfs naar de Brenner. Respect. We hopen dat de regen snel wegtrekt en dan op naar de col! We zijn benieuwd.
    @joske: wil je volgend jaar de routeboekjes lenen?
  4. Erna:
    11 september 2017
    Dat gaat lekker daar, fietsen door waanzinnigge landschappen, hellingen die niks meer voorstellen (ik vind 5% als steil) en prachtige vergezichten.
    Jullie verhalen zijn om te genieten, op naar de laatste dagen met hopenlijk nog een staartje prachtig weer.
  5. Joske:
    11 september 2017
    @ Renee en Hans... tja, dat blijft een dingetje. Planning is inderdaad richting Barcelona. En aan de verhalen van vorig jaar te zien hebben jullie genoeg boekjes. Maar op de fiets... weet zeker dat we herinneringen zullen maken. Maar of dat nou net zulke fantastische verhalen bij gaan horen als bij jullie vakanties betwijfel ik. Ben bang dat het eerder een lang slepend verhaal wordt omdat we onszelf na de eerste dag al afvragen of we niet beter rechtsomkeert kunnen maken om alsnog de auto te pakken.
    Nee, laat dat fietsen maar gewoon aan jullie over, dan genieten wij er ook het meest van!!