We blijven aan de Mediterranee

woensdag 20 juni 2018

In ons sublieme onderkomen aan de Mediterranee vallen er soms dingen mee, en soms valt het tegen. De meevallers zijn als eerste natuurlijk het luxe huisje, dan een heerlijk uitgebreid ontbijt, een duik in en een zonnebad aan het prachtig nieuwe zwembad, vervolgens een super-de-luxe lunch helemaal zelf verzorgd, een mooie wandeling over het strand naar het stadscentrum, heerlijk zonnen, luieren, dommelen en lezen in stralend weer en vanavond een lekkere maaltijd met een beetje van onszelf en een beetje van de pizzaboer. Dan zijn de tegenvallers gauw vergeten, te weten in het stadje is geen ruk te beleven en het ijsje was niet echt lekker.

Hadden we voorgaande dagen vooral medelijden met onszelf als we zwetend en zwoegend tegen de bult op onze vakantiedagen aan het verbrassen waren, vandaag hebben we vooral medelijden met onze meelezers die zwoegend en zwetend aan hun  dagelijkse verplichtingen moeten voldoen terwijl wij lekker luieren aan de Middellandse Zee. Daarmee moet ik gelijk even een gewetenskwestie aan de orde stellen die Hans vanmiddag inbracht en dat betreft de titel van ons blog: fietsverhalen. Dat suggereert dat er flink gefietst wordt en dat is deze trip minder het geval dan jullie van ons gewend zijn. Oké, we trappen deze weken zo’n 900 km weg (met een heleboel hoogtemeters) en daar doen de meeste senioren een heel jaar over, maar er wordt opmerkelijk veel vakantie gevierd. Dat is onmiskenbaar de bezorgde invloed van de meisjes die de boys tegen overbelasting willen beschermen. Per slot van rekening zijn het 60-plussers, heb ik ze horen fluisteren.

Wat kan ik verder nog melden om jullie te vervelen, de ogen uit te steken, nieuwsgierig te maken of te laten delen in ons vakantieplezier. De spektakelmomenten worden schaars zodra ons activiteitenniveau daalt en dat is de laatste dagen nadrukkelijk aan de orde. Sorry lezers, wij genieten volop en daar moeten jullie het mee doen.